Metta 14 - Peymana Nû (Încîl)

Kuştina Yûhʼennayê nixumdar

¹ Hingê Hêrodesê serwêrê Celîlê bona Îsa bihîst,

² xulamêd xwerʼa got: «Eva Yûhʼennayê nixumdar e ji nav mirîya rʼabûye. Lema jî pê wî kʼeremet têne kirinê».

³ Çimkî Hêrodes Yûhʼenna girtibû girêdabû û avîtibû kelê, rʼûyê Hêrodîya jina Fîlîpoyê birê xweda.

⁴ Çimkî Yûhʼenna Hêrodesrʼa çend cara gotibû: «Ne rʼast e ku tu Hêrodîyayê bistînî».

⁵ Û Hêrodes jî dixwest ew bikuşta, lê ji cimeʼtê ditirsîya, çimkî cimeʼtê Yûhʼenna çawa pʼêxember qebûl dikir.

⁶ Gava rʼoja bûyîna Hêrodes hat, qîza Hêrodîyayê şayîyêda bona wan rʼeqisî û dilê Hêrodes gelekî xweş hat.

⁷ Ewî sond xwar û gote qîzikê: «Tu çi bixwazî ezê bidime te».

⁸ Qîzik jî ji dîya xwe hatibû şîretkirinê û gotê: «Kʼa li vir, ser sinîyê serê Yûhʼennayê nixumdar bide min».

⁹ Pʼadşa ber xwe kʼet, lê çimkî li ber tʼeglîfkirîya sond xwaribû, eʼmir kir ku xwestina wê bê dayînê.

¹⁰ Ewî şand kelêda serê Yûhʼenna da lêxistinê

¹¹ û serê wî li ser sinîyê anîn dane keçʼikê. Keçʼikê jî dîya xwerʼa bir.

¹² Hingê şagirtêd wî hatin cinyazê wî hildan û ew defin kirin. Paşê çûn Îsarʼa gotin.

Îsa pênc hʼezara tʼêr dike

¹³ Gava Îsa ev yek bihîst, ji wê derê bi qeyikê tʼenê çû cîkî xewle. Lê gava eʼlaletê bihîst, ji bajara peya pey Wî çûn.

¹⁴ Çaxê Îsa ji qeyikê derkʼet û eʼlaleteke giran dît, hingê gunê Wî li wan hat û nexweşêd wan qenc kirin.

¹⁵ Berê êvarê şagirtêd Wî hatine cem û gotinê: «Ev der cîkî xikî-xwelî ye, îdî dereng e. Îzina eʼlaletê bide ku herʼine gunda xwerʼa xurek bikʼirʼin».

¹⁶ Lê Îsa wanarʼa got: «Ne hʼewce ye ku ew herʼin. Hûn xurek bidine wan».

¹⁷ Wana lê vegerʼand û gotinê: «Li vir pêştirî pênc nan û du meʼsîya tiştekî meyî mayîn tʼune».

¹⁸ Ewî wanarʼa got: «Wan nan û meʼsîya bînine cem Min».

¹⁹ Îsa eʼmir kir ku eʼlalet li ser şînayîyê rʼûnên. Ewî her pênc nan û her du meʼsî hildan, berê Xwe eʼzmênda kir şikirî da û ew nan kerkirin. Paşê da şagirta, şagirta jî da eʼlaletê.

²⁰ Hʼemûya jî xwar tʼêr bûn û donzdeh sele jî tʼijî hûrikêd bermayî berev kirin.

²¹ Ewêd ku xwarin, pêştirî jin û zarʼa weke pênc hʼezar mêrî bûn.

Îsa pʼîya li ser avêrʼa diçe

²² Pêrʼa-pêrʼa Îsa pʼêyî ser şagirta kir, ku bikʼevine qeyikê û pêşîya Wî derbazî wî berî golê bin, hʼeta ku Xwexa eʼlaletê verʼêke.

²³ Çaxê Ewî eʼlalet verʼêkir, tʼenê rʼabû çû serê çʼîyê, ku dua bike. Gava rʼo çû ava, Ew li wira tʼenê bû,

²⁴ lê qeyik îdî ji devê golê dûr kʼetibû û nava pêlada bû, çimkî ba miqabilî wê bû.

²⁵ Qereberbangê Îsa ser golêrʼa peya diçû nêzîkî wan dibû.

²⁶ Lê gava şagirta dît ku Ew ser golêrʼa peya diçe, bizdîyan û gotine hev: «Ev xeyal e!» Û wana ji tirsa kire qîrʼîn.

²⁷ Lê Îsa wê demê deng da wan û got: «Ser xwe bin! Ez im! Netirsin!»

²⁸ Petrûs lê vegerʼand û gotê: «Xudan, heger Tu yî, eʼmir ke ku ez ser avêrʼa bême cem Te».

²⁹ Îsa gotê: «Were!» Petrûs ji qeyikê peya bû, ser avêrʼa çû, ku herʼe cem Îsa.

³⁰ Lê çaxê ewî bayê qayîm dît tirsîya û îdî wê nuq bûya, kire qîrʼîn: «Xudan, min xilaz ke!»

³¹ Wê demê Îsa destê Xwe dirêjî wî kir, ew girt û jêrʼa got: «Kêmbawero! Çima tu dudilî bûyî?»

³² Çaxê kʼetine qeyikê, ba sekinî.

³³ Û ewêd qeyikêda serê xwe li ber Wî danîn û gotinê: «Rʼastî Tu Kurʼê Xwedê yî».

Îsa Cênîsartêda nexweşa qenc dike

³⁴ Gava ew derbazî wî berî golê bûn, li alîyê Cênîsartêva gihîştine bejê.

³⁵ Binelîyêd wir Ew nas kirin, şandin tʼemamîya dor-bera, hʼemû nexweş anîne cem Wî.

³⁶ Wana hîvî jê dikir ku tʼenê rʼîşîyêd kʼincê Wî kʼevin. Û hʼemûyêd ku lê dikʼetin ji nexweşîyêd xwe qenc dibûn.