یعقوب 4 - Peymana Nû (Încîl)

Yarê dinê, neyarê Xwedê

¹ Ji kʼu ne ew şerʼ û deʼwê nava weda? Ne ji temêd we ne, ku nava dilê weda şerʼê xwe dikin?

² Çʼeʼvê we li tişta ye, lê nakʼeve destê we, dikujin û çʼeʼvnebarîyê dikin, lê nikarin bigihîjine meremê xwe, hingê hûn hevrʼa dikʼevine hʼucetê û şerʼ dikin. Hûn dest naxin, çimkî hûn hîvî ji Xwedê nakin.

³ Û gava hîvî dikin, nastînin, çimkî ser nêta xirabîyê hîvî dikin, wekî kʼêfêd dilê xwe derbaz kin.

⁴ Bêeʼsilno! Hûn nizanin kʼê vê dinê hʼiz dike, ew neyartîyê li Xwedê dike? Awa kʼî dixwaze bibe yarê dinê, ew xwe dike neyarê Xwedê.

⁵ Yan tʼexmîna we badîhewa nivîsar dibêje, ku Xwedê demana wî rʼuhʼê ber meda ye?

⁶ Lê belê ew hê kʼeremê dide me. Lema nivîsar dibêje: «Xwedê miqabilî kʼubar-babaxa ye, lê kʼeremê dide şkestîya».

⁷ Awa ber Xwedê şkestî bin. Miqabilî mîrêcin bisekinin û ewê ji we birʼeve.

⁸ Xwe li Xwedê bigirin, Xwedê jî wê Xwe li we bigire. Destêd xwe bişon, gunekʼarno, dilê xwe paqij kin, dudilîno.

⁹ Bineʼlin, şîn û girî bin, bira kʼenê we bibe şîn û eşqa we jî kʼeder.

¹⁰ Li ber Xudan xwe bişkênin û Ewê we bilind ke.

Xeyba birê xwe neke

¹¹ Xeyba hevdu nekin xûşk-birano. Kʼî xeyba birê xwe dike, yan loma birê xwe dike, ew xeyba Qanûnê dike û loma Qanûnê dike. Lê heger tu loma Qanûnê dikî, îdî tu Qanûnê naqedînî, lê hʼakimê wê yî.

¹² Tʼenê Qanûndarek û Hʼakimek heye, ku dikare hin xilaz ke û hin jî unda ke. Lê tu kʼî yî ku loma hevalê xwe dikî?

Hʼevza xwe ji kʼubarîyê bikin

¹³ Niha hûn guhdar bin, yêd ku dibêjin: «Îro yan sibê emê herʼine filan bajarî û li wê derê salekê bimînin, tʼucaretîyê bikin û qazinc kin».

¹⁴ Hûn nizanin wê sibê çi bê serê we. Eʼmirê we çi ye? Hûn mîna mijê ne, hew dinihêrʼî heye, hew dinihêrʼî tʼune.

¹⁵ Gerekê hûn aha bêjin: «Heger Xudan bixwaze, emê bijîn û filan yan bêvan tiştî bikin».

¹⁶ Lê hûn bi kʼubar-babaxîya xwe difirʼin. Her pʼeydayîneke aha xirabî ye.

¹⁷ Awa ewê ku zane qencîyê bike û nake, ew jêrʼa gune ye.