شُله رسولا 7 - Peymana Nû (Încîl)

Cabdayîna Steyfan li ber civîna giregira

¹ Hingê serekkʼahîn Steyfanrʼa got: «Ev yek rʼast in?»

² Ewî got: «Gelî bav û bira, bibihên! Gava bavê me Birahîm hê Mesopotamyayêda dima, ku hê neçûbû bajarê Hʼaranê, Xwedêyê rʼûmetê wîva xuya bû

³ û jêrʼa got: ‹Ji welat û pismamêd xwe biqete û herʼe wî welatê ku ezê nîşanî te kim›.

⁴ Hingê Birahîm ji welatê kʼildanîya derkʼet li Hʼaranê ma. Pey mirina bavê wîrʼa Xwedê ew warguhaste vî welatê ku hûn niha têda dimînin.

⁵ Li vê derê wargeh neda wî, ne jî dewsa nigekî, lê soz da ku vî welatî çawa milkʼ bide wî û pey wîrʼa jî bide zurʼeta wî, gava ku hê zarʼêd wî tʼunebûn.

⁶ Xwedê wîrʼa aha got: ‹Zurʼeta teyê welatê xelqêda xerîbîyêda be, wê wan bikine xulam û çarsid salî bidine cefê.

⁷ Lê dîwana wî miletê ku wê jêrʼa bibine xulam› Xwedê got, ‹Ezê bikim, pey wê yekêrʼa ewê derên, li vî cîyî Min bihʼebînin›.

⁸ Paşê sinet çawa nîşana peymanê da Birahîm. Awa gava Îshaq jêrʼa bû, rʼoja hʼeyşta ew sinet kir û Îshaq jî Aqûb usa kir, Aqûb jî her donzdeh kurʼêd xweye baveʼşîrêd me usa kirin.

⁹ Baveʼşîra jî ji hʼevsûdîyê Ûsiv çawa xulam firotin, ku wî bibine Misirê, lê Xwedê tʼevî wî bû,

¹⁰ ew ji hʼemû tengasîyêd wî xilaz kir. Gava ew ber Firewinê pʼadşê Misirê sekinî, Xwedê kʼerem û serwaxtî dayê, pʼadşê jî Ûsiv ser Misirê û tʼemamîya mala xwe kire serwêr.

¹¹ Hingê tʼemamîya welatê Misirê û Kenanêda bû xelayî û kʼetine oxirmê giran, kal-bavêd me nikaribûn xurek destxistana.

¹² Aqûb ku bihîst li Misirê genim dest dikʼeve, cara pêşin kal-bavêd me şandin.

¹³ Cara duda Ûsiv xwe birayêd xweva da naskirinê û eʼsilê wî Firewinva eʼyan bû.

¹⁴ Hingê Ûsiv şand gazî bavê xwe Aqûb û tʼemamîya mala wî kir, ku serhev hʼeftê pênc nefs bûn.

¹⁵ Aqûb berjêrî Misirê bû, ew û kal-bavêd me wir mirin.

¹⁶ Cinyazêd wan birine Şexemê kirine wî mezelê ku Birahîm bi qîmetekî zîva ji kurʼêd Hamorê Şexemê kʼirʼîbû.

¹⁷ Gava ew wextê ku Xwedê bi sond Birahîmrʼa soz dabû nêzîk dibû, cimeʼt Misirêda gelekî zêde bibû.

¹⁸ Wî çaxî pʼadşakî din Misirêda rʼabû, ku derheqa Ûsivda tiştek nizanibû.

¹⁹ Ewî hʼilekʼarî li miletê me kir û kal-bavêd me dane cefê, pʼêyî ser wan kir, ku ew zarʼokêd xwe bavêjine derva, ku nejîn.

²⁰ Wî çaxî Mûsa ji dîya xwe bû, ew yekî gelekî bedew bû û sê meha mala bavê xweda mezin bû.

²¹ Gava ew hate avîtinê, qîza Firewin ew hilda bir, çawa kurʼ xwerʼa mezin kir.

²² Mûsa tʼemamîya serwaxtîya misirîya hîn bû, xeberdan û şixulê xweda jî zor bû.

²³ Gava çil salîya wî tʼemam bû, dilê wîrʼa derbaz bû ku serîkî bide xûşk-birayêd xwe zarʼêd Îsraêl.

²⁴ Ewî yekî îsraêlî dît ku yekî misirî neheqî lê dikir, çû pişta wî, hʼeyf hilda yê misirî kuşt.

²⁵ Mûsa tʼirê xûşk-birayêd wîyê feʼm bikin, ku Xwedê wê bi destê wî xilazbûnê bide wan, lê feʼm nekirin.

²⁶ Rʼoja dinê rʼastî du îsraêlîya hat ku şerʼ dikirin, xwest ku wan li hev bîne û got: ‹Eʼvdno! Hûn bira ne, çima neheqîyê li hevdu dikin?›

²⁷ Lê ewê ku neheqî li hevalê xwe dikir, ew deʼf da û gotê: ‹Kʼê tu ser me serwêr û hʼakim kʼifş kirî?

²⁸ Yan tu dixwazî min jî mîna wî misirîyê duhu bikujî?›

²⁹ Gava Mûsa ev yek bihîst, rʼevî welatê Midyanê xerîbîyêda ma û li wir du kurʼ jêrʼa bûn.

³⁰ Pey çil salîrʼa berʼîyêda li çʼîyayê Sînayê milyakʼetek nava alava agirê dirʼîyêda wîva xuya bû.

³¹ Mûsa ku dît, li ser wê yekê eʼcêbmayî ma. Gava nêzîk dibûyê ku bibîne, dengê Xudan bihîst:

³² ‹Ez Xwedêyê kal-bavêd te, Xwedêyê Birahîm, Îshaq û Aqûb im›. Mûsa dilerizî û newêribû binihêrʼîya.

