Marqos 9 - Peymana Nû (Încîl)

¹ Û Ewî wanrʼa got: «Ez rʼast werʼa dibêjim, ku hinekêd li vir sekinî hene wê mirinê nebînin, hʼeta ku nebînin Pʼadşatîya Xwedê bi qewat tê».

Şagirt Îsa nava nûr û rʼûmetêda dibînin

² Pey şeş rʼojarʼa Îsa tʼevî Xwe Petrûs, Aqûb û Yûhʼenna hildan û rʼakirine çʼîyakî bilind, li wir ew tʼenê bûn. Hingê rʼengê Wî li ber çʼeʼvê wan hate guhastinê.

³ Kʼincêd Wî usa çîl-qerqaş bûn û haqasî biriqîn, ku li ser rʼûyê eʼrdê tʼu tiştekî kʼincsipîkirinê nikaribû ew haqasî sipî bikira.

⁴ Hingê Êlyas û Mûsa wanva xuya bûn û tʼevî Îsa xeber dan.

⁵ Petrûs Îsarʼa got: «Dersdar, çawa rʼind e ku em vir in! De emê sê hʼolika çêkin, yekê Terʼa, yekê Mûsarʼa û yekê jî Êlyasrʼa».

⁶ Ew usa tirsîya bûn, ku Petrûs nizanibû çi bêje.

⁷ Wê gavê eʼwrek derkʼet li ser wan kire sî û dengek ji eʼwr hat: «Ev e Kurʼê Minî delal! Guhdarîya Wî bikin!»

⁸ Nişkêva şagirta li dora xwe nihêrʼî, pêştirî Îsa kesek nedîtin.

⁹ Çaxê ji çʼîyê dihatine xwarê, Îsa tʼemî li wan kir got: «Çi ku we dît tʼu kesîrʼa nebêjin, hʼeta ku Kurʼê Mêriv ji mirinê rʼanebe».

¹⁰ Şagirta ev tʼemî xwey kir û ji hevdu pirsîn, kʼa meʼna vê rʼabûna ji mirinê çi ye.

¹¹ Û wana jê pirsî: «Gelo çima qanûnzan dibêjin pêşîyê gerekê Êlyas bê?»

¹² Ewî jî wanrʼa got: «Rʼast e, pêşîyê Êlyasê bê û her tiştî wê dîsa bîne cî. Lê çima hatîye nivîsarê, ku Kurʼê Mêriv wê gelekî cefê bikʼişîne û bê bêhurmetkirinê?

¹³ Lê Ez werʼa dibêjim, Êlyas hatîye jî û çawa ku bona wî hatibû nivîsarê, usa jî serê wî kirin, çawa ku dilê wan xwest».

Îsa kurʼikekî cinakʼetî qenc dike

¹⁴ Gava vegerʼîyane cem şagirtêd din, dîtin li dora wan eʼlaleteke giran girtîye û qanûnzan jî wanrʼa kʼetibûne deʼwê.

¹⁵ Hingê tʼemamîya eʼlaletê ku Îsa dît, gelekî eʼcêbmayî ma, berbi Wî bezîn û silav danê.

¹⁶ Îsa ji şagirta pirsî: «Hûn bona çi wanrʼa kʼetine deʼwê?»

¹⁷ Ji nav eʼlaletê merivekî lê vegerʼand û got: «Dersdar! Min kurʼê xweyî rʼuhʼê lalva girtî anî cem Te.

¹⁸ Kʼîderê ku pê digire wî eʼrdê dixe, kʼef dêv dikʼeve, diran lê dikine çʼirke-çʼirk û rʼeq dibe. Min hîvî ji şagirtêd Te kir, ku vî rʼuhʼî derxin, lê nikaribûn».

¹⁹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Hey nisilê nebawer! Hʼeta kʼengê Ezê tʼevî we bim? Hʼeta kʼengê Ezê li we sebir kim? Wî bînine cem Min».

²⁰ Wana kurʼik anîne cem Îsa. Gava ku rʼuhʼê hʼeram Îsa dît, pêrʼa-pêrʼa kurʼik veçʼirʼikand. Ew kʼete eʼrdê, kʼef dêv kʼet û pʼirpitî.

²¹ Îsa ji bavê wî pirsî: «Ji kʼengêva ev yeka tʼevî wî diqewime?» Ewî got: «Ji zarʼotîyêda.

²² Û vî rʼuhʼî gelek cara eva avîtîye nava êgir û avê, ku wî bikuje. Lê heger ji destê Te tê, tiştekî bike bira gunê Te li me bê, alîkʼarîya me bike!»

²³ Îsa wîrʼa got: «Te got çi? ‹Heger ji destê te tê?› Bona yê bawer dike her tişt dibe».

²⁴ Wê gavê bavê kurʼik kire qîrʼîn û got: «Ez bawer dikim. Alîkʼarîya nebawerîya min bike!»

