Marqos 12 - Peymana Nû (Încîl)

Mesela rʼezê tirîya û rʼezvana

¹ Û bi mesela dest bi xeberdanê kir, wanrʼa got: «Merivekî rʼezê tirîya danî, dora wê sûr kir, hʼewzekî tirîhʼincirʼandinê têda kʼola, hêlaneke nobedara çêkir û ew bi kʼirê da rʼezvana, çû welatekî din.

² Wextda xulamek şande cem rʼezvana, wekî ji wî rʼezî berê pʼara xwe ji wan bistîne.

³ Lê wana ew girt, kʼutan û destvala verʼêkirin.

⁴ Û wî dîsa xulamekî din şande cem wan, lê wana serî lê şkênand û ew rʼobet kirin.

⁵ Ewî yekî din şand, wana ew jî kuşt. Wî gelekêd din şandin, wana hinek ji wan kʼutan û hinek jî kuştin.

⁶ Bona wî tʼenê yek mabû ku bişanda, kurʼê xweyî delal. Xulese rʼabû ew jî şand û got: ‹Hilbet wê ji kurʼê min şerm bikin›.

⁷ Lê ev rʼezvanêd han li hev şêwirîn û gotin: ‹Ev warê wî ye! Werin em vî bikujin, mîratʼê merʼa bimîne›.

⁸ Hingê ew girtin kuştin û cinyazê wî ji rʼez derxistine der.

⁹ De îjar xweyê rʼez wê çi bike? Ne ewê bê qirʼa rʼezvana bîne û rʼez bide hinekêd din?

¹⁰ Çima we ew nivîsar nexwendîye? ‹Ew kevirê ku hosta tʼexsîr kir, ew bû serê eʼnîşkê.

¹¹ Ev yek ji alîyê Xudanda qewimî û li ber çʼeʼvê me hʼeyr-hʼujmekʼar e!›»

¹² Serwêrêd cihûya feʼm kirin, ku Îsa ev mesele anî ser wan, kirin ku Wî bigirin, lê ji eʼlaletê tirsîyan, kʼerba Ew hiştin û çûn.

Pirsa xercdayîn û nedayînê

¹³ Paşê wana hineke ji fêrisîya û piştgirêd Hêrodes şandine cem Wî, wekî Wî bi xeberêd devê Wî bigirin.

¹⁴ Ewana hatin û jêrʼa gotin: «Dersdar! Em zanin ku Tu yekî rʼast î. Minetê ji kesî nakî, çimkî nav merivada firqîyê danaynî, lê rʼîya Xwedê rʼast hîn dikî. Gelo rʼast e ku em xerc bidine Qeyser yan na? Em bidin, yan nedin?»

¹⁵ Lê durʼûtîya wan ku Îsava eʼyan bû got: «Çima hûn Min dicêrʼibînin? Minrʼa zîvekî bînin ku Ez bibînim».

¹⁶ Wana jêrʼa zîvek anî. Ewî ji wan pirsî: «Ev navê nivîsar û sifet yê kʼê ye?» Wana got: «Yêd Qeyser in».

¹⁷ Îsa wanrʼa got: «Wekî usa ye, çi ku yêd Qeyser in bidine Qeyser û çi ku yêd Xwedê ne bidine Xwedê». Û ser Wî eʼcêbmayî man.

Pirsa rʼabûna mirîya

¹⁸ Sadûqî, ku dibêjin rʼabûna mirîya tʼune, hineke ji wan hatine cem Îsa û jê pirsîn:

¹⁹ «Dersdar! Mûsa merʼa nivîsîye: ‹Heger birê yekî bêzurʼet bimire û jinê stûxar bihêle, bira birê wî jina wî bistîne û warê birê xwe şîn ke›.

²⁰ Awa hʼeft bira hebûn. Birê mezin jinek stand, bêzurʼet mir.

²¹ Biçʼûkê wî ew jin stand, ew jî bêzurʼet mir, usa jî hate serê yê sisîya.

²² Xulese van her hʼeft bira jî ew jin stand û bêzurʼet mirin, pey wanrʼa jî ew jin mir.

²³ De îjar wê Rʼoja Rʼabûnê, gava mirî rʼabin, eva jina wê kʼîjan birayîrʼa bikʼeve? Çimkî her hʼefta jî ewa standibû».

²⁴ Îsa li wan vegerʼand û got: «Ne hûn ji dest vê yekê xalifî ne, ku ne nivîsara zanin, ne jî qewata Xwedê?

