شُله رسولا 22 - Peymana Nû (Încîl)

¹ «Gelî bav û bira! Niha guhdarîya min bikin, ku ez caba xwe bidim».

² Gava bihîstin ku ew wanarʼa bi zimanê îbranî kʼete xeberdanê, kerʼ bûn hê dengê xwe birʼîn. Û wî got:

³ «Ez merivekî cihû me, bajarê Tarsûsa Kîlîkyayêda ji dîya xwe bûme, lê vî bajarîda bin destê Gamalyêlda çawa şagirt mezin bûme û hʼemû Qanûna kal-bava jî bi fesal-rʼast hîn bûme, hindava Xwedêda jî xweyîxîret bûm, çawa ku hûn hʼemû îro.

⁴ Min hʼeta kuştinê jî yêd ku pey vê Rʼê diçûn, dizêrandin û qisimê jin û mêra girêdidan davîtine kelê,

⁵ çawa serekkʼahîn û tʼemamîya civîna rʼûspîya jî şeʼdê min in. Min ser birayêd cihûtîyêdaye Şamê neʼme ji wan hildabûn diçûm wekî yêd wir jî girêdayî bînime Orşelîmê ku bidine cezayê.

⁶ Gava ez hê rʼê diçûm, nêzîkî Şamê bûm, rʼo nava rʼojê nişkêva ji eʼzmên dora min rʼonayîke qayîm şewq da.

⁷ Ez kʼetime eʼrdê û min dengek bihîst ku minrʼa got: ‹Şawûl! Şawûl! Tu çima Min dizêrînî?›

⁸ Min lê vegerʼand: ‹Tu kʼî yî, Xudan?› Ewî minrʼa got: ‹Ez Îsayê Nisretê me, Yê ku tu dizêrînî›.

⁹ Ewêd tʼevî min jî rʼonayî dîtin, lê dengê ku minrʼa xeber dida nedibihîstin.

¹⁰ Hingê min got: ‹Ez çi bikim, Xudan?› Xudan minrʼa got: ‹Rʼabe herʼe Şamê û li wir her tiştê ku bona te kʼifşkirî ye bikî, wê terʼa bê gotinê›.

¹¹ Min ku ji dest şewqa wê rʼonayê nedidît, hingê yêd tʼevî min destê min girtin, ez birime Şamê.

¹² Yekî navê wî Hananîya, anegorî Qanûnê xwedêxof, nav cihûyêd Şamêda jî ew xweyîyê şeʼdetîya qenc bû,

¹³ eva hat cem min sekinî û got: ‹Şawûl bira, bibîne!› Min destxweda dît û li wî nihêrʼî.

¹⁴ Ewî minrʼa got: ‹Xwedêyê kal-bavêd me tu kʼifş kirî ku eʼmirê Wî bizanibî û Yê Rʼast bibînî, xebera devê Wî bibihêyî,

¹⁵ çimkî tê ber hʼemû meriva bona wan tiştêd te dîtin û bihîstin bibî şeʼdê Wî.

¹⁶ Îdî çima derengî dêxî? Rʼabe were nixumandinê, gazî navê Wî ke ji gunêd xwe were şûştinê›.

¹⁷ Gava ez vegerʼîyame Orşelîmê û pʼaristgehêda dua dikir, mîna sihʼetê ser minrʼa derbaz bû,

¹⁸ min Ew dît û Wî minrʼa got: ‹Bike bilezîne ji Orşelîmê derê, çimkî ew şeʼdetîya ku tê bona Min bidî ewê qebûl nekin›.

¹⁹ Min got: ‹Xudan, ew qenc zanin ku ez bûm, ewî hʼemû kʼinîştada yêd bawerîya xwe Te danîn, davîtine kelê û ew dikʼutan.

²⁰ Gava xûna Steyfanê şeʼdê Te dirʼijîya, ez xwexa jî wir hazir û rʼazî bûm, min nobedarî kʼincêd yêd ew kuştin dikir›.

²¹ Hingê Ewî minrʼa got: ‹Herʼe, Ezê te bişînime dûr cem necihûya›».

Pawlos bajarvantîya xweda rʼomayî ye

²² Hʼeta van xebera eʼlaletê guhdarîya wî kir, paşê bi dengê bilind gotin: «Rʼûbarî dinê wî nehêle! Yêd mîna wî gerekê nejîn!»

²³ Wana dikirine qîrʼîn, kʼincê xwe diqelaştin davîtin û xwelî dirʼeşandine hewa.

²⁴ Serhʼezar eʼmir kir, ku wî bibine eskerxanê û got: «Bidin ber qamçîya jê bipirsin, bizanibin kʼa sûcê wî çi ye, wekî usa ser wî dikine qarʼe-qarʼ».

²⁵ Gava bi qayîşêd çʼerm girêdan, Pawlos sersedê sekinîrʼa got: «Gelo eva cayîz e ku hûn li bajarvanekî Rʼomayê xin, yê ku hê dîwana wî nebûye?»

²⁶ Sersed gava ev yek bihîst, çû cem serhʼezar û got: «Tu çi dikî? Eva meriva bajarvanê Rʼomayê ye».

²⁷ Serhʼezar nêzîkî Pawlos bû û wîrʼa got: «Minrʼa bêje, tu bajarvanê Rʼomayê yî?» Ewî got: «Belê».

²⁸ Serhʼezar lê vegerʼand û got: «Min bi gelek pʼera ew bajarvantî standîye». Pawlos got: «Lê ez yekrʼojîya xweda bajarvanê wir im».

²⁹ Û destxweda ewêd ku wê lêxistana û gilî jê bikʼişandana ji wî dûr kʼetin. Serhʼezar xwexa jî tirsîya, gava bihîst ku bajarvanê Rʼomayê ye, çimkî ewî ew dabû girêdanê.

Pawlos li ber civîna giregira

³⁰ Sibetira din serhʼezar xwest rʼast bizanibe kʼa cihû çima şikîyatê Pawlos dikin. Ew berʼda û eʼmir kir, ku serekêd kʼahîna civîna giregirava bê. Hingê Pawlos anî li ber wan da sekinandinê.