شُله رسولا 5 - Peymana Nû (Încîl)

Gunê Hananîya û Safêrîyayê

¹ Lê merivekî navê wî Hananîya tʼevî jina xwe Safêrîyayê milkʼek firot,

² ji qîmetê wê hinek veşart, ku jin jî haş pê hebû, hinek jî anî li ber pʼîyêd şandîya danî.

³ Hingê Petrûs wîrʼa got: «Hananîya! Ev çawa bû ku mîrêcin qelpê xirab kire dilê te, ku tu Rʼuhʼê Pîrozrʼa derewa bikî û ji qîmetê eʼrdê hinekî veşêrî?

⁴ Berî firotanê ne ew ya te bû? Û pey firotanêrʼa jî qîmetê wê destê teda nîbû? Te çima ev yek kire dilê xwe? Te ne ku merivarʼa derew kir, lê Xwedêrʼa».

⁵ Gava Hananîya ev xeber bihîstin, kʼet rʼuhʼê xwe da û tirseke mezin hʼemûyêd ku bihîstin girt.

⁶ Xort jî rʼabûn ew kʼefen kirin û birine derva defin kirin.

⁷ Weke sê sihʼeta derbaz bû, jina wî ku nizanibû çi qewimîye, kʼete hindurʼ.

⁸ Petrûs jê pirsî got: «Minrʼa bêje, we hebûka xwe hema haqasî firot?» Ewê got: «Belê, hema haqasî».

⁹ Hingê Petrûs wêrʼa got: «Hûn çima bûne yek ku Rʼuhʼê Xudan bicêrʼibînin? Va ne dengê nigêd wan merivêd ku mêrê te defin kirine ji pişt dêrî tên, wê te jî derxine derva».

¹⁰ Pêrʼa-pêrʼa ew kʼulfet kʼete ber nigêd wî û rʼuhʼê xwe da. Hingê xort kʼetine hindurʼ, ewa mirîtî dîtin, hildan birin kʼêleka mêrê wê defin kirin.

¹¹ Tirseke mezin kʼete ser tʼemamîya civînê û hʼemûyêd ku ev yek bihîstin.

Kʼeremetêd bi destê şandîya

¹² Bi destê şandîya gelek nîşan û kʼeremet nav cimeʼtêda dibûn. (Hʼemû bawermend hevrʼa hêwangeha Silêmanda dicivîyan.

¹³ Tʼu kesî ji yêd mayîn newêribû nêzîkî wan bûya, lê belê cimeʼtê jî qedirê wan digirt.

¹⁴ Lê dîsa eʼlaleta jina û mêra hê-hê zêde dibûn, yêd ku bawerîya xwe Xudan danîn.)

¹⁵ Bona vê yekê xelqê nexweş derdixistine serê rʼîya, dadanîne ser darbesta û berʼa, wekî gava Petrûs derbaz be, tʼenê sîya wî bikʼeve ser ji wan hineka.

¹⁶ Eʼlalet jî ji bajarêd dor-bera dihatine Orşelîmê, tʼevî xwe nexweş û yêd ku ji rʼuhʼêd hʼeram cefa dikʼişandin danîn û hʼemû jî qenc dibûn.

Zêrandina şandîya

¹⁷ Serekkʼahîn û hʼemûyêd tʼevî wî, ku ji kʼomela sadûqîya bûn, hʼevsûdîyêva dagirtî rʼabûn

¹⁸ dest avîtine şandîya, avîtine kela cimeʼtîyê.

¹⁹ Lê milyakʼetekî Xudan wê şevê dergehêd kelê vekirin, ew derxistine derva û gote wan:

²⁰ «Herʼin pʼaristgehêda bisekinin û cimeʼtêrʼa van hʼemû gotinêd vê jîyînê bêjin».

²¹ Wana jî guhdarî kir, sibehê zû kʼetine pʼaristgehê, destpêkirin hîn kirin. Hingê serekkʼahîn kʼoma xweva hat, tʼevî tʼemamîya kʼoma rʼûspîyêd Îsraêlê, civîna giregira civand û şandine kelê ku şandîya bînin.

