Korîntî I, 13 - Peymana Nû (Încîl)

Hʼizkirin

¹ Heger ez bi zimanêd meriva yan milyakʼeta xeber dim, lê dilê minda hʼizkirin tʼunebe, ezê bibime mîna wî zengilê ku dike zingîn yan jî bolmêd sifre ku dikine şingîn.

² Heger pʼêşkʼêşa pʼêxembertîyê minrʼa hebe û ser hʼemû surʼa vebim, hʼemû zanebûnê feʼm bikim û heger bawerîya min jî haqas hebe, hʼeta çʼîya jî ji cî biguhêzim, lê hʼizkirin dilê minda tʼunebe, ez ne tʼu tişt im.

³ Û heger hebûka xwe pêva belayî belengaza kim û bedena xwe jî bidime der bona şewitandinê, lê hʼizkirin dilê minda tʼunebe, tʼu kʼar nagihîje min.

⁴ Hʼizkirin dûmikdirêj û şîrin e, hʼizkirin hʼevsûdîyê nake, hʼizkirin kʼubar nabe, pʼişika xweda nawerime,

⁵ bêpʼergal nîne, ya xwe nagerʼe, zû hêrs nakʼeve, kʼînê najo,

⁶ dilê xwe li neheqîyê şa nake, lê rʼastîyêrʼa şa dibe.

⁷ Hʼizkirin her gav dadixe, her gav bawer dike, her gav xweyîguman e, her gav sebir dike.

⁸ Hʼizkirin tʼu car kʼuta nabe. Heger pʼêxembertî hebin, wê betal bin, heger zimanêd xerîb hebin, wê dengêd wan bêne birʼînê, heger zanebûn hebe, wê derbaz be herʼe.

⁹ Belê em ji pʼirʼî-hindikî zanin û ji pʼirʼî-hindikî pʼêxembertîyê dikin.

¹⁰ Lê gava kʼamiltî bê, hingê nekʼamiltî wê derbaz be herʼe.

¹¹ Gava ez zarʼ bûm, min mîna zarʼa xeber dida, mîna zarʼa difikirîm, mîna zarʼa dida ber hʼesêb. Gava ez mezin bûm, ew tiştêd zarʼotîyê min ji xwe dûr xistin.

¹² Niha em çawa qeretʼûkî neynikêda dibînin, lê hingê emê rʼû bi rʼû bibînin. Niha ez ji pʼirʼî-hindikî zanim, lê hingê ezê tʼam nas bikim, çawa ez hatime naskirinê.

¹³ Awa niha ev hersêk dimînin: Bawerî, guman û hʼizkirin. Lê hʼizkirin ser wanrʼa ye.