Marqos 10 - Peymana Nû (Încîl)

Pirsa jinberʼdanê

¹ Îsa ji wir rʼabû çû sînorê Cihûstanê û derbazî wî alîyê çʼemê Ûrdunê bû. Dîsa eʼlaletê li dora Wî girt û çawa eʼdetê Wî bû, Ewî dîsa ew hîn kirin.

² Ji fêrisîya hinek nêzîkî Wî bûn û jê pirsîn, wekî Wî bicêrʼibînin: «Gelo li gora Qanûnê rʼast e, ku mêr jina xwe berʼde?»

³ Îsa caba wan da û got: «Mûsa çi tʼemî da we?»

⁴ Wana got: «Mûsa îzin da, ku mêr kʼaxaza jinberʼdanê binivîse û jinê berʼde».

⁵ Lê Îsa wanrʼa got: «Ji dest serhʼişkîya we Mûsa ev tʼemî werʼa nivîsî.

⁶ Lê serê sêrîda, wextê eʼfirandinê Xwedê ew ‹qisimê mêr û jinêda xuliqandin›.

⁷ ‹Bona vê yekê mêrê dê û bavê xwe bihêle, xwe li jina xwe bigire

⁸ û her du wê bibine bedenek›. Awa îdî ew ne dudu ne, lê bedenek in.

⁹ Bona vê yekê ewêd ku Xwedê ew kirine yek, bira meriv wan ji hevdu neqetîne».

¹⁰ Gava ew dîsa malda bûn, şagirta bona vê meselê ji Wî pirsîn.

¹¹ Îsa wanrʼa got: «Kʼî ku jina xwe berʼde û yeke din bistîne, hindava wêda zinêkʼarîyê dike

¹² û heger jin jî mêrê xwe berʼde û yekî din bistîne, zinêkʼarîyê dike».

Îsa dua zarʼoka dike

¹³ Awa zarʼok danîne cem Îsa, ku destê Xwe dayne ser wan, lê şagirt li yêd danîn hilatin.

¹⁴ Gava ku Îsa ev yek dît, hêrs kʼet û wanrʼa got: «Bira ew zarʼok bêne cem Min, pêşîya wan negirin, çimkî Pʼadşatîya Xwedê pʼara yêd aha ye.

¹⁵ Ez rʼast werʼa dibêjim, kʼî Pʼadşatîya Xwedê mîna zarʼokekê qebûl neke, ew tʼu car nakʼeve nava wê».

¹⁶ Paşê ew zarʼ dane hʼemêza Xwe, destê Xwe danî ser wan û dua li wan kir.

Yekî dewletî li jîyîna hʼeta-hʼetayê digerʼe

¹⁷ Gava Îsa rʼîya Xweda diçû, yek berbi Wî bezî, çû li ber Wî çok da û jê pirsî: «Dersdarê qenc, ez çi bikim, wekî jîyîna hʼeta-hʼetayê war bim?»

¹⁸ Îsa wîrʼa got: «Tu çima Minrʼa dibêjî qenc? Qenc tʼenê Xwedê ye, pêştirî Wî kesekî din tʼune.

¹⁹ Tu tʼemîya zanî: ‹Nekuje, zinêkʼarîyê neke, nedize, şeʼdetîya derew nede, xûdana xelqê nexwe, qedirê dê û bavê xwe bigire›».

²⁰ Ewî got: «Dersdar, ev hʼemû jî min ji cahiltîya xweda xwey kirine».

²¹ Îsa lê nihêrʼî, ew hʼiz kir û gotê: «Hê kêmasîke te heye. Herʼe çî te heye bifiroşe, belayî feqîra ke, hingê xizna te wê li eʼzmên hebe. Û pey Min were».

²² Li ser vê gotinê ewî rʼeng avît, meʼdekirî çû, çimkî gelek hebûka wî hebû.

²³ Îsa li dora Xwe nihêrʼî û şagirtêd Xwerʼa got: «Dewletîyarʼa çiqas zeʼmet e, ku bikʼevine Pʼadşatîya Xwedê!»

²⁴ Şagirt ser van gotinêd Wî eʼcêbmayî man, lê Îsa dîsa dûmayî kir û got: «Lawno! Wanrʼa çiqas zeʼmet e, bikʼevine Pʼadşatîya Xwedê, yêd ku gumana xwe datînine ser dewleta xwe!

²⁵ Deve wê qula derzîyêrʼa hê rʼihʼet derbaz be, ne ku dewletî bikʼeve Pʼadşatîya Xwedê».

²⁶ Şagirt gelekî eʼcêbmayî man û hevrʼa gotin: «Îdî kʼî dikare xilaz be?»

²⁷ Îsa li wan nihêrʼî û got: «Ew tişt ji destê mêriv nayê, lê ji destê Xwedê tê, çimkî Xwedê dikare her tiştî bike».

²⁸ Hingê Petrûs destpêkir jêrʼa got: «Awa me hʼemû tişt hiştîye û pey Te hatine».

