Marqos 6 - Peymana Nû (Încîl)

Bajarê Nisretê, li kʼu Îsa mezin bibû, Wî qebûl nake

¹ Îsa ji wira derkʼet û çû cî-miskʼenê Xwe. Şagirtêd Wî jî pey Wî çûn.

² Çaxê rʼoja şemîyê hat, Wî kʼinîştêda dest bi hînkirinê kir û geleka ku bihîst zendegirtî mabûn û digotin: «Evî merivî ev tişt ji kʼu anîne? Ev çi serwaxtî ye ku jêrʼa hatîye dayînê? Û ev çi kʼeremet in ku bi destê Wî diqewimin?

³ Ne Ev necar e? Ne Ev kurʼê Meryemê û birê Aqûb, Yûsês, Cihûda û Şimhʼûn e? Ne xûşkêd Wî li vir nav meda ne?» Bi vî awayî ew ji Wî çûn.

⁴ Îsa wanrʼa got: «Pʼêxember tʼu cîyî ne bêqedir e, pêştirî nava cî-miskʼenê xwe, merivêd xwe û mala xweda».

⁵ Ewî li wê derê nikaribû tʼu kʼeremet bikira, tʼenê destê Xwe danî ser çend nexweşa û ew qenc kirin.

⁶ Ew ser nebawerîya wan eʼcêbmayî ma. Îsa li gundêd dor-bera digerʼîya û hîn dikir.

Şandina her donzdeha

⁷ Wî her donzdeh gazî cem Xwe kirin, destpêkir ew cot-cot şandin û hʼukumê li ser rʼuhʼêd hʼeramrʼa da wan.

⁸ Tʼemî da wan û got: «Bona rʼê, pêştirî şivdara destê xwe tʼu tiştî xwerʼa hilnedin: Ne nan, ne tûrik û ne jî pʼera ber pişta xweda.

⁹ Çarixêd xwe bikine pʼîyê xwe, lê du dest kiras xwerʼa hilnedin».

¹⁰ Serda zêde kir gote wan: «Ew mala ku hûn bikʼevinê, wê malêda jî bimînin, hʼeta hûn ji wî cîyî derkʼevin.

¹¹ Ew cîyêd ku we qebûl nekin û guhdarîya gotina we nekin, ji wir derkʼevin û tʼoza nigêd xwe dawşînin, wekî wanarʼa bibe şeʼdetî».

¹² Ew jî rʼê kʼetin çûn û dannasîn dikirin ku meriv ji gunekirinê vegerʼin.

¹³ Wana gelek cin derdixistin û rʼûn li gelek nexweşa didan û ew qenc dikirin.

Kuştina Yûhʼennayê nixumdar

¹⁴ Hêrodes pʼadşa ev yek bihîst, çimkî nav û dengê Îsa derkʼetibû. Hineka digot: «Eva Yûhʼennayê nixumdar e ji nav mirîya rʼabûye. Lema jî pê wî kʼeremet têne kirinê».

¹⁵ Lê hineka jî digot: «Eva Êlyas e». Hinekêd din jî digotin: «Eva pʼêxemberekî mîna pʼêxemberêd berê ye».

¹⁶ Lê gava Hêrodes ev yek bihîst, got: «Eva ew Yûhʼenna ye, yê ku min serê wî lêxistîye, ji nav mirîya rʼabûye!»

^17-18 Çimkî Hêrodes xwexa Hêrodîya jina Fîlîpoyê birê xwe standibû, lê Yûhʼenna jêrʼa çend cara gotibû: «Ne rʼast e ku tu jina birê xwe bistînî». Hêrodes jî kʼerbî Hêrodîyayê Yûhʼenna dabû girtinê, girêdabû û avîtibû kelê.

¹⁹ Lema Hêrodîyayê kʼîn Yûhʼennarʼa dajot, dixwest wî bide kuştinê, lê nikaribû,

²⁰ çimkî Hêrodes ji Yûhʼenna ditirsîya û ew xwey dikir. Ewî zanibû ku Yûhʼenna merivekî rʼast û buhurtî ye. Gava ku guhdarîya gotina wî dikir, serê wî tʼevîhev dibû, lê dîsa bi hʼewas guh dida gotina wî.

²¹ Awa carekê mecal vebû. Hêrodes bona rʼoja bûyîna xwe, eʼsilzada, serhʼezarêd eskera û giregirêd Celîlêrʼa mesref danî.

²² Gava qîza Hêrodîyayê kʼete hindurʼ û rʼeqisî, ev yek li dilê Hêrodes û tʼeglîfkirîyêd li ser sifrê rʼûniştî xweş hat. Hingê pʼadşê gote qîzikê: «Tu ji min çi bixwazî, ezê bidime te».

²³ Û wî jêrʼa sond xwar got: «Tu ji min çi bixwazî, ezê bidime te, hʼeta nîvê pʼadşatîya xwe jî!»

²⁴ Qîzik derkʼete derva û çû ji dîya xwe pirsî: «Ez çi bixwazim?» Dîya wê jî got: «Serê Yûhʼennayê nixumdar».

²⁵ Qîzikê lezand çû cem pʼadşê û xwestina xwe jêrʼa got: «Ez dixwazim ku tu niha serê Yûhʼennayê nixumdar li ser sinîyê bidî min».

²⁶ Pʼadşa gelekî ber xwe kʼet, lê çimkî li ber tʼeglîfkirîya sond xwaribû, nexwest sozê xwe betal kira.

