Marqos 15 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa li ber Pîlato

¹ Serê sibehê zû serekêd kʼahîna tʼevî rʼûspîya, qanûnzana û tʼemamîya civîna giregirarʼa şêwirîn. Îsa girêdan û birin dane destê Pîlato.

² Pîlato ji Wî pirsî û got: «Tu yî Pʼadşê cihûya?» Ewî cab da û got: «Te bi devê xwe got».

³ Hingê serekêd kʼahîna gelek tiştada avîtine Wî.

⁴ Pîlato dîsa ji Wî pirsî û got: «Tu qet cabekê nadî? Dîna Xwe bidê, ku çiqasî davêjine Te!»

⁵ Lê Îsa îdî tʼu cab neda wî, hʼeta ku Pîlato şaş ma.

Dîwanêda hʼukumê kuştinê li ser Îsa derdixin

⁶ Awa her Cejina Derbazbûnêda eʼdetê welî bû, ku girtîkî cimeʼtêrʼa berʼde, kʼîjan ku wan bixwesta.

⁷ Girtîk kelêda hebû navê wî Barabas, ku tʼevî rʼaberîkʼarêd hevalêd xwe serhildanêda mêr kuştibûn.

⁸ Eʼlalet civîya û ji welî xwest ku ew li anegorî wî eʼdetê xwe xwestina wan bike.

⁹ Pîlato jî wanrʼa got: «Hûn dixwazin wekî ez bona we Pʼadşê cihûya berʼdim?»

¹⁰ Ewî zanibû ku serekêd kʼahîna ji dest hʼevsûdîyê Îsa dabûne destê wî.

¹¹ Lê serekêd kʼahîna hê nav eʼlaletê dan, ku bixwazin wekî Barabas bona wan bê berʼdanê.

¹² Pîlato dîsa ji wan pirsî û got: «Lê ez îdî Ewî çawa bikim, yê ku hûn jêrʼa Pʼadşê cihûya dibêjin?»

¹³ Wana kire qîrʼîn û gotin: «Wî xaç ke!»

¹⁴ Pîlato wanrʼa got: «Çima? Evî çi xirabî kirîye?» Lê wana hê dikire qîrʼîn: «Wî xaç ke!»

¹⁵ Pîlato xwest ku eʼlalet rʼazî kira, Barabas bona wan berʼda. Û Îsa da ber qamçîya û da destê wan, wekî bê xaçkirinê.

Esker qerfê xwe li Îsa dikin

¹⁶ Hingê eskera Ew bire hindurʼê serayê, awa gotî hʼewşa qesira welî û hʼemû rʼefa eskera li ser civandin.

¹⁷ Çuxekî şîrk lê kirin û tʼacek ji stirîya vegirtî dane sêrî.

¹⁸ Destpêkirin silav danê û gotin: «Xweş be Pʼadşê cihûya!»

¹⁹ Pê qamîş li serê Wî dixistin, tʼûyî Wî dikirin û li ser çoka li ber Wî ta dibûn.

²⁰ Lê pey qerfkirinêrʼa, ew çuxê şîrk jê êxistin, kʼincêd Wî lê kirin û birine derva ku Wî xaç kin.

Xaçkirina Îsa

²¹ Şimhʼûnê ji Kûrênê, bavê Skender û Rʼûfo wirrʼa derbaz dibû, ku ji kʼewşên dihat. Eskera pʼêyî ser wî kirin ku xaçê Îsa hilde.

²² Îsa birine wî cîyê ku jêrʼa Golgota digotin, ku tê feʼmkirinê: «Cîyê Qafa».

²³ Şerava zimir tʼevkirî danê ku vexwe, lê Wî venexwar.

²⁴ Ew xaç kirin, ser kʼincêd Wî pʼeşk avîtin, kʼa kʼêrʼa wê çi bikʼeve, nava xweda bela kirin.

²⁵ Û sibehê sihʼet nehe bû, gava Ew xaç kirin.

²⁶ Nivîsara neheqîya Wî aha nivîsar bû: «PʼADŞÊ CIHÛYA».

