Metta 16 - Peymana Nû (Încîl)

Kʼeremetekê çawa nîşan ji eʼzmên dixwazin

¹ Fêrisî û sadûqî hatine cem Wî ku Wî bicêrʼibînin û jê xwestin ku ji eʼzmana nîşanekê nîşanî wana ke.

² Ewî li wan vegerʼand û got: «Gava dibe êvar, hûn dibêjin: ‹Hewa wê xweş be, çimkî eʼzman sor bûye›.

³ Lê serê sibehê dibêjin: ‹Îro hewa wê xweş nîbe, çimkî eʼzman xumam û sor e›. Hûn rʼûyê eʼzmên eʼnene dikin ku hewayê çawa be, lê nîşanêd zemana eʼnene nakin.

⁴ Nisilê xirab û xalifî nîşanekê dixwaze, lê jêrʼa nîşaneke din nayê dayînê, pêştirî nîşana Ûnis pʼêxember». Û Ewî ew hiştin û çû.

Hevîrtirʼşkê fêrisî û sadûqîya

⁵ Gava şagirtêd wî derbazî wî alî bûn, bîr kirin xwerʼa nan hildana.

⁶ Îsa wanarʼa got: «Miqatî xwe bin, hʼevza xwe ji hevîrtirʼşkê fêrisî û sadûqîya bikin».

⁷ Lê ewana nav hevda xeber didan û digotin: «Nanê me tʼune, lema aha dibêje».

⁸ Lê ev yek Îsava eʼyan bû û got: «Kêmbawerno! Hûn çima nav hevda xeber didin, ku nanê we tʼune?

⁹ Hûn hê feʼm nakin? Nayê bîra we, çawa pênc nana tʼêra pênc hʼezar meriva kir û we çend sele bermayî hildan?

¹⁰ Û hʼeft nana jî tʼêra çar hʼezar meriva kir û we çend zembîl bermayî hildan?

¹¹ Hûn çawa feʼm nakin, wekî Min bona nan werʼa negot? Lê bona wê yekê, ku hûn hʼevza xwe ji hevîrtirʼşkê fêrisî û sadûqîya bikin».

¹² Şagirta hingê feʼm kir, wekî Ewî bona hevîrtirʼşkê nan wanrʼa negot, ku hʼevza xwe bikin, lê ji hînkirina fêrisî û sadûqîya.

Petrûs şeʼdetîyê li ser Îsa dide

¹³ Îsa çû alîyê Qeyserîya Fîlîpoyê û ji şagirtêd Xwe pirsî: «Bi tʼexmîna meriva Kurʼê Mêriv kʼî ye?»

¹⁴ Wana got: «Hinek dibêjin ‹Yûhʼennayê nixumdar e›, hinekêd din dibêjin ‹Êlyas e›, lê hinekêd mayîn jî dibêjin ‹Yêremîya ye, yan jî yek ji pʼêxembera ye›».

¹⁵ Ewî ji wan pirsî: «Lê hûn çi dibêjin? Bi tʼexmîna we Ez kʼî me?»

¹⁶ Şimhʼûn-Petrûs lê vegerʼand û gotê: «Tu Mesîh î, Kurʼê Xwedêyê sax».

¹⁷ Îsa lê vegerʼand û gotê: «Xwezî li te, Şimhʼûnê kurʼê Yûhʼenna, çimkî xûn û goşt ev yek eʼyanî te nekirin, lê Bavê Minî eʼzmana.

¹⁸ Ez terʼa dibêjim, ku tu Petrûs î, awa gotî qeyak î û li ser vî qeyayî Ezê civîna Xwe çêkim û qewata mirinê wê pê nikaribe.

¹⁹ Û Ezê kʼilîtêd Pʼadşatîya Eʼzmana bidime destê te û çi ku tu li ser eʼrdê girêdî, eʼzmanada jî wê girêdayî be û çi ku tu li ser eʼrdê vekî, eʼzmanada jî wê vekirî be».

²⁰ Hingê Îsa tʼemî şagirtêd Xwe kir, wekî kesîrʼa nebêjin, ku Ew Mesîh e.

Îsa derheqa cefa û mirina Xweda dibêje

²¹ Pey wê yekêrʼa Îsa destpêkir şagirtêd Xwerʼa eʼyan kir ku gerekê Ew herʼe Orşelîmê, ji alîyê rʼûspîya, serekêd kʼahîna û qanûnzanada gelek cefa bikʼişîne û bê kuştinê, lê rʼoja sisîya ji mirinê rʼabe.

²² Lê Petrûs Ew da alîkî, lê hilat û gotê: «Dûrî hindava Te, Xudan! Ew tişt tʼu car li Te neqewime!»

²³ Îsa ser Petrûsda vegerʼîya û gotê: «Ji ber çʼeʼvê Min betavebe, Cino! Tu bona Min pʼişkbûn î, çimkî ew nêt-fikira te ne ji Xwedê ye, lê ji merivayê ye».

²⁴ Hingê Îsa şagirtêd Xwerʼa got: «Heger yek dixwaze li pey Min bê, bira xwe înkʼar ke, xaçê xwe hilde û li pey Min bê.

²⁵ Çimkî kʼî ku dixwaze eʼmirê xwe xilaz ke, ewê unda ke û kʼî ku eʼmirê xwe bona Min unda ke, ewê bibîne.

²⁶ Çi feyde heger meriv tʼemamîya dinyayê qazinc ke, lê eʼmirê xwe unda ke? Yan jî meriv çi dikare ber eʼmirê xweva bide?

²⁷ Çimkî Kurʼê Mêriv wê bi rʼûmeta Bavê Xwe tʼevî milyakʼetêd Xwe bê. Hingê wê anegorî eʼmelêd her kesî bide wan.

²⁸ Ez rʼast werʼa dibêjim, hinekêd li vir sekinî hene wê mirinê nebînin, hʼeta ku Kurʼê Mêriv bi Pʼadşatîya Xweva tê nebînin».