Lûqa 12 - Peymana Nû (Încîl)

Hînkirina derheqa durʼûtîyêda

¹ Wî çaxî, gava bi hʼezara merî civîyan, usa ku ser hevrʼa derbaz dibûn, Ewî pêşîyê destpêkir şagirtêd Xwerʼa got: «Hʼevza xwe ji hevîrtirʼşkê fêrisîya bikin, Ez tînime ser durʼûtîya wan.

² Tiştekî dizîva tʼune ku derneyê û ne jî veşartî ku kʼifş nebe.

³ We çi teʼrîyêda gotîye, ewê rʼonayêda bê bihîstinê û we çi li malê guhada xeber daye, ewê ser bana bibe dengî.

Bizanibin ku tirsa we ji kʼê hebe

⁴ Ez we pismamêd Xwerʼa dibêjim, ji wana netirsin, yêd ku bedenê dikujin, ji wê pêştir tiştekî din nikarin bikin.

⁵ Lê Ezê werʼa bêjim, ku hûn ji kʼê bitirsin. Ji Wî bitirsin, Yê ku pey kuştinêrʼa jî hʼukumê Wî heye bavêje ceʼnimê. Belê, Ez werʼa dibêjim ji Wî bitirsin!

⁶ Ne pênc çʼivîk bi du diravêd çarqurʼûşê têne firotanê? Lê Xwedê ji wan yekî jî bîr nake.

⁷ Usa jî her tʼêlekî pʼorʼêd serê we jimartî ye. Netirsin, hûn ji gelek çʼivîka qîmettir in.

Îqrar û înkʼarkirina Îsa

⁸ Ez werʼa dibêjim, kʼî ku ber meriva Min îqrar ke, Kurʼê Mêriv jî wê wî ber milyakʼetêd Xwedê îqrar ke.

⁹ Û kʼî ku Min ber meriva înkʼar ke, ewê jî ber milyakʼetêd Xwedê bê înkʼarkirinê.

¹⁰ Û kʼî ku tiştekî miqabilî Kurʼê Mêriv bêje, wê bê baxşandinê. Lê kʼî ku gotineke xirab miqabilî Rʼuhʼê Pîroz bêje, li wî nayê baxşandinê.

¹¹ Û gava we bibine kʼinîşta yan ber hʼakim yan serwêrêd hʼukumetê, hûn xem nekin ku hûnê çawa caba xwe bidin yan çi bêjin.

¹² Çimkî Rʼuhʼê Pîroz ewê demê wê we hîn ke, çi lazim e ku hûn bêjin».

Dewletîyê bêfeʼm

¹³ Ji nava eʼlaletê yekî Wîrʼa got: «Dersdar, bêje birê min, bira mîratʼa bavê min minrʼa pʼareveke».

¹⁴ Ewî wîrʼa got: «Heval, kʼê Ez ser we hʼakim yan jî pʼarkir kʼifş kirime?»

¹⁵ Û gote wan: «Haş ji xwe hebin û hʼevza xwe ji her cûrʼe timayê bikin, çimkî eʼmirê însên zêdebûna hebûka wîva girêdayî nîne».

¹⁶ Ewî meselek jî wanrʼa got: «Zevîya merivekî dewletî gelek ber da.

¹⁷ Û ewî dilê xweda got: ‹Ez çawa bikim? Cî jî tʼune ku deremeta xwe têkimê›.

¹⁸ Û got: ‹Ezê aha bikim, eʼmbarêd xwe hilşînim û hê yêd mezin çêkim, hʼemû deremet û hebûka xwe jî bikime wir.

¹⁹ Û xwexa xwerʼa bêjim: Eʼvdo! Te bona xwe tʼêra gelek sala, gelek hebûk daye ser hev, rʼûnê bixwe, vexwe û şa be›.

²⁰ Lê Xwedê gote wî: ‹Bêfeʼmo! Îşev rʼuhʼê teyê ji te bê standinê. Ev hebûka te berev kirîye wê kʼêrʼa bimîne?›

²¹ Usa jî wê bê serê her kesî, yê ku bona xwe xiznê tʼop dike û pê Xwedê dewletî nabe».

Hînkirina derheqa xemkirinêda

²² Hingê Ewî şagirtêd Xwerʼa got: «Lema Ez werʼa dibêjim, bona eʼmirê xwe xema nekin, ku hûnê çi bixwin, ne jî bona bedena xwe, ku hûnê çi li xwe kin.

²³ Çimkî eʼmir ji xwarinê qîmettir e û beden jî ji kʼinca.

²⁴ Dîna xwe bidine qarʼqarʼa, ne dirʼeşînin, ne didirûn û ne jî eʼmbar yan kʼîlerêd wan hene, lê Xwedê rʼisqê wan digihîne. Hûn çiqasî ji teyreda qîmettir in!

²⁵ Îdî ji we kʼî dikare bi xemêd xwe deqekê ser eʼmirê xweda zêde ke?

²⁶ Heger hûn wî tiştê herî biçʼûk nikarin bikin, îdî çima bona tiştêd mayîn xem dikin?

²⁷ Dîna xwe bidine sosina, çawa şîn dibin, ne dixebitin û ne dirʼêsin. Ez werʼa dibêjim, ku Silêman jî nava tʼemamîya wê xêr-xizna xweda mîna ji wan yekê xwe nekir.

²⁸ Heger gîhayê çolê, ku îro heye û sibê davêjine nava êgir, Xwedê usa dixemilîne, lê çiqas zêde wê li we ke, kêmbawerno?

²⁹ Li van tişta negerʼin, ku hûnê çi bixwin yan çi vexwin. Ber xwe nekʼevin.

