Metta 13 - Peymana Nû (Încîl)

Mesela tʼoximrʼeş

¹ Wê rʼojê Îsa ji malê derkʼet, li devê golê rʼûnişt.

² Û haqas eʼlalet hate cem Wî, ku Ew kʼerba kʼete qeyikê rʼûnişt û tʼemamîya eʼlaletê devê golê sekinî.

³ Ewî gelek tişt bi mesela ew hîn kirin û got: «Tʼoximrʼeş rʼabû çû ku tʼoxim birʼeşîne.

⁴ Gava dirʼeşand, hinek ji wan kʼetine devê rʼê, teyrede hatin û ew xwarin.

⁵ Hinekêd din kʼetine ser eʼrdê kevirî, ku li wir xwelî kêm bû. Ew zû şîn bûn, çimkî telaşê xwelîyê ne kʼûr bû.

⁶ Lê çaxê teʼv derkʼet, ew çʼilmisîn û çimkî rʼawêd wan tʼunebûn, hʼişk bûn.

⁷ Hinekêd din kʼetine nava stirîya, stirî rʼabûn û ew xeniqandin.

⁸ Lê hinekêd din jî kʼetine nava eʼrdê qenc û ber dan, yê sed, yê şêst û yê sî.

⁹ Guhê kʼê heye bira bibihê!»

Îsa çima bi mesela xeber dide

¹⁰ Wê gavê şagirtêd Wî nêzîk bûnê û gotinê: «Çima bi mesela Tu wanarʼa xeber didî?»

¹¹ Ewî li wan vegerʼand û got: «Werʼa hatîye dayînê ku hûn surʼêd Pʼadşatîya Eʼzmana bizanibin, lê wanarʼa nehatîye dayînê.

¹² Çimkî kʼêrʼa ku heye, wê hê lê zêde be û serda birʼije û kʼêrʼa ku tʼune, çi heye jî wê jê bê standinê.

¹³ Ez bona wê yekê bi mesela wanrʼa xeber didim, ku ewana dinihêrʼin û nabînin, dibihên, lê guhê xwe nadine ser û feʼm nakin.

¹⁴ Li ser wan pʼêxembertîya Îşaya tê sêrî ku dibêje: ‹Hûnê bibihên û guh bidinê, lê feʼm nekin, hûnê binihêrʼin û dîna xwe bidinê, lê nebînin.

¹⁵ Çimkî eva cimeʼta serhʼişk e, bi guha giran dibihên û çʼeʼvêd xwe girtine, wekî bi çʼeʼva nebînin, bi guha nebihên û bi hʼiş feʼm nekin, venegerʼin, ku Ez wan qenc kim›.

¹⁶ Lê xwezî li çʼeʼvêd we, ku dibînin û guhêd we, ku dibihên.

¹⁷ Ez rʼast werʼa dibêjim, gelek pʼêxember û merivêd rʼast hʼizreta dîtina van tişta bûn çi ku hûn dibînin, lê nedîtin û bibihîstana çi ku hûn dibihên, lê nebihîstin.

Şirovekirina mesela tʼoximrʼeş

¹⁸ Niha hûn şirovekirina mesela tʼoximrʼeş bibihên.

¹⁹ Her kesê ku xebera Pʼadşatîyê dibihê û feʼm nake, yê Xirab tê tʼoximê dilê wîda çandî dirʼevîne. Eva ew in ku devê rʼê hatine çandinê.

²⁰ Ewêd li eʼrdê kevirî hatine çandinê ew in, ku çaxê xeberê dibihên, ew zû bi eşq û şa qebûl dikin.

²¹ Lê rʼaw ku nava wanda tʼunene, dirêj tʼaw nakin. Gava bona xeberê rʼastî tengasîya yan zêrandinê tên, ew zû ji rʼê dikʼevin.

²² Ewêd li nava stirîyada hatine çandinê ew in, ku xeberê dibihên û xemêd vê dinyayê û derewêd dewletîyê xeberê dixeniqînin, ew bê ber dimînin.

²³ Lê ewêd li nava eʼrdê qencda hatine çandinê ew in, ku xeberê dibihên, feʼm dikin û ber didin, hinek sed, hinek şêst û hinek sî».

Mesela genim û zîwanê

²⁴ Îsa meseleke din jî wanarʼa pêşda anî û got: «Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Merivekî nav eʼrdê xweda tʼoximê qenc çand.

²⁵ Gava hʼemû rʼazayî bûn, dijminê wî hat û li nav genimda zîwan jî çand û çû.

²⁶ Gava genim gihîşt berê xwe da, hingê zîwan jî pêrʼa kʼifş bûn.

²⁷ Xulamêd xweyê eʼrdê nêzîkî wî bûn û gotinê: ‹Axayê me! Te nava eʼrdê xweda tʼoximê qenc neçand? Lê ev zîwan ji kʼu hatin?›

²⁸ Ewî li wan vegerʼand û got: ‹Dijminekî ev tişt kirîye›. Xulama jî gote wî: ‹Niha tu qayl î ku em herʼin wan rʼakin?›

²⁹ Ewî got: ‹Na, nebe çaxê hûn zîwanê rʼakin, gênim jî pêrʼa derxin.

³⁰ Bihêlin bira her du jî hevrʼa bigihîjin hʼeta rʼoja nandirûnê. Rʼoja nandirûnê ezê pʼalarʼa bêjim, pêşîyê zîwanê biçinin, gurʼz-gurʼz girêdin bona şewatê, lê gênim bikine eʼmbara min›».

