شُله رسولا 9 - Peymana Nû (Încîl)

Çawa Şawûl li Îsa vedigerʼe

¹ Şawûl jî hʼeta hingê hê gef li şagirtêd Xudan dixwar ku wan bide kuştinê. Ew çû cem serekkʼahîn,

² destûrneʼme ser kʼinîştêd Şamê ji wî xwestin, wekî hʼukumê wî hebe jin û mêrêd ku li pey vê Rʼê diçin heger bibîne, wan bigire girêdayî bîne Orşelîmê.

³ Gava diçû nêzîkî Şamê bû, nişkêva ji eʼzmên rʼonayîkê dora wî şewq da.

⁴ Ew kʼete eʼrdê û dengek bihîst ku wîrʼa digot: «Şawûl, Şawûl! Tu çima Min dizêrînî?»

⁵ Ewî jî got: «Tu kʼî yî, Xudan?» Wî dengî gotê: «Ez ew Îsa me, Yê ku tu dizêrînî.

⁶ De niha rʼabe herʼe bajêr, wê terʼa bê gotinê tê çi bikî».

⁷ Ew merivêd ku tʼevî wî diçûn sar bûn sekinîn û zar-ziman kʼetin. Wan ew deng dibihîst, lê kesek nedidîtin.

⁸ Şawûl ji eʼrdê rʼabû, çʼeʼvêd wî vekirî bûn, lê tişt nedidît. Hingê destê wî girtin birine Şamê.

⁹ Ew sê rʼoja kor ma, ne xwar û ne jî vexwar.

¹⁰ Şamêda şagirtekî navê wî Hananîya hebû, Xudan dîtinokêda hate ber çʼeʼva û wîrʼa got: «Hananîya!» Ewî got: «Ez vira me, Xudan».

¹¹ Xudan wîrʼa got: «Rʼabe herʼe wê kʼûça ku jêrʼa Rʼast dibêjin, mala Cihûdada bona yekî ji Tarsûsê navê wî Şawûl bipirse, çimkî va ye ew dua dike,

¹² dîna xwe dayê, va merîk dîtinokêda hate ber çʼeʼva, navê wî Hananîya, ew hat destêd xwe danîne ser wî, ku ew dîsa bibîne».

¹³ Hananîya lê vegerʼand û got: «Xudan, bona vî merivî min ji geleka bihîstîye, wekî Orşelîmêda wî çiqas xirabî li cimeʼta Te kirîye.

¹⁴ Vir jî alîyê serekêd kʼahînada hʼukumê wî heye, hʼemûyêd ku gazî navê Te dikin bigire».

¹⁵ Lê Xudan jêrʼa got: «Tu herʼe, çimkî Min ew çawa hacetek bijartîye, wekî navê Min necihûya, pʼadşa û zarʼêd Îsraêlêva bide naskirinê.

¹⁶ Ezê Xwexa nîşanî wî kim, ku çiqasî gerekê bona navê Min cefê bikʼişîne».

¹⁷ Hananîya jî çû kʼete wê malê, destê xwe danî ser wî û gotê: «Şawûl bira! Xudan ez şandime, ew Îsayê rʼêva rʼastî te hat, wekî tu dîsa bibînî û bi Rʼuhʼê Pîroz tʼijî bî».

¹⁸ Destxweda ji çʼeʼvêd wî mîna kapekê tişt jê warîyan, dît, rʼabû pê avê hate nixumandinê,

¹⁹ xwarin xwar û qewata wî hate cî. Çend rʼoja Şawûl cem şagirtêd Şamêda ma.

Şawûl bajarê Şamêda Mizgînîyê dide

²⁰ Destxweda Şawûl destpêkir kʼinîştada bona Îsa dannasîn kir û got ku: «Ew Kurʼê Xwedê ye».

²¹ Hʼemûyêd ku dibihîstin, eʼcêbmayî diman û digotin: «Eva ew nîne, ku Orşelîmêda yêd ku gazî Vî Navî dikirin dikuştin? Û bona wê yekê hatîye vir jî, wekî wan bigire û bibe bide destê serekêd kʼahîna?»