³⁰ Çimkî pʼûtpʼaristêd dinyayê li pey wan hʼemû tişta dikʼevin, lê Bavê we zane ku hûn hʼewcê wan tişta ne.

³¹ Lê ber wêva hûn li Pʼadşatîya Wî bigerʼin û ewê werʼa bêne dayînê.

Xizna eʼzmana

³² Netirse, kerîyê pêzî biçʼûk! Çimkî li Bavê we xweş hat, ku pʼadşatîyê bide we.

³³ Hebûka xwe bifiroşin û xwerʼa xêra bikin. Xwerʼa kʼîsikê ku narʼize û xizna eʼzmanaye ku kêm nabe qazinc kin. Li wê derê ne dizê nêzîk bê û ne jî wê bizûzê bixwe.

³⁴ Çimkî xizna we kʼîderê be, dilê weyê jî li wê derê be.

Xulamê hʼişyar

³⁵ Bira pişta we girêdayî û çʼirêd we vêxistî bin.

³⁶ Hûn mîna wan meriva bin, yêd ku hîvîya axayê xwe ne, ku ewê kʼengê ji deʼwatê vegerʼe, ku çaxê bê dêrî xe, pêrʼa-pêrʼa rʼabin dêrî vekin.

³⁷ Xwezî li wan xulama, ku çaxê axayê wan bê, wan hʼişyar bibîne. Ez rʼast werʼa dibêjim, ewê pişta xwe girêde, wan ser sifrê bide rʼûniştandinê û berdestîyê wanrʼa bike.

³⁸ Û heger axayê wan nîvê şevê yan jî berbanga sibehê bê û wan usa bibîne, ew xulamana xwezilî ne.

³⁹ Lê hûn vê yekê bizanibin, heger xweyê malê bizanibûya ku dizê kʼîjan sihʼetê bihata, wê nehişta ku mala wî derevekira.

⁴⁰ Awa hûn jî hazir bin, çimkî ew sihʼeta ku dilê werʼa derbaz nabe, Kurʼê Mêriv wê bê».

Xulamê amin û xulamê bêamin

⁴¹ Petrûs got: «Xudan, eva mesela te tʼenê bona me got yan bona hʼemûya?»

⁴² Xudan got: «Kʼî ye ew wekʼîlxercê amin û serwaxt, ku axayê wî, wê wî ser xulamêd xwe serwêr kʼifş ke, ku wextda xwarina wan bide wan.

⁴³ Xwezî li wî xulamî, ku çaxê axayê wî bê, ewî usa bibîne.

⁴⁴ Ez rʼast werʼa dibêjim, ewê wî bike serwêrê tʼemamîya hebûka xwe.

⁴⁵ Lê heger ew xulam dilê xweda bêje: ‹Axayê min hatina xwe derengî dêxe› û destpêke li xulam û carîya xe, bixwe, vexwe û serxweş be,

⁴⁶ axayê wî xulamî wê rʼojeke usa bê, ku ew ne hîvîyê ye û sihʼeteke usa, ku ew nizane. Wê wî qet-qetî ke û pʼara wî tʼevî pʼara bêamina ke.

⁴⁷ Û ew xulamê ku xwestina axayê xwe zane û kʼarê xwe nake, ne jî li gora xwestina wî dike, wê gelekî bê kʼutanê.

⁴⁸ Lê ewê ku ji nezanîya xwe tiştekî hêjayî kʼutanê dike, wê hindikî bê kʼutanê. Kʼêrʼa gelek hatîye dayînê, gelek jî wê jê bê xwestinê û kʼêrʼa gelek hatîye spartinê, cabdarîya wî jî wê gelek be.

Îsa dibe sebebê cudebûnê

⁴⁹ Ez hatim, wekî êgir bavêjime ser dinê û Min çawa dixwest wekî îdî alav bida.

⁵⁰ Lê nixumandineke Min heye, ku Ez gerekê pê bême nixumandinê û dilê Min qet ne rʼihʼet e hʼeta ku ew bê sêrî.

⁵¹ We tʼirê Ez hatim eʼdilayîyê bidime dinê? Ez werʼa dibêjim na, lê bona cudebûnê.

⁵² Ji vir şûnda malekêda pênc merivê ji hev cude bin, sisê wê miqabilî duda bin, dudu miqabilî sisîya.

⁵³ Bavê rʼabe miqabilî kurʼ, kurʼ jî bavê, dê qîzê, qîz jî dê, xwesî bûkê û bûk jî xwesîyê».

Nîşanêd zemên

⁵⁴ Û Ewî eʼlaletêrʼa jî got: «Çaxê ji rʼoavayê eʼwr dertê, hûn destxweda dibêjin: ‹Baranê bibare› û usa jî dibe.

⁵⁵ Û gava bayê başûrê tê, hûn dibêjin: ‹Hewayê germ be› û usa dibe.

⁵⁶ Durʼûno! Hûn rʼûyê eʼzmên eʼnene dikin hewayê çawa be, lê çawa vî zemanî eʼnene nakin?

⁵⁷ Hûn çima xwexa nadine li ber hʼesaba, ku kʼîjan e rʼast?

⁵⁸ Çaxê neyarê te te kʼaşî cem hʼakim dike, usa bike, ku rʼêva tʼevî wî li hev bêyî. Nebe ew te bide destê hʼakim, hʼakim jî te bide destê seresker û ew jî te bavêje kelê.

⁵⁹ Ez terʼa dibêjim, tu ji wir tʼu car dernakʼevî hʼeta polê paşin nedî».