Metta 12 - Peymana Nû (Încîl)

Pirsa rʼoja şemîyê

¹ Hingê Îsa rʼojeke şemîyê nava zevîyarʼa derbaz bû, şagirtêd Wî birʼçî bûn û destpêkirin simbilêd genim çinîn û xwarin.

² Gava fêrisîya ev yek dît, Wîrʼa gotin: «Hela binihêrʼe, şagirtêd Te tiştê necayîzî rʼoja şemîyê dikin».

³ Îsa wanarʼa got: «We nexwendîye ku Dawid çi kir, gava ew û yêd pêrʼa birʼçî bûn?

⁴ Ne ew kʼete Xana Xwedê û nanê Xwedêrʼa dayî xwar, ew nan ne wîrʼa cayîz bû bixwara, ne jî ewêd tʼevî wîrʼa, lê tʼenê kʼahînarʼa?

⁵ Yan jî we Qanûnêda nexwendîye, ku kʼahîn rʼojêd şemîyê pʼaristgehêda şemîyê dihʼerʼimînin û dîsa bê sûc in?

⁶ Lê Ez werʼa dibêjim, ku li vir Yekî ji pʼaristgehê mestir heye.

⁷ Heger we zanibûya meʼna vê xeberê çi ye ku tê gotinê: ‹Ez rʼeʼmê dixwazim, ne ku qurbanê›, hingê weyê yêd bêsûc gunekʼar nekirana.

⁸ Çimkî Kurʼê Mêriv Xudanê rʼoja şemîyê ye».

Îsa rʼoja şemîyê merivê ku destê wî kʼişîyabû qenc dike

⁹ Îsa ji wir rʼabû çû, hate kʼinîşta wan.

¹⁰ Merivek li wir hebû, ku destê wî kʼişîyabû. Hineka dixwest ku xeyba Îsa bikirana, ji Wî pirsîn û gotinê: «Cayîz e ku meriv rʼoja şemîyê nexweşa qenc bikin?»

¹¹ Ewî jî wanarʼa got: «Ew ji we kʼî ye, ku pezeke wî hebe û rʼoja şemîyê bikʼeve çʼeʼlê, wê negire û dernexe?

¹² Lê însan çiqas ji pêz qîmettir e! Awa rʼoja şemîyê qencîkirin cayîz e».

¹³ Hingê wî merivîrʼa got: «Destê xwe dirêj ke». Ewî jî dirêj kir û mîna destê din qenc bû.

¹⁴ Lê fêrisî derkʼetine derva bona Îsa li hev şêwirîn ku çawa Wî bidine kuştinê.

Xulamê Xwedêyî bijartî

¹⁵ Û gava Îsa pê hʼesîya, ji wê derê çû, gelek eʼlalet jî pey Wî çû. Ewî hʼemû jî qenc kirin

¹⁶ û tʼemî da wan ku bona Wî nekine dengî.

¹⁷ Eva aha bû ku ew gotina bi zarê Îşaya pʼêxember bê sêrî:

¹⁸ «Va ye xulamê Min, yê ku Min bijartîye û hʼizkirîyê Minî ku Min begem kirîye. Ezê Rʼuhʼê Xwe daynime ser Wî û Ewê miletarʼa heqîyê eʼlam ke.

¹⁹ Ewê ne bikʼeve hʼucetê, ne bike qarʼe-qarʼ û ne jî yekê dengê Wî meydanada bibihê.

²⁰ Ew qamîşê pʼerçʼiqî hûr nake, pʼilta diçʼirûse vênasîne, hʼeta ku heqîyê bigihîne sêrî.

²¹ Û hʼemû milet wê gumana xwe daynine ser navê Wî».

Îsa û Belzebûl

²² Hingê cinakʼetîkî korî lal anîne cem Wî û Ewî ew qenc kir, usa ku ewî hin dît û hin jî xeber da.

²³ Û tʼemamîya eʼlaletê zendegirtî ma û got: «Gelo Ev e kurʼê Dawid?»

²⁴ Lê gava fêrisîya bihîst gotin: «Eva bi hʼukumê serwêrê cina Belzebûl cina derdixe».

²⁵ Lê nêtêd dilê wan Îsava eʼyan bûn û wanarʼa got: «Her pʼadşatîya ku nav wêda tʼifaq tʼunebe wê wêran be û her bajar yan mala ku li nava wêda tʼifaq tʼunebe ew namîne.

²⁶ Heger mîrêcin xwexa xwe derdixe, ku usa ye nava pʼadşatîya wîda bêtʼifaqî heye, îdî pʼadşatîya wî wê çawa bimîne?

²⁷ Heger Ez bi hʼukumê Belzebûl cina derdixim, lê yêd ku pey we tên bi çi derdixin? Wekî usa ye ewê bibine hʼakimêd we.