²⁷ Pʼadşê pêrʼa-pêrʼa eʼmirî ser celat kir, ku herʼe serê Yûhʼenna bîne. Celat jî çû kelêda, serê wî lêxist

²⁸ û li ser sinîyê anî û da keçʼikê. Ewê jî ew hilda bir da dîya xwe.

²⁹ Gava şagirtêd Yûhʼenna ev yek bihîstin, hatin cinyazê wî birin kirine tʼirbê.

Îsa pênc hʼezara tʼêr dike

³⁰ Û şandî vegerʼîyane cem Îsa, hʼemû tiştêd ku kiribûn û hîn kiribûn jêrʼa gotin.

³¹ Îsa wanrʼa got: «De werin em tʼenê herʼine cîkî xewle û hinekî rʼihʼet bin». Çimkî gelek dihatin û diçûn, wana mecal nedidît ku nanê xwe jî bixwarana.

³² Û ew tʼenê bi qeyikê çûne cîkî xewle.

³³ Lê geleka ku çûyîna wan dît, ew nas kirin, ji hʼemû bajara peya bezîn û berî wan gihîştine wî cîyî.

³⁴ Çaxê Îsa ji qeyikê derkʼet û Wî eʼlaleteke giran dît, hingê gunê Wî li wan hat, çimkî ew mîna pezêd bê şivan bûn. Destpêkir gelek tişt ew hîn kirin.

³⁵ Îdî çimkî dereng bû, şagirtêd Îsa hatin û gotinê: «Ev der cîkî xikî-xwelî ye, wext jî îdî dereng e.

³⁶ Cimeʼtê berʼde ku ew herʼine gund û bergêd der-dora û xwerʼa tiştêd xwarinê bikʼirʼin».

³⁷ Lê Îsa li wan vegerʼand û got: «Hûn xurek bidine wan!» Jêrʼa gotin: «Em herʼin bahê dusid zîvî nan bikʼirʼin û wan bidine xwarinê?»

³⁸ Îsa wanrʼa got: «Herʼin binihêrʼin, kʼa çend nanêd we hene». Gava ku pê hʼesîyan, gotin: «Pênc nan û du meʼsî hene».

³⁹ Wî eʼmir kir ku hʼemû jî kʼom-kʼom li ser gîhayê şîn rʼûnên.

⁴⁰ Ew jî kʼom-kʼom, sed-sed, pêncî-pêncî li eʼrdê rʼûniştin.

⁴¹ Îsa her pênc nan û her du meʼsî hildan, berê Xwe eʼzmênda kir şikirî da, ew nan kerkirin û da şagirtêd Xwe, wekî ew daynine ber eʼlaletê. Û her du meʼsî jî li hʼemûya bela kir.

⁴² Hʼemûya xwar û tʼêr bûn.

⁴³ Ji wan nan û meʼsîya donzdeh seleyêd tʼijî hûrik berev kirin.

⁴⁴ Yêd ku ji wî nanî xwarin weke pênc hʼezar mêrî bûn.

Îsa pʼîya li ser avêrʼa diçe

⁴⁵ Destxweda Ewî pʼêyî ser şagirtêd Xwe kir, ku bikʼevine qeyikê û pêşîya Wî derbazî wî berî golê, Beytsaydayê bin, hʼeta ku Xwexa cimeʼtê verʼêke.

⁴⁶ Pey verʼêkirinêrʼa rʼabû çû serê çʼîyê, ku dua bike.

⁴⁷ Gava ku rʼo çû ava, qeyik nava golêda bû û Îsa tʼenê devê golê bû.

⁴⁸ Îsa dît ku şagirt bêrkʼişandinêda gelekî zeʼmetê dikʼişînin, çimkî ba miqabilî wan bû. Nêzîkî qereberbangê Îsa ser golêrʼa peya diçû nêzîkî wan dibû. Wî xwest ku ber wanrʼa derbaz bûya,

⁴⁹ lê çaxê wana dît ku Îsa ser golêrʼa peya diçe, wan tʼirê xeyaleke ku dibînin û kirine qîrʼîn.

⁵⁰ Çimkî hʼemûya jî Ew dît û tirsîyan. Lê Îsa wê demê deng da wan û got: «Ser xwe bin! Ez im. Netirsin!»

⁵¹ Hingê Ew kʼete qeyikê cem wan û ba sekinî. Şagirt eʼcêbmayî man, hʼişê serê wan çû,

⁵² çimkî ew qewimandina li ser nên hê serê wanda rʼûneniştibû, feʼmê wan dadayî bû.

Îsa Cênîsartêda nexweşa qenc dike

⁵³ Ew derbazî wî berî golê bûn û li alîyê Cênîsartêva gihîştine bejê, qeyîk cî kirin.

⁵⁴ Gava ji qeyikê peya bûn, cimeʼtê pêrʼa-pêrʼa Îsa nas kir.

⁵⁵ Ew tʼemamîya wê qezayê virda-wêda bezîn û destpêkirin nexweş nivînava danîne wî cîyê ku dibihîstin Îsa lê bû.

⁵⁶ Her cîyêd ku Îsa diçûyê, heger bajar bûna, gund bûna, berge bûna, nexweş bazarada dadanîn û hîvî jê dikirin ku tʼenê li rʼîşîyêd kʼincêd Wî kʼevin. Û hʼemûyêd ku lê dikʼetin, ji nexweşîyêd xwe qenc dibûn.