²² Lê Şawûl hînkirinêda hê qewat dibû, îzbat dikir ku Mesîh hema Îsa ye û dengê hʼemû cihûyêd Şamêda dida birʼînê.

²³ Gava gelek rʼoj derbaz bûn, cihû şêwirîn ku wî bikujin,

²⁴ lê Şawûl nêta wane xirab hʼesîya. Ew şev û rʼoj ber dergehêd bajêr bûn ku wî bikujin,

²⁵ lê şagirtêd wî jî şev ew bi zembîlê dîwêrva daxistin.

Şawûl Orşelîmêda

²⁶ Gava Şawûl hate Orşelîmê, wî dikir ku tʼevî şagirta be, lê hʼemû ji wî ditirsîyan, wan bawer nedikirin ku ew jî bûye şagirt.

²⁷ Hingê Barnabas ew hilda bire cem şandîya û wanrʼa gilî kir, ku ewî rʼêda çawa Xudan dîtîye û tʼevî wî xeber daye, Şamêda jî çawa mêrkʼîmî navê Îsa dannasîn kirîye.

²⁸ Şawûl Orşelîmêda tʼevî wan rʼadibû-rʼûdinişt û bi navê Îsa Xudan mêrkʼîmî dannasîn dikir.

²⁹ Usa jî tʼevî cihûyêd ku bi yûnanî xeber didan bi xeberdanê dikʼete deʼwê, wana jî dikir ku ew bikuşta.

³⁰ Gava bira vê yekê hʼesîyan, ew berjêr birine Qeyserîyê û derbazî Tarsûsê kirin.

³¹ Awa civîn li tʼemamîya Cihûstanê, Celîlê û Sameryayê demekê eʼdilayîyêda bû, rʼuhʼanîyêda ava dibû, bi xofa Xudan û bi dildayîna Rʼuhʼê Pîroz pêşda diçû, bawermend zêde dibûn.

Qencbûna Eynêyas

³² Petrûs jî hʼemû cîya digerʼîya û berjêrî cem cimeʼta Xwedêye Lîdayê jî bû.

³³ Wir merivek dît navê wî Eynêyas, ku hʼeyşt salêd wî bûn, şilûşeʼt cî-nivînada pʼaldayî bû.

³⁴ Petrûs wîrʼa got: «Eynêyas! Îsa Mesîh te qenc dike. Rʼabe û nivîna xwe bide hev». Ew pêrʼa-pêrʼa rʼabû ser xwe.

³⁵ Hʼemû binelîyêd Lîdayê û deşta Şaronê ew dîtin û berbi Xudan vegerʼîyan.

Saxbûna Tabîtʼayê

³⁶ Yafayêda kʼulfeteke şagirt hebû, navê wê Tabîtʼa, ku «Xezal» tê welgerʼandinê. Eva nava hʼemû qencî û xêrkirinada mabû.

³⁷ Wan rʼojada ewa nexweş kʼet mir û ew şûştin oda jorinda danîn.

³⁸ Yafa nêzîkî Lîdayê bû. Gava şagirta bihîst ku Petrûs li wir e, du merî şandin hîvî kirin û gotin: «Derengî nebe zû were cem me».

³⁹ Petrûs jî rʼabû tʼevî wan hat. Gava gihîşte wir, ew birine oda jorin, hʼemû jinebîya dora wî girt û bi girî ew kʼinc û kirasêd ku saxîya xweda Xezalê bona wan dirûtibûn, nîşanî wî didan.

⁴⁰ Hingê Petrûs hʼemû derxistine derva, çok da dua kir û ser cinyazda vegerʼîya got: «Tabîtʼa! Rʼabe ser xwe». Ewê çʼeʼvêd xwe vekirin, li Petrûs nihêrʼî, rʼabû rʼûnişt.

⁴¹ Ewî destê xwe da wê rʼakire pʼîya, paşê gazî cimeʼta Xwedê û jinebîya kir, ew sax ber wan da sekinandinê.

⁴² Eva yeka tʼemamîya Yafayêda bela bû û geleka bawerîya xwe Xudan anîn.

⁴³ Petrûs gelek rʼoja li Yafayê mala Şimhʼûnê çʼermkerda ma.