²⁸ Lê heger Ez bi hʼukumê Rʼuhʼê Xwedê cina derdixim, îdî Pʼadşatîya Xwedê gihîştîye we.

²⁹ Yan çawa yek dikare bikʼeve mala mêrxasekî û hebûka wî tʼalan ke, heger pêşîyê wî mêrxasî girênede? Gava girêda, hingê wê bikaribe mala wî tʼalan ke.

³⁰ Kʼî ku ne tʼevî Min e, miqabilî Min e û kʼî ku tʼevî Min tʼop nake, bela dike.

³¹ Bona vê yekê Ez werʼa dibêjim, her gune û gotinêd xirab wê li meriva bêne baxşandinê, lê ewê ku gotineke xirab miqabilî Rʼuhʼ bêje, li wî nayê baxşandinê.

³² Kʼî tiştekî miqabilî Kurʼê Mêriv bêje, wê bê baxşandinê, lê heger yek hindava Rʼuhʼê Pîrozda bêje, li wî nayê baxşandinê, ne vê dinê ne jî wê dinê.

Dar û berê wê

³³ Heger dar qenc e, berê wê jî qenc e, heger dar xirab e, berê wê jî xirab e, çimkî dar ji berê xwe tê naskirinê.

³⁴ Çʼêjikêd meʼra! Hûn çawa dikarin qenc xeber din, heger hûn xirab in? Çimkî dil çiva tʼijî ye zar jî ewê dibêje.

³⁵ Merivê qenc, ji xizna xweye qenc qencîyê derdixe, lê merivê xirab, ji xizna xweye xirab xirabîyê derdixe.

³⁶ Ez werʼa dibêjim, Rʼoja Axretê meriv bona her xebereke pʼûçʼ ku xeber didin wê cabdar bin.

³⁷ Çimkî hûnê bi xeberêd xwe bêsûc bin û bi xeberêd xwe gunekʼar bin».

Kʼeremetekê çawa nîşan dixwazin

³⁸ Hingê hineka ji qanûnzan û fêrisîya Wîrʼa gotin: «Dersdar! Em dixwazin ku nîşanekê ji Te bibînin».

³⁹ Ewî li wan vegerʼand û got: «Nisilê xirab û xalifî nîşanekê dixwaze, lê jêrʼa nîşaneke din nayê dayînê pêştirî nîşana Ûnis pʼêxember.

⁴⁰ Çawa ku Ûnis sê rʼoj û sê şeva zikê hʼûtda ma, Kurʼê Mêriv jî usa wê sê rʼoj û sê şeva nava kʼûrayîya eʼrdêda bimîne.

⁴¹ Merivêd Nînewayê wê Rʼoja Axretê rʼabin û vî nisilî neheq kin, çimkî ewana bi dannasînîya Ûnis ji gunekirinê vegerʼîyan û va Yekî ji Ûnis mestir li vir heye.

⁴² Pʼadşa Başûrê Rʼoja Axretê wê rʼabe vî nisilî neheq ke, çimkî ewa ji serê dinê hat, ku serwaxtîya Silêman bibihê û va ye Yekî ji Silêman mestir li vir heye.

Paşda hatina rʼuhʼê hʼeram

⁴³ Çaxê rʼuhʼê hʼeram ji mêriv dertê, cîyê bê av digerʼe ku rʼihʼetîyê bibîne. Lê gava nabîne,

⁴⁴ hingê ew dibêje: ‹Ez vegerʼime wê mala xweye ku jê derkʼetime›. Gava ew tê, dibîne wê mal vala, paqijkirî û hevdayî ye.

⁴⁵ Hingê diçe hʼeft cinêd dine ji xwe xirabtir jî tîne, dikʼevine wir dijîn. Û axirîya wî merivî ji pêşîyê xirabtir dibe. Usa jî wê bê serê vî nisilê xirab».

Dê û birayêd Îsa

⁴⁶ Hê Ewî eʼlaletêrʼa xeber dida, va dîya Wî û birayêd Wî li derva sekinîn, dixwestin tʼevî Wî xeber dana.

⁴⁷ Yekî jêrʼa got: «Va dîya Te û birayêd Te derva ne û dixwazin tʼevî Te xeber din».

⁴⁸ Ewî jî li wî vegerʼand û gotê: «Kʼî ye dîya Min û kʼî ne birayêd Min?»

⁴⁹ Hingê destê Xwe dirêjî şagirtêd Xwe kir û got: «Va ne dê û birayêd Min!

⁵⁰ Çimkî kʼî ku xwestina Bavê Minî eʼzmana bîne sêrî, ew e birê Min, xûşka Min û dîya Min».