Закариё 8 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ҲАШТУМ Азми Худо барои наҷот ва баракат додани Исроил тағьирнопазир аст.

¹ Ва каломи Худованди лашкарҳо нозил шуда, гуфт:

² «Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: Ман дар бораи Сион бо рашки бузурге рашк кардаам, ва бо ғазаби бузурге дар бораи он рашк кардаам.

³ Худованд чунин мегӯяд: Ман ба Сион хоҳам баргашт, ва андаруни Ерусалим сокин хоҳам шуд; ва Ерусалим шаҳри ҳақиқат, ва кӯҳи Худованди лашкарҳо кӯҳи муқаддас номида хоҳад шуд.

⁴ Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: боз пирон ва кампирон дар кӯчаҳои Ерусалим хоҳанд нишаст, ва ҳар яке ба сабаби дарозии умраш асои худро дар дасташ нигоҳ хоҳад дошт.

⁵ Ва кӯчаҳои шаҳр аз писарон ва духтароне ки дар кӯчаҳояш бозӣ мекунанд, пур хоҳад шуд.

⁶ Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: агар ин ба назари бақияи ин қавм дар он айём аҷиб намояд, оё ба назари Ман ҳам аҷиб хоҳад намуд? — мегӯяд Худованди лашкарҳо.

⁷ Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: инак, Ман қавми Худро аз замини шарқ, ва аз замини ғуруби офтоб наҷот хоҳам дод;

⁸ Ва онҳоро хоҳам овард, ва онҳо андаруни Ерусалим сокин хоҳанд шуд, ва қавми Ман хоҳанд буд, ва Ман бо ростӣ ва адолат Худои онҳо хоҳам буд.

⁹ Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: қавӣ бод дастҳои шумо, эй касоне ки дар ин айём ин суханонро аз забони анбиё мешунавед, ки онҳо дар рӯзи ниҳодани буньёди хонаи Худованди лашкарҳо, барои бино кардани қаср, нубувват намудаанд.

¹⁰ Зеро ки пеш аз он айём музде барои одам набуд, ва музде барои кори чорпоён набуд; ва барои онҳое ки даробаро мекарданд, осоиштагӣ аз дасти душман набуд, ва Ман ҳамаи одамонро ба зидди якдигар бармеангехтам.

¹¹ Вале алҳол Ман барои бақияи ин қавм мисли айёми пешина нахоҳам буд, мегӯяд Худованди лашкарҳо.

¹² Зеро ки акнун дар сулҳу осоиштагӣ зироат ба амал хоҳад омад, ток меваи худро хоҳад овард, ва замин ҳосили худро хоҳад дод, ва осмон шабнами худро хоҳад бахшид, ва Ман ҳамаи инҳоро ба тасарруфи бақияи ин қавм хоҳам даровард.

¹³ Ва чунин воқеъ хоҳад шуд: чунон ки шумо, эй хонадони Яҳудо ва эй хонадони Исроил, дар миёни халқҳо рамзи лаънат будед, ончунон Ман шуморо наҷот хоҳам дод, ва шумо рамзи баракат хоҳед гардид. Натарсед! Қавӣ бод дастҳои шумо!

¹⁴ Зеро ки Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: чунон ки Ман азм намудам, ки ба шумо бадӣ бикунам, вақте ки падарони шумо Маро ба ғазаб оварданд, мегӯяд Худованди лашкарҳо, ва аз он азми Худ нагаштам,

¹⁵ Ончунон Ман дар ин рӯзҳо аз нав азм намудаам, ки ба Ерусалим ва ба хонадони Яҳудо некӣ бикунам. Натарсед!

¹⁶ Ин аст корҳое ки шумо бояд ба ҷо оваред: ба якдигар рост гӯед; дар маҳкамаи худ бар тибқи ҳақиқат ва сулҳу осоиштагӣ доварӣ намоед;

¹⁷ Ва дар дили худ ба зидди якдигар бадӣ наандешед, ва қасами дурӯғро дӯст надоред; зеро ки Ман аз ҳамаи ин корҳо нафрат дорам, мегӯяд Худованд».

¹⁸ Ва каломи Худованд бар ман нозил шуда, гуфт:

¹⁹ «Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: рӯзаи моҳи чорум ва рӯзаи моҳи панҷум, ва рӯзаи моҳи ҳафтум ва рӯзаи моҳи даҳум барои хонадони Яҳудо ба шодӣ ва хурсандӣ ва идҳои нек мубаддал хоҳад шуд; валекин ростӣ ва осоиштагиро дӯст доред.

Ерусалим пойтахти муқаддаси тамоми замин хоҳад буд.

²⁰ Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: боз айёме фаро хоҳад расид, ки қавмҳо ва сокинони шаҳрҳои бисьёр хоҳанд омад;

²¹ Ва сокинони як шаҳр ба шаҳри дигар рафта, хоҳанд гуфт: „Биёед, рафта ба ҳузури Худованд илтиҷо намоем, ва Худованди лашкарҳоро биталабем; ман низ хоҳам рафт“.

²² Ва қавмҳои бисьёр ва халқҳои азим хоҳанд омад, то ки Худованди лашкарҳоро дар Ерусалим биталабанд, ва ба ҳузури Худованд илтиҷо намоянд.

²³ Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: дар он айём даҳ нафар аз ҳамаи забонҳо ва халқҳо домани марди яҳудиро гирифта ва онро сахт дошта, хоҳанд гуфт: „Бо шумо меравем, зеро шунидаем, ки Худо бо шумост“».