²⁷ Tʼevî Wî du qaçax jî xaç kirin, yek li milê Wîyî rʼastê, yê din li milê Wîyî çʼepê.

²⁸ Bi vî awayî ew nivîsar hate sêrî, ya ku dibêje: «Ew tʼevî zulmkʼara hate hʼesabê».

²⁹ Û ewêd ku wirrʼa diçûn-dihatin, ew bêhurmet dikirin, serê xwe dihʼejandin û digotinê: «Hêyî! Ne Teyê pʼaristgeh hilşanda û sê rʼojada çêkira,

³⁰ de Xwe xilaz ke, ji xaç were xwarê!»

³¹ Usa jî serekêd kʼahîna tʼevî qanûnzana nav xweda qerfê xwe lê dikirin û digotin: «Xelq xilaz kir, lê Xwe nikare xilaz ke!

³² De bira niha Mesîh, Pʼadşê Îsraêlê ji xaçê bê xwarê, wekî em bibînin û bawer bikin». Yêd tʼevî Wî hatibûne xaçkirinê jî teʼn li Wî dixistin.

Mirina Îsa

³³ Nîvro ji sihʼeta donzdeha hʼeta sihʼeta sisîya, tʼemamîya eʼrdê bû teʼrî.

³⁴ Û sihʼeta sisîya Îsa bi dengekî bilind kire qîrʼîn û got: «Êloyî, Êloyî, lama sabaxtanî?» ku tê feʼmkirinê: «Xwedêyê Min, Xwedêyê Min, Te çima Ez hiştim?»

³⁵ Ewê ku nêzîk sekinîbûn, gava ev xeber bihîstin, gotin: «Binihêrʼin, Ew gazî Êlyas dike».

³⁶ Ji wan yek bezî, lûfika beʼrê hilda sirkêda kir, qamîşekîva danî û dirêjî Wî kir, ku vexwe û got: «Bisekinin. Em bibînin kʼa Êlyasê bê Wî bîne xwarê».

³⁷ Îsa bi dengekî bilind kire qîrʼîn û rʼuhʼê Xwe da.

³⁸ Wî çaxî pʼerʼda pʼaristgehê ji sêrî hʼeta binî qelişî, bû du tîşa.

³⁹ Sersedê ku li pêşberî Îsa sekinî bû, gava dît ku Îsa çawa rʼuhʼê Xwe da, got: «Rʼastî jî eva Meriva Kurʼê Xwedê bû!»

⁴⁰ Li wê derê kʼulfet jî hebûn, ku dûrva li vê yekê dinihêrʼîn. Meryema Mejdelanî, Meryema dîya her du bira, Aqûbê biçʼûk û Yûsês û usa jî Seloma nav wanda bûn.

⁴¹ Evana hingê, gava Îsa li Celîlê bû, pey Wî diçûn û jêrʼa xizmetkʼarî dikirin. Pêştirî van, gelek kʼulfetêd din jî wir hebûn, ku tʼevî Îsa hatibûne Orşelîmê.

Definkirina Îsa

⁴² Ev yek rʼoja tʼivdarekkirinê bû, awa gotî rʼoja berî şemîyê. Berê êvarê

⁴³ Ûsivê Arîmetyayî hat, ew yekî xweyîqedir û endemê civîna giregira bû. Ew xwexa jî li hîvîya Pʼadşatîya Xwedê bû. Wî turuş kir, çû cem Pîlato, cinyazê Îsa jê xwest.

⁴⁴ Pîlato bihîst ku Îsa îdî mirîye, eʼcêbmayî ma. Gazî sersed kir û jê pirsî: «Rʼast e ku Ew usa zû mirîye?»

⁴⁵ Gava ew ji sersed eʼseyî pê hʼesîya, cinyaz da Ûsiv.

⁴⁶ Wî qedekê kʼitanî kʼirʼî, cinyaz anî xwarê, pê kʼefen kir, tʼirbekêda danî, ya ku qeyêda kʼolayî bû. Kevirek hol kire ber derê tʼirbê.

⁴⁷ Meryema Mejdelanî û Meryema dîya Yûsês dîtin ku ew li kʼu derê hate definkirinê.