Korîntî II, 8 - Peymana Nû (Încîl)

Merʼdanîya bawermenda

¹ Îjar xûşk-birano, em wê kʼerema Xwedê weva didine hʼesandinê, ya ku civînêd Mekedonyayêrʼa hatîye dayînê.

² Nava wê hêsîrî-belengazîya ku pê hatine cêrʼibandinê û nava kʼesîbîya xweye giranda jî, şabûna wan hê zêde bû û hê xwe dane merʼdanîyê.

³ Ez şeʼde me, ku wana weke qewata xwe û ji qewata xwe zêdetir jî bi rʼezedilî didan,

⁴ gelekî hîvî jî dikirin, ku em qedirê wan bigirin, bihêlin ku ew tʼevî vê kʼomekdayîna bona cimeʼta Xwedê bin.

⁵ Û ne haqas çiqas ku gumana me hebû, lê canîya xwe pêva pêşîyê dane Xudan û paşê me, bi eʼmirê Xwedê.

⁶ Îdî hingê me ji Tîto hîvî kir, ku ew wî şixulê qencî ku nava weda destpêkir, xilaz ke jî.

⁷ Çawa hûn her tiştîda tʼêre-tʼijî ne, bawerîyê, xeberdanê, zanebûnê, tʼemamîya xîretêda û wê hʼizkirina xweye hindava meda, usa jî vî şixulê qencda tʼêr-tʼijî bin.

⁸ Ez vê xeberdanêda eʼmirî ser we nakim, lê wekî hûn çʼeʼv bidine xîreta hinekêd din bona kʼomekdayînê, dixwazim we bicêrʼibînim, kʼa hûn hʼizkirinêda çiqas şîrhʼelal in.

⁹ Çimkî hûn kʼerema Xudanê me Îsa Mesîh zanin: Rʼast e Ew yekî dewletî bû, lê bona we kʼesîb bû, wekî hûn bi kʼesîbbûna Wî dewletî bin.

¹⁰ Ez vê yekêda fikira xwe werʼa dibêjim: Ev yek bona kʼara we ye, çimkî hê sala parva ne ku tʼenê we pêşîyê destpêkir wê yekê bikin, lê usa jî hûn pêşîyê wê yekêrʼa rʼazî bûn.

¹¹ De îjar vê kirina xwe bînine sêrî, wekî rʼezedilîya xweda çiqas xîret dikin, haqas jî bînine sêrî, weke qewata xwe.

¹² Çimkî heger hûn bi rʼezedilî kʼomekê bidin, ew weke wê yekê qebûl e, çiqas destê kʼêva tê, lê ne weke wê yekê, ku dêstda tʼune.

¹³ Ez ne ku firêqetîya hineka dixwazim û tengasîya we, lê wekî her tişt weke hev be.

¹⁴ Niha zêdeya we dikare kêmasîya wan tʼijî ke û rʼojekê jî zêdeya wanê kêmasîya we tʼijî ke. Bi vî awayî wê weke hev derê,

¹⁵ çawa nivîsar e: «Kʼê gelek tʼop kir, zêde nebû û kʼê hindik tʼop kir, kêm nebû».

Tîto û hevalêd xweva

¹⁶ Şikir ji Xwedê ku ew xîret da Tîto jî, ku alî we bike.

¹⁷ Ew ne ku tʼenê hîvîkirina merʼa rʼazî bû, lê xîreta wî jî qebûl nekir, xwest bi rʼezedilî bê cem we.

¹⁸ Tʼevî wî em wî birayî dişînin, yê ku hʼemû civînada bona Mizgînîdayînê pesinê wî didin

¹⁹ û ne ku tʼenê haqas, lê usa jî ji alîyê civînada hate bijartinê, ku bibe hevalê wê rʼêwîtîya ku em kʼomekdayînêrʼa qulix dikin, bona rʼûmeta Xudan û wekî em dilxwestina xwe jî vê yekêda bidine kʼifşê.

²⁰ Em hʼevza xwe ji vê yekê jî dikin, ku nebe yek vî qulixê meyî merʼddayînêda me lomekʼar ke.

²¹ Çimkî em dikin rʼast derên, ne ku tʼenê li ber Xudan, lê li ber meriva jî.

²² Em tʼevî wan her du bira, birakî xweyî din jî dişînin, yê ku me gelek tiştîda ew cêrʼibandîye û tʼimê jî xîretkʼêş dîtîye û niha jî hê xîretkʼêş e hindava weda, çimkî ew gelekî weda guman e.

²³ Heger pirs bê ser Tîto, ew heval û xebatkʼarê tʼevî min e bona we. Lê heger bê ser wan her du birayêd me, ewana ji alîyê civînêda şandî ne, bona rʼûmeta Mesîh dixebitin.

²⁴ Awa hʼizkirina xwe û ew pesinê ku me bona we daye, wanrʼa bidine îzbatkirinê, wekî hʼemû civîn wê yekê bibînin.