²² Lê gava berdestî çûn, ew kelêda nedîtin, vegerʼîyan hatin û gotin:

²³ «Kela ji her alîyava dadayî bû û nobedar jî li ber dergeha bûn, lê gava me vekir, me hindurʼda tʼu kes nedît».

²⁴ Gava serwêrê nobedarêd pʼaristgehê û serekêd kʼahîna ev xeber bihîstin, ser wan eʼcêbmayî man digotin: «Gelo çi qewimîye?»

²⁵ Wê demê yekî hat wanrʼa got: «Va ew merivêd we avîtibûne kelê, pʼaristgehêda sekinî ne û cimeʼtê hîn dikin!»

²⁶ Wî çaxî serwêrê nobedara berdestîyava tʼevayî çûn ew anîn, lê ne bi zorbetîyê, çimkî ji cimeʼtê ditirsîyan, ku wan nedine ber kevira.

²⁷ Ew birin ber civîna giregira dane sekinandinê, serekkʼahîn ji wan pirsî

²⁸ û got: «Me hʼişk tʼemî li we nekir, ku bi Wî Navî hîn nekin? Lê va we Orşelîm bi hînkirina xweva tʼijî kirîye, hûn dixwazin cabdarîya xûna Wî Merivî bikine stûyê me».

²⁹ Petrûs û şandîyêd mayînva cab dan û gotin: «Em gerekê gurʼa Xwedê bikin, ne ku ya meriva.

³⁰ Xwedêyê kal-bavêd me Îsa ji mirinê rʼakir, Ewê ku we darva dardakir kuşt.

³¹ Xwedê Ew bilind kir danî li milê Xweyî rʼastê, ku bibe Rʼêber û Xilazkir, wekî mecala tʼobeyê û baxşandina guna bide Îsraêlê.

³² Em şeʼdê van tişta ne, usa jî Rʼuhʼê Pîroz, kʼîjan Xwedê da wan, yêd ku gurʼa Wîda ne».

³³ Gava wana ev yek bihîst, gelekî hêrs kʼetin û dixwestin wan bikujin.

³⁴ Lê fêrisîkî dersdarê Qanûnê hebû, navê wî Gamalyêl û nava tʼemamîya cimeʼtêda jî xweyîqedir bû. Eva civîna giregirada rʼabû sekinî eʼmir kir ku şandîya xêlekê derxine derva

³⁵ û wanrʼa got: «Gelî îsraêlîya! Hindava vanda haş ji xwe hebin ku hûnê çi bikin.

³⁶ Wextekê Tʼewdas pêşda hat, ku xwe danîbû dewsa yekî mezin û weke çarsid merivî jî xwe lê girtibûn, ew hate kuştinê, hʼemû peyçûyêd wî jî tʼûrʼ-tʼûrʼî bûn û kes nema.

³⁷ Pey wîrʼa Cihûdayê Celîlê jî rʼojêd navnivîsarêda rʼabû eʼlaleteke giran li pey xwe bir, lê ew hate kuştinê û hʼemûyêd pey wî diçûn jî bela-belayî bûn.

³⁸ Û niha ez vî hʼalîda werʼa dibêjim, ji van meriva vegerʼin û wan berʼdin. Heger ew şêwir yan şixul merivatî be, wê betal be,

³⁹ lê heger ji Xwedêda ye, hûn nikarin betal kin. Miqatî xwe bin nebe ku hûn rʼabine ber Xwedê». Civîna giregira gurʼa wî kir,

⁴⁰ gazî şandîya kirin, ew dane ber qamçîya, eʼmirî ser wan kirin, ku îdî bi navê Îsa xeber nedin û berʼdan.

⁴¹ Evana jî ji civîna giregira çûn, şa dibûn ku bona navê Îsa hêjayî rʼezîlkirinê bûne.

⁴² Her rʼoj li pʼaristgehê û malada tʼimê Mizgînî didan û hîn dikirin ku Mesîh, Îsa ye.