Metta 20 - Peymana Nû (Încîl)

Pʼalêd rʼezêd tirîya û heqê wan

¹ «Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Merivekî xweyîmilkʼ sibehê zû rʼabû, wekî bona rʼezê tirîyêd xwe pʼala bigire.

² Ewî pʼalarʼa rʼojê zîvek qirar kir û ew şandine nava rʼezê xwe.

³ Nêzîkî sihʼeta neha derkʼet, hinekêd dine ku bazarêda betal sekinîbûn dîtin

⁴ û gote wan: ‹Hûn jî herʼine nava rʼezê min û çi heqê we ye, ezê bidime we›. Ew jî çûn.

⁵ Dîsa sihʼeta donzdeha û sihʼeta sisîya derkʼet û usa kir.

⁶ Û nêzîkî sihʼeta pênca derkʼet, hinekêd din jî ku betal sekinîbûn dîtin û gote wan: ‹Çima tʼemamîya rʼojê hûn li vir betal sekinîne?›

⁷ Wana jêrʼa got: ‹Kesekî em pʼale negirtin›. Ewî wanarʼa got: ‹Hûn jî herʼine nava rʼezê min›.

⁸ Gava rʼo çû ava, xweyê rʼez wekʼîlê mala xwerʼa got: ‹Gazî pʼala ke, heqê wan bidê, ji yêd paşin destpêbike hʼeta yêd pêşin›.

⁹ Ew pʼalêd ku sihʼeta pênca girtibûn, hatin û her yekî zîvek stand.

¹⁰ Gava yêd pêşin jî hatin, wana tʼirê ewê zêde bistînin. Lê wana jî her yekî zîvek stand.

¹¹ Gava heqê xwe standin, hindava xweyê rʼezda bîna xwe teng kirin û gotin:

¹² ‹Me tʼemamîya giranîya rʼojê û germa wê kʼişand, lê evêd paşwextîyê ku hatin sihʼetekê jî nexebitîn, te ew himberî me kirin›.

¹³ Malxê ji wan yekîrʼa got: ‹Heval! Ez neheqîyê li te nakim. Tu minrʼa zîvekî qayl nebûyî?

¹⁴ Heqê xwe bistîne û herʼe. Ez dixwazim çawa ku min da te, usa jî bidime evê paşin.

¹⁵ Yan îzina min li ser malê min tʼune, çi ku ez bixwazim wê jî bikim? Yan tu hʼevsûdîyê dikî, ku ez merʼd im?›

¹⁶ Bi vî awayî yêd paş wê bibine pêş û yêd pêş wê bibine paş».

Îsa cara sisîya derheqa mirina xweda dibêje

¹⁷ Çaxê Îsa hildikʼişîya Orşelîmê, tʼenê her donzdeh şagirtêd Xwe tʼevî Xwe birin û rʼêda gote wan:

¹⁸ «Bibihên! Em hevraz diçine Orşelîmê. Kurʼê Mêriv wê bikʼeve destê serekêd kʼahîna û qanûnzana. Ewê jêrʼa kuştinê derxin

¹⁹ û Wî bidine destê necihûya, wekî qerfê xwe li Wî bikin, bidin ber qamçîya û xaç kin. Lê rʼoja sisîya Ewê ji mirinê rʼabe».

Xwestina dîya kurʼêd Zebedî

²⁰ Hingê dîya kurʼêd Zebedî tʼevî her du kurʼêd xwe hate cem Îsa, xwe avîte nigê Wî tiştek jê dixwest.

²¹ Îsa jê pirsî: «Tu çi dixwazî?» Ewê gote Wî: «Bêje, ku ev her du kurʼêd min li nav Pʼadşatîya Teda, yek li milê Teyî rʼastê, yê din jî li milê Teyî çʼepê rʼûnê».

²² Lê Îsa li wan vegerʼand û got: «Hûn nizanin çi dixwazin. Gelo hûn dikarin ji wê kʼasê vexwin, ya ku Ezê vexwim?» Wana gote Wî: «Belê, em dikarin».

²³ Ewî wanarʼa got: «Rʼast e hûnê wê kʼasa Min vexwin, lê îzina li milê Minî çʼep û rʼastê rʼûniştinê ne destê Minda ye. Ew cî bona wan in, kʼîjanarʼa alîyê Bavê Minda hatine hazirkirinê».

²⁴ Gava her dehe şagirtêd din ev yek bihîst, dilê wan ji her du bira ma.

²⁵ Lê Îsa ew gazî cem xwe kirin û got: «Hûn zanin ku mîrêd mileta serdestîyê wan dikin û giregirêd wan hʼukumî ser wan dikin.

²⁶ Lê nava weda gerekê usa nîbe. Kʼî ku nava weda dixwaze bibe yê mezin, gerekê bibe berdestîyê we.

²⁷ Û kʼî ku nava weda dixwaze bibe pêş, gerekê bibe xulamê we,

²⁸ çawa ku Kurʼê Mêriv nehatîye ku jêrʼa berdestîyê bikin, lê wekî Ew Xwexa berdestîyê bike û eʼmirê Xwe bide, ku geleka bikʼirʼe».

Îsa du kora qenc dike

²⁹ Gava ewana ji Erîhayê derkʼetin, eʼlaleteke giran da pey Wî çû.

³⁰ Va du kor ser wê rʼê rʼûniştibûn. Gava bihîstin ku Îsa derbaz dibe, kirine qîrʼîn û gotinê: «Xudan, Kurʼê Dawid, li me were rʼeʼmê».

³¹ Eʼlaletê li wan hilat, ku dengê xwe bibirʼin, lê wana hê kire qîrʼîn û gotinê: «Xudan, Kurʼê Dawid, me were rʼeʼmê!»

³² Îsa sekinî, gazî wan kir û got: «Hûn çi ji Min dixwazin ku Ez bona we bikim?»

³³ Wana jêrʼa got: «Xudan, bira çʼeʼvêd me vebin».

³⁴ Gunê Îsa li wan hat û dest danî ser çʼeʼvêd wan. Destxweda çʼeʼvêd wan dîtin, dane pey Îsa çûn.