²⁹ Îsa wanrʼa got: «Ez rʼast werʼa dibêjim, tʼu kes tʼune ku bona Min û Mizgînîyê mal, yan bira, yan xûşk, yan dê, yan bav, yan zarʼ, yan eʼrdêd xwe hiştibin,

³⁰ û li vê dinê sed qat mala, bira, xûşka, dîya, zarʼa û eʼrda tʼevî zêrandina nestîne û dinya dinda jî jîyîna hʼeta-hʼetayê.

³¹ Lê gelekêd pêş wê bibine yêd paş û yêd paş wê bibine yêd pêş».

Îsa cara sisîya derheqa mirina Xweda dibêje

³² Awa ew li ser rʼê bûn û hevraz diçûne Orşelîmê, Îsa li pêşîya wan diçû, şagirt eʼcêbmayî diman û ewêd li pey dihatin ditirsîyan. Ewî dîsa her donzdeh dane alîkî û destpêkir ew tiştêd ku wê serê Wî biqewimîyana wanrʼa got:

³³ «Bibihên! Em hevraz diçine Orşelîmê. Kurʼê Mêriv wê bikʼeve destê serekêd kʼahîna û qanûnzana. Ewê jêrʼa kuştinê derxin û Wî bidine destê necihûya

³⁴ û ewê qerfê xwe li Wî bikin, tʼûkinê, bidine ber qamçîya, Wî bikujin. Û rʼoja sisîya wê ji mirinê rʼabe».

Xwestina Aqûb û Yûhʼenna

³⁵ Hingê kurʼêd Zebedî, Aqûb û Yûhʼenna nêzîkî Îsa bûn û gotinê: «Dersdar, em dixwazin wekî em ji Te çi hîvî kin, Tu bona me bikî».

³⁶ Ewî jî ji wan pirsî: «Hûn çi dixwazin ku Ez bona we bikim?»

³⁷ Wan jêrʼa got: «Îzinê bide ku rʼûmeta Teda ji me yek li milê Teyî rʼastê, yê din jî li milê Teyî çʼepê rʼûnê».

³⁸ Îsa wanrʼa got: «Hûn nizanin çi dixwazin. Gelo hûn dikarin ji wê kʼasê vexwin, ya ku Ezê vexwim? Yan jî bi wê nixumandinê bêne nixumandinê bi kʼîjanê Ezê bême nixumandinê?»

³⁹ Wana jêrʼa got: «Em dikarin». Îsa wanrʼa got: «Belê hûnê vexwin ji wê kʼasa ku Ezê vexwim û bêne nixumandinê bi wê nixumandina ku Ezê pê bême nixumandinê,

⁴⁰ lê îzina li milê Minî çʼep û rʼastê rʼûniştinê ne destê Minda ye. Ew cî bona wan in, kʼîjanarʼa hatine hazirkirinê».

⁴¹ Gava her dehe şagirtêd din ev yek bihîst, dilê wan ji Aqûb û Yûhʼenna ma.

⁴² Lê Îsa ew gazî cem Xwe kirin û got: «Hûn zanin yêd ku nav miletada serwêr têne hʼesabê, serdestîyê li wan dikin û giregirêd wan jî hʼukumî ser wan dikin.

⁴³ Lê nava weda bira usa nîbe. Kʼî ku nava weda dixwaze bibe yê mezin, gerekê bibe berdestîyê we.

⁴⁴ Û kʼî ku nava weda dixwaze bibe pêş, gerekê bibe xulamê hʼemûya.

⁴⁵ Çimkî Kurʼê Mêriv jî nehatîye ku jêrʼa berdestîyê bikin, lê wekî Ew Xwexa berdestîyê bike û eʼmirê Xwe bide ku geleka bikʼirʼe».

Îsa pʼarskirekî kor bajarê Erîhayêda qenc dike

⁴⁶ Paşê ew hatine Erîhayê. Gava Îsa tʼevî şagirtêd Xwe û eʼlaleteke giranva ji bajêr derkʼet, Kurʼê Tîmeyo, Bartîmeyoyê kor li ser rʼê rʼûniştibû pʼars dikir.

⁴⁷ Gava bihîst ku Îsayê Nisretê derbaz dibe, destpêkir kire qîrʼîn û got: «Îsayê Kurʼê Dawid, li min were rʼeʼmê!»

⁴⁸ Geleka li wî hilat, wekî dengê xwe bibirʼe, lê ewî hê dikire qîrʼîn û digot: «Kurʼê Dawid, li min were rʼeʼmê!»

⁴⁹ Îsa sekinî û got: «Gazî wî kin». Gazî yê kor kirin û wîrʼa gotin: «Çʼeʼvê te rʼonik! Rʼabe ser xwe, gazî te dike».

⁵⁰ Ewî jî pʼotê xwe avît, banzda ser xwe û hate cem Îsa.

⁵¹ Îsa jê pirsî: «Tu çi ji Min dixwazî ku Ez bona te bikim?» Yê kor jêrʼa got: «Dersdar, dixwazim çʼeʼvêd min bibînin».

⁵² Û Îsa jêrʼa got: «Herʼe, bawerîya te tu qenc kirî». Û wî çaxî çʼeʼvêd wî dîtin, da pey Îsa çû.