Metta 17 - Peymana Nû (Încîl)

Şagirt Îsa nava nûr û rʼûmetêda dibînin

¹ Pey şeş rʼojarʼa Îsa tʼevî Xwe Petrûs, Aqûb û birê wî Yûhʼenna hildan û rʼakirine çʼîyakî bilind, li wir ew tʼenê bûn.

² Hingê rʼengê Wî li ber çʼeʼvê wan hate guhastinê. Rʼûyê Wî mîna teʼvê biriqî û kʼincêd Wî jî mîna nûrê çîl-qerqaş bûn.

³ Nişkêva Mûsa û Êlyas wanva xuya bûn û tʼevî Wî xeber dan.

⁴ Hingê Petrûs Îsarʼa got: «Xudan! Çawa rʼind e ku em vir in! Heger Tu bixwazî, ezê sê hʼolika li vê derê çêkim, yekê Terʼa, yekê Mûsarʼa, yekê jî Êlyasrʼa».

⁵ Ewî hê xeber dida, nişkêva eʼwrekî rʼonayî hat û ser wan kire sî, dengek ji eʼwr hat û got: «Ev e Kurʼê Minî delal, ku Ez jê rʼazî me. Guhdarîya Wî bikin!»

⁶ Gava şagirta ew deng bihîst, deverʼûya çûn û rʼisasê ew girtin.

⁷ Lê Îsa nêzîkî wan bû, dest da wan û got: «Rʼabin, netirsin».

⁸ Wana jî serê xwe bilind kir û pêştirî Îsa kesek nedîtin.

⁹ Çaxê ji çʼîyê dihatine xwarê, Îsa tʼemî da wan û got: «Ew dîtina ku we dît kesîrʼa nebêjin, hʼeta ku Kurʼê Mêriv ji nav mirîya rʼanebe».

¹⁰ Şagirtêd Wî jê pirsîn: «Lê çima qanûnzan dibêjin pêşîyê gerekê Êlyas bê?»

¹¹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Rʼast e, pêşîyê Êlyasê bê û her tiştî wê dîsa bîne cî.

¹² Lê Ez werʼa dibêjim, ku Êlyas hatîye jî, lê ew nas nekirin û çawa ku xwestin, usa serê wî kirin. Wê usa jî serê Kurʼê Mêriv bikin».

¹³ Hingê şagirta feʼm kir, ku bona Yûhʼennayê nixumdar wanarʼa got.

Îsa kurʼikekî cinakʼetî qenc dike

¹⁴ Çaxê hatine cem eʼlaletê, merivek nêzîkî Îsa bû, ber çok da û gotê:

¹⁵ «Xudan, li kurʼê min were rʼeʼmê! Ew hîvê dikʼeve û gelekî cefa dibîne. Carna dikʼeve nava agir û carna jî nava avê.

¹⁶ Min ew anî cem şagirtêd Te, lê wana nikaribû ew qenc kira».

¹⁷ Îsa got: «Nisilê nebawer û xalifî! Hʼeta kʼengê Ezê tʼevî we bim? Hʼeta kʼengê Ezê we sebir kim? Ewî bînine vir cem Min».

¹⁸ Îsa lê hilat, cin jê derkʼet, kurʼik pêrʼa-pêrʼa qenc bû.

¹⁹ Hingê şagirt tʼenê hatine cem Îsa û jê pirsîn: «Me çima nikaribû ew cin derxista?»

²⁰ Îsa gote wan: «Bona kêmbawerîya we. Ez rʼast werʼa dibêjim, heger bawerîya we weke hʼebeke tʼoximê xerdalê hebe, hûnê vî çʼîyayîrʼa bêjin: ‹Ji vir derbazî wî alî be!› û wê derbaz be. Û bona we tiştekî nebûyînê wê tʼunebe.

²¹ Lê ev cisinê ha pê tiştekî din dernayê, pêştirî bi dua û bi rʼojîya».

Îsa dîsa derheqa mirina xweda dibêje

²² Gava şagirt Celîlêda civîyan, Îsa wanarʼa got: «Kurʼê Mêriv wê bikʼeve destê meriva,

²³ ewê Wî bikujin, lê rʼoja sisîya wê rʼabe». Û ewana gelekî ber xwe kʼetin.

Xercdayîna pʼaristgehê

²⁴ Çaxê ew hatine Kefernahûmê, xercgirêd duzîvê bona pʼaristgehê hatine cem Petrûs û gotinê: «Dersdarê we xercê duzîvê nade?»

²⁵ Ewî got: «Belê». Çaxê Petrûs hate malê, pêşîyê Îsa ji wî pirsî: «Şimhʼûn! Tu çawa tʼexmîn dikî? Pʼadşêd dinyayê xerc yan bac ji kʼê distînin, ji bajarvanêd xwe, yan ji xerîba?»

²⁶ Petrûs gotê: «Ji xerîba». Îsa gote wî: «Ku usa ye bajarvan aza ne.

²⁷ Lê wekî em van pʼişk nekin, herʼe golê şewkê bavêjê û meʼsîyê pêşin ku derdikʼeve, bigire devê wî veke û tê nalekî çarzîvê bibînî. Ewî hilde, dewsa Min û xwe bide wan».