³³ Hingê Xudan gotê: ‹Çarixêd nigêd xwe bêxe, çimkî ew cîyê ku tu lê sekinî yî eʼrdê pîroz e.

³⁴ Belê Min cefê cimeʼta Xwe Misirêda dît û zarînîya wan bihîst, peya bûm ku wan xilaz kim. De niha were Ez te bişînime Misirê›.

³⁵ Ew Mûsayê ku tʼexsîr kirin û gotinê: ‹Kʼê tu ser me serwêr û hʼakim kʼifş kirî?› Xwedê bi destê wî milyakʼetê ku nav dirʼîyêda wîva xuya bû, ew çawa serwêr û xilazkir şand.

³⁶ Ewî ew ji Misirê derxistin, Misirê, beʼra Sor û berʼîyêda çil salî nîşan û kʼeremet kirin.

³⁷ Mûsa hema ew bû, yê ku zarʼêd Îsraêlrʼa got: ‹Xwedê wê ji nav birayêd weda pʼêxemberekî mîna min bona we rʼake›.

³⁸ Mûsa ew bû, yê ku berʼîyêda nava cimeʼtê bû, li serê çʼîyayê Sînayê jî tʼevî wî milyakʼetî bû, kʼîjanî tʼevî wî kal-bavêd merʼa xeber dida. Eva ew bû, yê ku ew xeberêd jîyînê hildidan ku bide me.

³⁹ Lê kal-bavêd me nexwestin gurʼa wî bikin, ew tʼexsîr kirin, dilêd xweda vegerʼîyane Misirê

⁴⁰ û Harûnrʼa gotin: ‹Merʼa xwedêya çêke, ku pêşîya me kʼevin, çimkî ew Mûsayê ku em ji welatê Misirê derxistin, em nizanin çi hate serê wî›.

⁴¹ Hema wan rʼojada pʼûtekî mîna golika çêkirin, qurban wî pʼûtîrʼa dan û bona şixulê destê xwe kʼêf kirin.

⁴² Hingê Xwedê berê Xwe ji wan guhast û hişt ku ew steyrkêd eʼzmên bihʼebînin, çawa kʼitêba pʼêxemberada nivîsar e: ‹Gelo çil salî qurban û hʼedî we berʼîyêda Minrʼa dan, Mala Îsraêl?

⁴³ Na, lê we konê Molox xwedê û steyrka Rʼemfan xwedêyê xwe hildidan, ev sûret in, yêd ku we çêkirin, wekî hûn wan bihʼebînin. Bona vê yekê Ezê we biguhêzime wî alîyê welatê Babîlonê›.

⁴⁴ Konê Şeʼdetîyê berʼîyêda tʼevî kal-bavêd me bû. Ew usa hate çêkirinê, çawa Ewê ku Mûsarʼa xeber da, eʼmir kir ku mîna wî şikilê ku dîtibû çêke.

⁴⁵ Paşê kal-bavêd me jî ew konê ku ji pêşîya wanrʼa mabû, hildan anîne vî welatî, wî wextê ku wan tʼevî Yêşû ji wan mileta zeft kiribûn û Xwedê ji ber kal-bavêd meva berî wan mileta dabû. Ew kon li wir ma hʼeta wextê Dawid.

⁴⁶ Dawid jî kʼerem ji Xwedê stand, xwest ku xanekê bona Xwedêyê Aqûb çêke.

⁴⁷ Lê Silêman bona Wî xanek çêkir.

⁴⁸ Lê belê Yê Herî Jorin malêd bi desta çêkirîda namîne, çawa pʼêxember dibêje:

⁴⁹ ‹Eʼzman kʼursîya Min e, eʼrd jî binê pʼîyêd Min e. Hûnê çi malê Minrʼa çêkin? Xudan dibêje. Yan jî çi cîyî bona rʼihʼetîya Min?

⁵⁰ Ne destêd Min ev her tişt çêkirine?›

⁵¹ Serhʼişkno! Kʼafir û guhada kerʼno! Hûn tʼimê miqabilî Rʼuhʼê Pîroz disekinin, kal-bavêd we çawa bûne, hûn jî usa ne.

⁵² Kal-bavêd we ji pʼêxembera kʼîjan nezêrandin? Ewêd ku hê berêda bona hatina Yê Rʼast digotin, dikuştin. Û va niha jî we nemamîya Wî kir û kuşt.

⁵³ Werʼa Qanûn bi destê milyakʼeta hate dayînê, lê we xwey nekir!»

Kuştina Steyfan

⁵⁴ Gava ev tişt dibihîstin, hewa wan dikʼet û diranêd xwe ser wî diçʼirʼikandin.

⁵⁵ Lê Steyfan bi Rʼuhʼê Pîroz tʼijî berê xwe eʼzmênda kir, rʼûmeta Xwedê û Îsa li milê Xwedêyî rʼastê sekinî dît

⁵⁶ û got: «Va ye ez eʼzmana vebûyî dibînim û Kurʼê Mêriv li milê Xwedêyî rʼastê sekinî!»

⁵⁷ Wî çaxî wana kire qîrʼîn û guhêd xwe girtin, hʼemû hevrʼa rʼahiştine wî,

⁵⁸ ew ji bajêr derxistin, dane ber kevira. Şeʼda jî kʼincêd xwe danîne ber nigêd xortekî navê wî Şawûl.

⁵⁹ Gava kevir davîtinê, Steyfan dua kir û got: «Xudan Îsa, rʼuhʼê min bistîne».

⁶⁰ Hingê wî çok da, bi dengê bilind kire gazî: «Xudan, vê yekê vanarʼa gune hʼesab neke». Aha ku got, hênijî.