Metta 18 - Peymana Nû (Încîl)

Kʼî ye yê herî mezin?

¹ Wî çaxî şagirt hatine cem Îsa û gotinê: «Li nav Pʼadşatîya Eʼzmanada kʼî ye yê herî mezin?»

² Îsa zarʼokek gazî cem Xwe kir, ew nav wanda da sekinandinê

³ û got: «Ez rʼast werʼa dibêjim, heger hûn venegerʼin û nebine mîna zarʼoka, hûn tʼu car nakʼevine Pʼadşatîya Eʼzmana.

⁴ Awa kʼî ku mîna vê zarʼokê xwe biçʼûk ke, ew e yê herî mezin Pʼadşatîya Eʼzmanada.

⁵ Û kʼî ku zarʼokeke aha bi navê Min qebûl ke, ew Min qebûl dike.

Jirʼêderxistin

⁶ Lê kʼî ku ji van biçʼûka yekî, yê ku bawerîya xwe Min tîne ji rʼê derxe, wîrʼa hê qenc e, wekî beraşek stûyê wîva bê girêdanê û binê beʼrêda bixeniqe.

⁷ Wey li dinyayê, bona ewêd ku meriva ji rʼê derdixin. Nabe ku ew tişt nebin, lê wey li wî ku meriv bi wî ji rʼê dikʼevin.

⁸ Heger destê te yan nigê te, te ji rʼê derxe, wî jêke û ji xwe bavêje. Bona te hê qenc e ku tu qop yan seqet bikʼevî jîyînê, ne ku du dest yan du nigêd te hebin û bêyî avîtinê nava agirê hʼeta-hʼetayê.

⁹ Û heger çʼeʼvê te, te ji rʼê derdixe, wî derxe û bavêje. Bona te hê qenc e ku tu bi çʼeʼvekî bikʼevî jîyînê, ne ku bi du çʼeʼva bêyî avîtinê nava agirê dojê.

Mesela peza undabûyî

¹⁰ Haş ji xwe hebin ku hûn ji van biçʼûka yekî bêhurmet nekin, çimkî Ez werʼa dibêjim, ku milyakʼetêd wan li eʼzmana tʼimê rʼûyê Bavê Minî eʼzmana dibînin.

¹¹ Kurʼê Mêriv hat ku yê undabûyî bigerʼe û xilaz ke.

¹² Hûn çawa tʼexmîn dikin? Heger sed pezêd merivekî hebin û yek ji wan unda be, ewê nod neha nehêle çʼîya-banîya û neçe ku ya undabûyî bigerʼe?

¹³ Lê gava bibîne, ez rʼast werʼa dibêjim, ewê bona wê hê gelekî şa be, ne ku bona nod nehêd dine ku unda nebûne.

¹⁴ Usa jî Bavê weyî eʼzmana naxwaze ku ji van biçʼûka yek unda be.

Birê ku gune dike

¹⁵ Heger birê te neheqîyê li te bike, gava tu û ew tʼenê ne, wî şîret ke. Heger ewî guhdarîya te kir, îdî te birê xwe qazinc kir.

¹⁶ Lê heger guhdarîya te nekir, yekî yan duduyêd din jî tʼevî xwe hilde, wekî: ‹Bi devê du yan sê şeʼda her tişt îzbat be›.

¹⁷ Lê heger ewî guhdarîya wan jî nekir, civînêrʼa bêje. Û heger guhdarîya civînê jî nekir, bira ew bona te bibe mîna pʼûtpʼarist û xercgira.

¹⁸ Ez rʼast werʼa dibêjim, çi ku hûn ser eʼrdê girêdin, li eʼzmên jî wê girêdayî be û çi ku hûn li ser eʼrdê vekin, li eʼzmên jî wê vekirî be.

¹⁹ Dîsa Ez rʼast werʼa dibêjim, heger dudu ji we li ser eʼrdê bi tʼifaq bona tiştekî dua bikin û bixwazin, Bavê Minî eʼzmana wê bide we.

²⁰ Çimkî kʼîderê du yan sê meriv bi navê Min bicivin, Ez li wir nava wanda me».

Mesela bona baxşandin û nebaxşandinê

²¹ Hingê Petrûs nêzîkî Wî bû û gotê: «Xudan. Gava birê min neheqîyê li min bike, gerekê ez çend cara bibaxşînimê, hʼeta hʼeft cara?»

²² Îsa gote wî: «Ez nabêjime te hʼeta hʼeft cara, lê hʼeta hʼeftê cara hʼeft.

²³ Çimkî Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Pʼadşakî xwest tʼevî xulamêd xwe heq-hʼesabê xwe rʼast ke.

²⁴ Gava dest bi hʼesaba kir, yek anîne cem wî, ku dehe hʼezar telantî deyndarê wî bû.

²⁵ Lê çimkî nikaribû deynê xwe bida, xweyê wî eʼmir kir, ku ew, jina wî, zarʼêd wî û hʼemû hebûka wî bêne firotanê, ku deynê wî bê dayînê.

²⁶ Hingê xulam deverʼûya çû nigê wî, lava jê kir û got: ‹Li min sebir ke. Ezê hʼemû jî li te vegerʼînim›.

²⁷ Gunê xweyê wî li wî hat, ew berʼda û deynê wî jî baxşandê.

²⁸ Lê çaxê ew xulam derkʼet, rʼastî xulam-hevalekî xwe hat ku sed zîvî deyndarê wî bû, dest kire xeneqê û gotê: ‹Tu çiqasî deyndarê min î bide!›

²⁹ Hingê hevalê xulam xwe avîte nigê wî, jê lava kir û gotê: ‹Li min sebir ke. Ezê li te vegerʼînim›.

³⁰ Lê ewî guh neda wî, çû ew avîte kelê, hʼeta ku ew deynê xwe bide.

³¹ Çaxê xulam-hevalêd wîye din ev yek dîtin, gelekî ber xwe kʼetin û çûn xweyê xwerʼa tiştêd ku qewimîbû gilî kirin.

³² Hingê axayê wî gazî wî kir û gotê: ‹Xulamê xirab! Min hʼemû deynê te baxşande te, bona wê yekê ku te lava ji min kir.

³³ Lê ji te nedikʼet ku tu jî li xulam-hevalê xwe bihatayî rʼeʼmê çawa ku ez te hatime rʼeʼmê?›

³⁴ Û axayê wî hêrs kʼet, ew da destê zulmdarêd kelê, hʼeta ku hʼemû deynê xwe vegerʼîne.

³⁵ Usa jî Bavê Minî Eʼzmana wê li serê we her yekî bike, heger hûn bi dil nebaxşînine birê xwe».