²⁵ Gava yêd mirî ji mirinê rʼabin, wê ne bizewicin û ne jî mêr kin, çimkî ewê mîna milyakʼetêd eʼzmana bin.

²⁶ Lê derheqa rʼabûna mirîyada, çima we Kʼitêba Mûsada nexwendîye serhatîya dara dirʼîyêda ku çawa Xwedê Mûsarʼa dibêje: ‹Ez Xwedêyê Birahîm, Xwedêyê Îshaq û Xwedêyê Aqûb im›?

²⁷ Ew ne Xwedêyê mirîya ye, lê Xwedêyê zêndîya ye. Hûn lap xalifî ne!»

Tʼemîya ser tʼemîyarʼa

²⁸ Qanûnzanekî ku şerʼ-deʼwê wan bihîst û dîna xwe jî dayê, ku Îsa çawa qenc caba wan da, nêzîkî Îsa bû û jê pirsî: «Kʼîjan tʼemî ser hʼemû tʼemîyarʼa ye?»

²⁹ Îsa lê vegerʼand: «Ev e tʼemîya ser tʼemîyarʼa: ‹Bibihê, Îsraêl! Xudan Xwedêyê me Xudanek e.

³⁰ Xudan Xwedêyê xwe hʼiz bike, bi tʼemamîya dilê xwe, bi tʼemamîya canîya xwe, bi tʼemamîya hʼişê xwe û bi tʼemamîya qewata xwe›.

³¹ Ya duda jî ev e: ‹Hevalê xwe weke xwe hʼiz bike›. Ji van mestir tʼu tʼemî tʼune».

³² Îjar qanûnzan Wîrʼa got: «Rʼast e, Dersdar! Te rʼast got, ku ‹Xudan yek e û ji Wî pêştir yekî mayîn tʼune›.

³³ Û ‹bi tʼemamîya dil, bi tʼemamîya aqil, bi tʼemamîya qewatê Xwedê hʼizkirin› û ‹hevalê xwe jî weke xwe hʼizkirin› ser her dîyarîyêd tʼevayîşewatê û qurbanêd mayînrʼa ye».

³⁴ Îsa dîna Xwe dayê, ku wî bi aqilî caba xwe da, jêrʼa got: «Tu ji Pʼadşatîya Xwedê ne dûr î». Pey vê yekêrʼa, îdî tʼu kesî newêribû tiştek ji Wî bipirsîya.

Mesîh kurʼê kʼê ye?

³⁵ Gava ku Îsa pʼaristgehêda hîn dikir, got: «Qanûnzan çawa dibêjin ku Mesîh kurʼê Dawid e?

³⁶ Ne Dawid xwexa pê Rʼuhʼê Pîroz dibêje? ‹Xudan gote Xudanê min: Li milê Minî rʼastê rʼûnê, hʼeta ku Ez dijminêd Te bikime binê pʼîyêd Te›.

³⁷ Awa Dawid xwexa ku Wî ‹Xudan› hʼesab dike, îdî Ew çawa dibe kurʼê Dawid?» Wê eʼlaleta giran bi dil û eşq guhdarîya Îsa dikir.

Qanûnzanêd durʼû

³⁸ Hînkirina Xweda Ewî got: «Hʼevza xwe ji wan qanûnzana bikin, yêd ku hʼiz dikin bi çuxêd dirêj bigerʼin, bazarada silavê bidine wan,

³⁹ kʼinîştada kʼursîyêd pêşin bigirin û şayîyada jî herema jorin rʼûnên.

⁴⁰ Evana alîkîva malêd jinebîya hʼûfî xwe dikin, alîyê dinva jî bona xwekʼifşkirinê duayê xwe dirêj dikin. Dîwana wanê hê giran be».

Dîyarîya jinebîya belengaz

⁴¹ Îsa li pêşberî pʼeredanga pʼaristgehê rʼûnişt û dîna Xwe dayê, ku eʼlaletê çawa pʼere davîtine pʼeredangê. Gelek dewletîya gelek avîtinê.

⁴² Jinebîke belengaz jî hat û du pol, ku dikire qurʼûşek, avîtê.

⁴³ Îsa şagirtêd Xwe gazî cem Xwe kirin û wanrʼa got: «Ez rʼast werʼa dibêjim, ku evê jinebîya belengaz ji van hʼemûya zeʼftir avîte pʼeredangê,

⁴⁴ Van hʼemûya ji zêdeya hebûka xwe avîtinê. Lê evê vê belengazîya xweda çî wê hebû ku pê eʼbûrê xwe bikira hʼemû avîtê».