Du meselêd li ser Pʼadşatîya Xwedê:

³¹ Meseleke din jî wanarʼa pêşda anî û got: «Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Merivekî hʼebeke tʼoximê xerdalê hilda, nav eʼrdê xweda çand.

³² Ew ji hʼemû tʼoxima hûrtir e, lê gava digihîje, ji hʼemû pʼincarʼa mestir dibe û dibe dar, usa ku teyredêd eʼzmên tên hêlînêd xwe ser çʼiqilêd wê çêdikin».

³³ Îsa meseleke din jî wanarʼa got: «Pʼadşatîya Eʼzmana mîna hevîrtirʼşk e, ku kʼulfetekê hilda, nava sê kod arda stira, hʼeta ku hʼemû hilat».

Îsa bi mesela xeber dide

³⁴ Îsa ev hʼemû tişt bi mesela eʼlaletêrʼa gotin û bê mesele tʼu tişt wanarʼa nedigot.

³⁵ Ev yek aha bû, ku ew gotina bi zarê pʼêxember bê sêrî: «Ezê bi mesela wanrʼa xeber dim, tiştêd ji wextê eʼfirandina dinyayêda veşartî gilî kim».

Şirovekirina mesela genim û zîwanê

³⁶ Hingê Îsa eʼlalet hişt, hate mal. Şagirtêd Wî hatine cem Wî û gotinê: «Mesela genim û zîwanê merʼa şiroveke».

³⁷ Ewî li wan vegerʼand û got: «Ewê ku tʼoximê qenc çand, Kurʼê Mêriv e.

³⁸ Eʼrd dinya ye, tʼoximê qenc jî merivêd pʼara Pʼadşatîyê ne, lê zîwan merivêd pʼara yê Xirab in.

³⁹ Dijminê ku ew çand, mîrêcin e. Nandirûn axirîya dinyayê ye, pʼale jî milyakʼet in.

⁴⁰ Û çawa ku zîwanê tʼop dikin dişewitînin, axirîya vê dinyayê jî wê usa be.

⁴¹ Kurʼê Mêriv wê milyakʼetêd Xwe bişîne û ewê ji Pʼadşatîya Wî hʼemûyêd ku merîya ji rʼê derdixin û neheqîyê dikin bibijêrin

⁴² û bavêjine kʼûra agir. Li wir wê bibe girî û çʼirke-çʼirka dirana.

⁴³ Hingê merivêd rʼast wê Pʼadşatîya Bavê xweda mîna teʼvê şewq bidin. Guhê kʼê heye bira bibihê!

Meselêd xizna veşartî û durʼê qîmet

⁴⁴ Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Eʼrdekîda xizneke veşartî hebû. Merivek wê dibîne, vedişêre, şabûna diçe hʼemû hebûka xwe difiroşe û wî eʼrdî dikʼirʼe.

⁴⁵ Dîsa Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Merivekî bazirganî durʼêd rʼind digerʼe.

⁴⁶ Gava durʼekî pʼirʼ qîmet dibîne, diçe hʼemû hebûka xwe difiroşe û wî durʼî dikʼirʼe.

Mesela tʼorʼa avîtî

⁴⁷ Dîsa Pʼadşatîya Eʼzmana mîna vê yekê ye: Tʼorʼek tê avîtinê nava beʼrê û hʼemû cûrʼe meʼsî dikʼevinê.

⁴⁸ Gava tʼorʼ tʼijî dibe, dikʼişînine devê beʼrê û rʼûdinîn meʼsîyêd kêr dibijêrin dikine derdana, lê yêd bêkêr wêda davêjin.

⁴⁹ Axirîya dinyayê jî wê usa be. Milyakʼetê derkʼevin xiraba ji nav qenca bibijêrin

⁵⁰ û bavêjine kʼûra agir. Li wir wê bibe girî û çʼirke-çʼirka dirana».

Rʼastîyêd kevin û nû

⁵¹ Îsa ji wan pirsî: «We ev hʼemû tişt feʼm kirin?» Wana jêrʼa got: «Belê».

⁵² Ewî jî wanarʼa got: «Bona vê yekê her qanûnzanek ku Pʼadşatîya Eʼzmana hîn bûye, mîna merivekî xweyîmilkʼ e, ku ji xizna xwe tiştêd kevin û nû derdixe».

Bajarê Nisretê, li kʼu Îsa mezin bibû, Wî qebûl nake

⁵³ Gava Îsa ev mesele xilaz kirin, ji wir çû

⁵⁴ hate cî-miskʼenê Xwe, kʼinîşta wanda ew hîn dikirin. Ew jî zendegirtî diman û digotin: «Ev serwaxtî û qewata kʼeremeta ji kʼu gihîştîyê?

⁵⁵ Ne Ev kurʼê necar e? Ne navê dîya Wî Meryem e? Ne Aqûb, Ûsiv, Şimhʼûn û Cihûda birêd Wî ne?

⁵⁶ Ne hʼemû xûşkêd Wî cem me ne? Ev hʼemû tişt ji kʼu gihîştine Wî?»

⁵⁷ Bi vî awayî ew ji Wî çûn, lê Îsa wanarʼa got: «Pʼêxember tʼu cîyî ne bêqedir e, pêştirî mala xwe û cî-miskʼenê xweda».

⁵⁸ Ewî li wê derê gelek kʼeremet nekirin, çimkî bawerîya wan tʼunebû.