Galatî 4 - Peymana Nû (Încîl)

¹ Awa ez dibêjim, warê ku xweyê her tiştî ye, lê hʼeta ku xişîm e ji xulêm nayê firqîkirinê.

² Ew bin destê xweykirîya û xemkʼêşada ye, hʼeta wî wextê ku bavê kʼifş kirîye.

³ Usa jî em gava hê rʼuhʼanîda «xişîm» bûn, me xulamtî sixirêd vê dinyayêrʼa dikirin.

⁴ Lê gava wext pêrʼa gihîşt, Xwedê Kurʼê Xwe şand, ku ji kʼulfetê bû û kʼete bin Qanûnê,

⁵ wekî yêd bin Qanûnê aza ke û em jî heqê lawtîya Xwedê bistînin.

⁶ Awa hûn ku lawêd Wî ne, Xwedê Rʼuhʼê Kurʼê Xwe şande nava dilê me, ku gazî Xwedê dike: «Abba!» awa gotî «Bavo!»

⁷ Bi vî awayî îdî tu ne xulam î, lê law î û heger law î, usa jî Xwedê tu kirî warê Xwe.

Xemgînîya Pawlos bona galatîya

⁸ Berê, gava we Xwedê nas nedikir, we xulamtî yêd usarʼa dikirin, ku rʼast ne xwedê bûn.

⁹ Lê niha ku we Xwedê nas kirîye, lê belê Xwedê jî hûn nas kirine, hûn çawa dîsa vedigerʼine ser wan sixirêd vê dinêye bêqewate ne tʼu tişt û dîsa dixwazin xulamtîyê wanrʼa bikin?

¹⁰ Hûn guh didine rʼojêd hʼesab, meha, rʼojgar û sala.

¹¹ Ez bona we ditirsim, ku ew şixulê min bona we kirîye deya herʼe.

¹² Ez hîvî ji we dikim xûşk-birano, bibine mîna min, çimkî ez jî mîna we bûme. We tʼu zîyan nedaye min.

¹³ Hûn zanin ku cara pêşin bêsihʼetîya qalibê min bû meʼnî, min Mizgînî da we.

¹⁴ Û çi ku hate serê qalibê min, ew yek bû cêrʼibandinek bona we, lê dîsa we ez bêhurmet nekirim yan pişta xwe neda min, lê weke milyakʼetekî Xwedê ez qebûl kirim û weke Mesîh Îsa.

¹⁵ Ew şabûna we çawa bû? Ez weke şîrê xwe, heger ji dest weva bihata, weyê çʼeʼvê xwe jî derxista bida min.

¹⁶ Îdî ez bûme dijminê we, wekî min werʼa rʼast xeber daye?

¹⁷ Ewêd mayîne ku kʼetine demana we, ew xêra we naxwazin, lê belê ewana dixwazin we ji min biqetînin, wekî hûn bikʼevine demana wan.

¹⁸ Qenc e ku merî demana qencîyêda be û ne ku tʼenê gava ez nava weda bim, lê her gav.

¹⁹ Lawêd min, ez niha dîsa bona we mîna êşa kʼulfeta dikʼişînim, hʼeta ku Mesîh nava weda bigihîje.

²⁰ Xwezî ez niha li cem we bûma û min tiherê xeberdana xwe biguhasta, çimkî ez bona we nava mitalada me!

Mesela Hacer û Serayê

²¹ Ji minrʼa bêjin, hûn ku dixwazin bin Qanûnêda bin, we nebihîstîye Qanûn çi dibêje?

²² Nivîsar e ku: «Du kurʼêd Birahîm hebûn, yek ji carîyê bû, yek jî ji jina aza».

²³ Ewê ji carîyê bû, ew bi binyatʼa merivayê bibû, lê ewê ji jina aza bû, ew li gora sozê Xwedê bû.

²⁴ Eva yeka cûrʼekî mayîn tê feʼmkirinê, ev her du jin du peyman in: Yek ji çʼîyayê Sînayê, bona xulamtîyê tîne, ew Hacer bû.

²⁵ Hacer Eʼrebistanêda tê hʼesabê çʼîyayê Sînayê û himberî Orşelîma niha dibe, ku zarʼêd xweva xulamtîyê dike.

²⁶ Lê ya aza, ew Orşelîma jorin tê hʼesabê, ku ew dîya me hʼemûya ye.

²⁷ Çimkî nivîsar e: «Şa be, bêzurʼeta ku te zarʼ nedanîn. Bi eşq bistirê, deng bilind ke, ku êşa zarʼanînê te nekʼişand. Çimkî zarʼêd te mêrberʼdayîyê wê ji zarʼêd ya xweyîmêr gelektir bin».

²⁸ Awa hûn xûşk-birano, mîna Îshaq zarʼêd wî sozî ne.

²⁹ Lê çawa hingê ewê ji merivayê bibû, yê ji alîyê Rʼuhʼda dizêrand, usa jî niha.

³⁰ Lê nivîsar çi dibêje? «Ewê carîyê kurʼê wêva berdê derxe, çimkî kurʼê carîyê gerekê tʼevî kurʼê jina aza war nebe».

³¹ Awa xûşk-birano, em ne zarʼêd carîyê ne, lê zarʼêd ya aza ne.