Marqos 8 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa çar hʼezara tʼêr dike

¹ Wan rʼojada dîsa eʼlaleteke giran civîya. Tiştekî wanî xwarinê tʼunebû ku bixwarana, Îsa gazî şagirtêd Xwe kir û got:

² «Gunê Min li vê eʼlaletê tê. Ev sê rʼoj e tʼevî Min e û tiştekî wanî xwarinê tʼune.

³ Heger Ez wan birʼçî verʼêkime malêd wan, dilê wanê rʼêva xweva herʼe û ji van hinek jî ji cîyêd dûr hatine».

⁴ Şagirtêd Wî lê vegerʼandin û gotin: «Li vê berʼîyê emê ji kʼu haqas nan dest xin, ku vê cimeʼtê tʼêr kin?»

⁵ Îsa ji wan pirsî: «Çend nanêd we hene?» Wana got: «Hʼeft».

⁶ Hingê eʼmir kir ku eʼlalet ser eʼrdê rʼûnê. Ewî ew hʼeft nan hildan şikirî da, ew kerkirin û paşê dane şagirtêd Xwe, ku daynine ber eʼlaletê. Wana ew danîne ber wan.

⁷ Û çend meʼsîyêd wane hûr jî hebûn. Îsa bona wan jî şikirî da û got: «Van jî daynine ber eʼlaletê».

⁸ Wana xwar û tʼêr bûn. Paşê hʼeft zembîl ji hûrikêd bermayî berev kirin.

⁹ Ewêd ku xwarin, weke çar hʼezar meriva bûn. Gava ku Îsa ew verʼêkirin,

¹⁰ pêrʼa-pêrʼa tʼevî şagirtêd Xwe kʼete qeyikê û çûne qeza Dalmanûtayê.

Kʼeremetekê çawa nîşan ji eʼzmana dixwazin

¹¹ Fêrisî hatin û destpêkirin Îsarʼa kʼetine deʼwê. Ew dicêrʼibandin û ji Wî nîşanek ji eʼzmên dixwestin.

¹² Kʼûr kʼeser hatê û got: «Çima eva nisila li nîşanekê digerʼe? Ez rʼast werʼa dibêjim ku vî nisilîrʼa nîşanek nayê dayînê».

¹³ Wî ew hiştin, dîsa kʼete qeyikê û derbazî wî berî golê bû.

Hevîrtirʼşkê fêrisîya û Hêrodes

¹⁴ Îjar şagirta bîr kiribû ku xwerʼa nan hildana. Li cem wan, qeyikêda pêştirî nanekî tiştekî wanî xwarinê tʼunebû.

¹⁵ Îsa tʼemî da wan û got: «Miqatî xwe bin, hʼevza xwe ji hevîrtirʼşkê fêrisîya û usa jî yê Hêrodes bikin».

¹⁶ Lê ewana nav hevda xeber didan û digotin: «Nanê me tʼune, lema aha dibêje».

¹⁷ Îsava eʼyan bû ku ew çi dibêjin û wanrʼa got: «Hûn çima nav hevda xeber didin, ku nanê we tʼune? Hela hê hûn feʼm nakin? Û serê weda rʼûnanî, hela hê hûn nagihîjine gilîya?

¹⁸ Çʼeʼvê we hene, hûn nabînin? Guhê we hene, hûn nabihên? Çawa nayê bîra we,

¹⁹ çaxê Min pênc nan bona pênc hʼezar meriva kerkirin? We ji hûrikêd bermayî çend seleyêd tʼijî berev kirin?» Wan lê vegerʼand û gotin: «Donzdeh».

²⁰ «Û gava Min hʼeft nan bona çar hʼezar meriva kerkirin, we çend zembîlêd tʼijî bermayî berev kirin?» Wan got: «Hʼeft».

²¹ Îsa wanrʼa got: «Lê çima hûn hê feʼm nakin?»

Li Beytsaydayê qenckirina korekî

²² Û ew hatine Beytsaydayê. Hineka merivekî kor anî cem Îsa û lava jê kirin, ku destê Xwe dayne ser wî.

²³ Ewî jî destê merivê kor girt, ji gund derxiste der, tʼûyî çʼeʼvêd wî kirin û destêd Xwe danîne ser wî, pirsî: «Tu tiştekî dibînî?»

²⁴ Ewî jî li jorê nihêrʼî û got: «Ez meriva dibînim, lê mîna dara ne, ku digerʼin».

²⁵ Dîsa Îsa destêd Xwe danîne ser çʼeʼvêd wî, kor zûrʼ bû nihêrʼî û çʼeʼvêd wî vebûn, her tişt zelal dît.

²⁶ Îsa ew şande mala wî û jêrʼa got: «Nekʼeve nava gund».

Petrûs şeʼdetîyê li ser Îsa dide

²⁷ Îsa tʼevî şagirtêd Xwe çû gundêd Qeyserîya Fîlîpoyê û rʼêda ji şagirtêd Xwe pirsî: «Bi tʼexmîna meriva Ez kʼî me?»

²⁸ Wan lê vegerʼand û gotin: «Hinek dibêjin ‹Yûhʼennayê nixumdar e›, hinekêd din dibêjin ‹Êlyas e›, hinekêd mayîn jî dibêjin ‹yek ji pʼêxembera ye›».

²⁹ Îsa ji wan pirsî: «Lê hûn çi dibêjin? Bi tʼexmîna we Ez kʼî me?» Petrûs lê vegerʼand û gotê: «Tʼu Mesîh î».

³⁰ Ewî tʼemî li wan kir, ku derheqa Wîda kesîrʼa tiştekî nebêjin.

Îsa derheqa cefa û mirina Xweda dibêje

³¹ Pey vê yekêrʼa Îsa destpêkir şagirtêd Xwe hîn kir, ku gerekê Kurʼê Mêriv gelekî cefê bikʼişîne, ji alîyê rʼûspîya, serekêd kʼahîna û qanûnzanada bê tʼexsîrkirinê û kuştinê, lê rʼoja sisîya ji mirinê rʼabe.

³² Ewî ev yek zelal got. Hingê Petrûs Ew da alîkî û lê hilat.

³³ Lê Îsa ser milê Xweva zivirʼî û li şagirtêd Xwe nihêrʼî, li Petrûs hilat û got: «Ji ber çʼeʼvê Min betavebe, cino! Çimkî nêt-fikira te ne ji Xwedê ye, lê ji merivayê ye».

³⁴ Paşê Îsa gazî eʼlaletê û şagirtêd Xwe kirin, wanrʼa got: «Heger yek dixwaze li pey Min bê, bira xwe înkʼar ke, xaçê xwe hilde û pey Min bê.

³⁵ Çimkî kʼî ku dixwaze eʼmirê xwe xilaz ke, ewê wî unda ke û kʼî ku eʼmirê xwe bona Min û Mizgînîyê unda ke, ewê wî xilaz ke.

³⁶ Çi feyde heger meriv tʼemamîya dinyayê qazinc ke, lê eʼmirê xwe unda ke?

³⁷ Yan jî meriv çi dikare ber eʼmirê xweva bide?

³⁸ Ewê ku Min û xeberêd Min nav vî nisilê xalifî û gunekʼarda şerm hʼesab ke, Kurʼê Mêriv jî wê wî şerm hʼesab ke, gava rʼûmeta Bavê Xweva tʼevî milyakʼetêd pîroz bê».