Marqos 11 - Peymana Nû (Încîl)

Îsa bi rʼûmet dikʼeve Orşelîmê

¹ Gava ew nêzîkî Orşelîmê bûn û gihîştine çʼîyayê Zeytʼûnê û gundêd Beytfacê û Beytanyayê, hingê Îsa du şagirtêd Xwe şandin

² û wanrʼa got: «Herʼine wî gundê pêşberî xwe. Hema çawa ku hûn bikʼevinê, hûnê ceʼşikeke girêdayî bibînin ku hê kesek lê sîyar nebûye. Ewê vekin û bînin.

³ Û heger yek ji we bipirse û bêje: ‹Hûn çima vê yekê dikin?› bêjinê: ‹Xudanrʼa lazim e û wê destxweda bişîne vir›».

⁴ Ew şagirt çûn û li ber derî li kʼûçê, ceʼşikeke girêdayî dîtin. Gava vedikirin,

⁵ hinekêd wir sekinî pirsîn: «Hûn çi dikin? Çima wê ceʼşikê vedikin?»

⁶ Şagirta caba wan usa da, çawa ku Îsa wanrʼa gotibû. Û ew hiştin.

⁷ Ceʼşik Îsarʼa anîn, kʼincêd xwe avîtine ser wê û Ew li wê sîyar bû.

⁸ Geleka kʼincêd xwe ser rʼê rʼadixistin, hineka jî ji kʼewşên çʼiqilêd dara dibirʼîn, ser rʼê rʼadixistin.

⁹ Yêd li pêşîya Wî û pey Wî ku diçûn dikirine qîrʼîn: «Hosanna! Bimbarek e Ewê ku bi navê Xudan tê!

¹⁰ Bimbarek e ew Pʼadşatîya bavê me Dawide ku tê. Hosanna Yê Herî Jorinrʼa!»

¹¹ Îsa kʼete Orşelîmê, çû pʼaristgehê. Çʼeʼvê Xwe li her tiştî gerʼand, lê çimkî îdî êvar bû, tʼevî her donzdeha çû Beytanyayê.

Dara hêjîrêye hʼişkbûyî

¹² Rʼoja dinê, gava ew ji Beytanyayê derdikʼetin, Îsa birʼçî bû.

¹³ Dûrva dareke hêjîrêye belgdayî dît, berbi wê çû, kʼa tiştekê ser hebe. Gava gihîşte darê, pêştirî belga tiştek nedît, çimkî hê ne wextê hêjîra bû.

¹⁴ Hingê Ewî wê darêrʼa got: «Bira îdî tʼu kes tʼu car berê te nexwe». Şagirtêd Wî ev gotin bihîstin.

Îsa pʼaristgehê paqij dike

¹⁵ Û ew hatine Orşelîmê. Îsa kʼete pʼaristgehê û destpêkir ewêd ku pʼaristgehêda dikʼirʼîn û difirotin derxistine derva. Tʼextêd pʼereguhêrʼa û kʼursîyêd kevotkfiroşa welgerʼandin

¹⁶ û nehişt, ku tʼu kes tiştekî pʼaristgehêrʼa derbaz ke.

¹⁷ Ew hîn kirin û got: «Çima ne nivîsar e: ‹Mala Min wê bona hʼemû mileta mala dua bê hʼesabê›? Lê we ew kirîye ‹şkefta qaçaxa›».

¹⁸ Serekêd kʼahîna û qanûnzana ev yek ku bihîstin, destpêkirin ku çawa bikin Wî bikine fesalê bikujin. Ewana ji Wî ditirsîyan, çimkî tʼemamîya eʼlaletê ser hînkirina Wî zendegirtî mabû.

¹⁹ Gava ku rʼo çû ava, Ew ji bajêr derkʼetin.

Dersa dara hêjîrê

²⁰ Serê sibehê, gava ewana ber darêrʼa derbaz bûn, dîtin ku ew dara hêjîrê rʼawê xweva hʼişk bûye.

²¹ Kʼete bîra Petrûs û ewî Îsarʼa got: «Dersdar, dîna Xwe bidê, ew dara hêjîrêye ku Te nifirʼ lê kir hʼişk bûye».

²² Îsa wanrʼa got: «Bawerîya we bira ser Xwedê hebe.

²³ Ez rʼast werʼa dibêjim, kʼî ku vî çʼîyayîrʼa bêje: ‹Rʼabe xwe bavêje beʼrê› û dudilî nebe, lê bawer bike ku gotina wî wê biqewime, usa jî wê bibe.

²⁴ Bona vê yekê Ez werʼa dibêjim, hûn çi ku nava duada bixwazin, bawer bikin ku we îdî standîye û xwestina we wê bê sêrî.

²⁵ Û gava ku hûn disekinin û dua dikin, bibaxşînin, heger tiştekî we hindava kesekîda hebe, wekî Bavê weyî eʼzmana jî neheqîyêd we bibaxşîne we.

²⁶ Lê heger hûn nebaxşînin, Bavê weyî eʼzmana jî neheqîyêd we nabaxşîne we».

Pirsa derheqa hʼukumê Îsada

²⁷ Û ew dîsa hatine Orşelîmê. Dema ku Îsa pʼaristgehêda digerʼîya, serekêd kʼahîna, qanûnzan û rʼûspî hatine cem Wî

²⁸ û jê pirsîn: «Tu bi çi hʼukumî van kira dikî? Kʼê ev hʼukum daye Te, ku Tu van kira bikî?»

²⁹ Îsa wanrʼa got: «Ezê jî tiştekî ji we bipirsim. Heger we caba Min da, Ezê jî werʼa bêjim, ku Ez bi çi hʼukumî van kira dikim:

³⁰ Hʼukumê nixumandina Yûhʼenna ji eʼzmên bû yan ji meriva? Caba Min bidin!»

³¹ Ewana nav hevda şêwirîn û gotin: «Heger em bêjin: ‹Ji eʼzmên bû›, Ewê bêje: ‹Lê we çima ew bawer nekir?›

³² Lê heger em bêjin: ‹Ji meriva bû?..›» Ew ji eʼlaletê ditirsîyan, çimkî hʼemûya qebûl kiribû ku Yûhʼenna rʼast pʼêxember bû.

³³ Caba Îsa dan û gotin: «Em nizanin». Îsa wanrʼa got: «Ez jî werʼa nabêjim ku Ez bi çi hʼukumî van kira dikim».