Metta 22 - Peymana Nû (Încîl)

Mesela deʼwatê

¹ Dîsa Îsa bi mesela wanarʼa xeber da û got:

² «Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Pʼadşakî deʼwata kurʼê xwe kir.

³ Ewî xulamêd xwe şandin ku gazî xwendîyêd deʼwatê kin, lê wana nexwestin bên.

⁴ Xulamne din şandin û got: ‹Xwendîyarʼa bêjin: Min canega û hʼeywanêd xweye dermalîkirî serjêkirine û nanê xwe hazir kirîye, her tişt hazir e. Werine deʼwatê!›

⁵ Lê wana pişt guhê xweva avît, yek çû eʼrdê xwe û yê din tʼucaretîya xwe.

⁶ Yêd mayîn jî xulamêd wî girtin, kʼutan û kuştin.

⁷ Çaxê pʼadşê bihîst, hêrs kʼet, ordîya xwe şand qirʼa ewêd ku xulam kuştin anî û bajarê wan şewitand.

⁸ Hingê gote xulamêd xwe: ‹Deʼwat hazir e, lê xwendî ne hêja bûn.

⁹ Rʼabin herʼine serê rʼîya û hûn kʼê ku bibînin, tʼeglîfî deʼwatê kin›.

¹⁰ Û ew xulam derkʼetine serê rʼîya, kʼî ku dîtin, qenc û xirab, tʼev civandin û mala deʼwatê bi xwendîyava tʼijî bû.

¹¹ Lê gava pʼadşa çû hindurʼ ku xwendîya bibîne, merivek li wir dît ku kʼincê deʼwatê lê tʼunebû

¹² û gote wî: ‹Heval! Tu çawa bê kʼincê deʼwatê kʼetî vir?› Ewî deng nekir.

¹³ Wê gavê pʼadşê berdestîyarʼa got: ‹Dest û pʼîyê wî girêdin, bigirin bavêjine teʼrîya derva. Li wir wê bibe qîrʼîn û çʼirke-çʼirka dirana›.

¹⁴ Awa gazîkirî gelek in, lê bijartî hindik in».

Pirsa xercdayîn û nedayînê

¹⁵ Hingê fêrisî çûn şêwirîn, ku Wî çawa bi xebera bigirin.

¹⁶ Wana şagirtêd xwe tʼevî piştgirêd Hêrodes şandine cem Wî û gotinê: «Dersdar! Em zanin ku Tu yekî rʼast î û rʼîya Xwedê rʼast hîn dikî. Minetê ji kesî nagirî, çimkî nav merivada firqîyê danaynî.

¹⁷ Niha bêje me, Tu çawa tʼexmîn dikî? Gelo rʼast e ku em xerc bidine Qeyser yan na?»

¹⁸ Îsa qelpîya wan zanibû û got: «Çima hûn Min dicêrʼibînin, durʼûno?

¹⁹ Pʼerê xercdayînê nîşanî Min kin». Û wana zîvek Wîrʼa anî.

²⁰ Îsa ji wan pirsî: «Ev navê nivîsar û sifet yê kʼê ye?»

²¹ Wana got: «Yêd Qeyser in». Hingê gote wan: «Awa çi ku yêd Qeyser in bidine Qeyser û çi yêd Xwedê ne bidine Xwedê».

²² Gava wan bihîst zendegirtî man, Ew hiştin û çûn.

Pirsa rʼabûna mirîya

²³ Sadûqî, ku dibêjin rʼabûna mirîya tʼune, wê rʼojê hineke ji wan hatine cem Îsa jê pirsîn

²⁴ û gotinê: «Dersdar! Mûsa got: ‹Heger yek bêzurʼet bimire, bira birê wî jina wî bistîne û warê birê xwe şîn ke›.

²⁵ Awa hʼeft bira li cem me hebûn. Birê mezin zewicî, bêzurʼet mir, jina wî birê wîrʼa ma.

²⁶ Usa jî hate serê birê duda û yê sisîya, xulese hate serê her hʼefta jî.

²⁷ Li pey hʼemûyarʼa ew jina jî mir.

²⁸ De îjar wê Rʼoja Rʼabûna mirîya ew kʼulfetê bibe jina kʼîjanî ji wan her hʼefta? Çimkî hʼemûya jî ew standibû».

²⁹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Hûn xalifî ne, çimkî ne nivîsara zanin, ne jî qewata Xwedê.

³⁰ Rʼoja Rʼabûna mirîya ne wê bizewicin, ne jî mêr kin, lê ewê mîna milyakʼetêd eʼzmên bin.

³¹ Lê derheqa rʼabûna mirîyada, çima we ew xebera ku Xwedê werʼa gotibû nexwendîye?

³² ‹Ez Xwedêyê Birahîm, Xwedêyê Îshaq û Xwedêyê Aqûb im›. Xwedê ne Xwedêyê mirîya ye, lê Xwedêyê zêndîya ye».

³³ Gava eʼlaletê ev tişt bihîstin, ser hînkirina Wî zendegirtî man.

Tʼemîya ser tʼemîyarʼa

³⁴ Lê gava fêrisîya bihîst ku Îsa sadûqî dengbirʼî kirin, hʼemû li cîkî civîyan.

³⁵ Hingê ji wan qanûnzana yekî pirs da Îsa ku Wî bicêrʼibîne û gotê:

³⁶ «Dersdar. Qanûnêda kʼîjan e tʼemîya here mezin?»

³⁷ Îsa gote wî: «‹Xudan Xwedêyê xwe hʼiz bike bi tʼemamîya dilê xwe, bi tʼemamîya canîya xwe û bi tʼemamîya hʼişê xwe›.

³⁸ Ev e tʼemîya pêşin û here mezin.

³⁹ Û ya duda jî mîna vê ye: ‹Hevalê xwe weke xwe hʼiz bike›.

⁴⁰ Ji van her du tʼemîyava hʼemû nivîsarêd pʼêxembera û Qanûnê girêdayî ne».

Mesîh kurʼê kʼê ye?

⁴¹ Gava fêrisî civîyan, Îsa ji wan pirsî

⁴² û got: «Hûn bona Mesîh çi difikirin, tʼexmîna we Ew kurʼê kʼê ye?» Jêrʼa gotin: «Kurʼê Dawid e».

⁴³ Îsa gote wan: «Lê çawa Dawid Wî pê Rʼuhʼ Xudanê xwe hʼesab dike? Çimkî wî got:

⁴⁴ ‹Xudan gote Xudanê min: Li milê Minî rʼastê rʼûnê, hʼeta ku Ez dijminêd Te bikime binê pʼîyêd Te›.

⁴⁵ Heger Dawid Wî ‹Xudan› hʼesab dike, Ew çawa dibe kurʼê wî?»

⁴⁶ Û kesekî nikaribû caba Wî bida û li pey wê rʼojêrʼa kesekî newêribû pirsek jê bikira.