²⁵ Gava Îsa dît ku eʼlalet dibeze, tʼopî ser Wî dibe, li rʼuhʼê hʼeram hilat û got: «Hey rʼuhʼê kerʼ û lal, Ez eʼmirî ser te dikim: Ji kurʼik derkʼeve û careke din nekʼevî nava wî!»

²⁶ Rʼuhʼ kire qîrʼîn, kurʼik qayîm veçʼirʼikand jê derkʼet. Û kurʼik bû mîna mirîya, usa ku geleka digot: «Ew mir!»

²⁷ Lê Îsa destê wî girt, ew rʼakir. Kurʼik jî rʼabû sekinî.

²⁸ Çaxê Îsa kʼete malê, şagirtêd Wî başqe jê pirsîn: «Me çima nikaribû ew cin derxista?»

²⁹ Îsa li wan vegerʼand û got: «Cinê vî cûrʼeyî bi tʼu tiştî dernayê, pêştirî bi dua».

Îsa dîsa derheqa mirina Xweda dibêje

³⁰ Ji wir çûn û nav Celîlêrʼa derbaz bûn. Îsa nedixwest ku kes vê yekê bihʼese,

³¹ çimkî Ewî şagirtêd Xwe hîn dikir û wanrʼa digot: «Kurʼê Mêriv wê bikʼeve destê meriva, ewê Wî bikujin, lê pey kuştinêrʼa rʼoja sisîya wê rʼabe».

³² Lê wana ev gotin feʼm nedikir, ditirsîyan jî ku ji Wî bipirsin.

Kʼî ye yê herî mezin?

³³ Û ew hatine Kefernahûmê. Gava Îsa malda bû, ji şagirta pirsî: «Hûn rʼêda bona çi hevrʼa kʼetibûne deʼwê?»

³⁴ Wana dengê xwe nekir, çimkî rʼêda nav hevda xeber dabûn, kʼa ji wan kʼî ye yê herî mezin.

³⁵ Îsa rʼûnişt, gazî her donzdeha kir û wanrʼa got: «Heger yek dixwaze bibe yê pêş, gerekê ew bibe yê herî paş û xulamê hʼemûya».

³⁶ Û destê zarʼokekê girt, nav wanda da sekinandinê, paşê ew zarʼok da hʼemêza Xwe û wanrʼa got:

³⁷ «Kʼî zarʼokeke aha bi navê Min qebûl ke, ew Min qebûl dike. Û kʼî ku Min qebûl ke, ew ne ku Min, lê Yê ku Ez şandime qebûl dike».

Yê ne miqabilî me ye, ew pişta me ye

³⁸ Yûhʼenna Îsarʼa got: «Dersdar! Me merivek dît ku bi navê Te cin derdixistin, lê me kir ku em nehêlin, çimkî ew pey me nayê».

³⁹ Lê Îsa got: «Pêşîyê li wî negirin. Kesek tʼune ku bi navê Min kʼeremetekê bike û pêrʼa-pêrʼa bikaribe hindava Minda xirab xeber de.

⁴⁰ Çimkî ewê ku ne miqabilî me ye, ew pişta me ye.

⁴¹ Ez rʼast werʼa dibêjim, ewê ku tʼase av bide we bona xatirê wê yekê, ku hûn pʼara Mesîh in, ewê heqê xwe qet unda neke.

Jirʼêderxistin

⁴² Kʼî ku ji van biçʼûka yekî, yê ku bawerîya xwe Min tîne ji rʼê derxe, wîrʼa hê qenc e, ku beraşek stûyê wîva bê girêdanê û bê avîtinê nava beʼrê.

^43-44 Heger destê te, te ji rʼê derdixe, wî jêke! Bona te hê qenc e, ku tu qop bikʼevî jîyînê, ne ku du destêd te hebin û herʼî ceʼnimê, nava agirê ku qet natemire.

^45-46 Heger nigê te, te ji rʼê derdixe, wî jêke! Bona te hê qenc e, ku tu bê nig bikʼevî jîyînê, ne ku du nigêd te hebin û bêyî avîtinê ceʼnimê.

⁴⁷ Heger çʼeʼvê te, te ji rʼê derdixe, wî derxe! Bona te hê qenc e, ku tu bi çʼeʼvekî bikʼevî Pʼadşatîya Xwedê, ne ku du çʼeʼvê te hebin û bêyî avîtinê ceʼnimê.

⁴⁸ Wê derê ‹ewê ji kurmê nemirî bêne kotinê û agirê jî netemire›.

⁴⁹ Çimkî her merivekê bi êgir bê xwêkirinê.

⁵⁰ Xwê tiştekî qenc e. Lê heger xwê şorʼayîya xwe unda ke, hûnê çawa dîsa şorʼayîya wê bînine cî? Bira teʼma xwê nava weda be û bi hevrʼa eʼdilayîyêda bijîn».