Закариё 12 - Китоби Муқаддас 1992 1999

БОБИ ДУВОЗДАҲУМ Ерусалим дар хатар аст, вале Худованд онро аз мусибатҳои азим муҳофизат менамояд.

¹ Ваҳйи каломи Худованд дар бораи Исроил. Худованд, ки осмонро густурдааст, ва буньёди заминро ниҳодааст, ва рӯҳи одамизодро андаруни вай ба вуҷуд овардааст, чунин мегӯяд:

² «Инак, Ман Ерусалимро барои ҳамаи қавмҳои гирду пеш косаи заҳр хоҳам гардонид, ва ин бар Яҳудо низ, вақте ки Ерусалимро муҳосира мекунад, ҷорӣ хоҳад шуд.

³ Ва дар он рӯз чунин воқеъ хоҳад шуд, ки Ерусалимро барои ҳамаи қавмҳо санги гароне хоҳам гардонид, ва ҳамаи касоне ки онро бардоранд, сахт захмдор хоҳанд шуд, зеро ки ба муқобили он ҳамаи халқҳои замин ҷамъ хоҳанд омад.

⁴ Дар он рӯз, мегӯяд Худованд, Ман ҳар аспро ба даҳшат, ва савори онро ба ҷунун гирифтор хоҳам кард, ва бар хонадони Яҳудо чашмони худро хоҳам кушод, ва ҳар аспи қавмҳоро ба кӯрӣ гирифтор хоҳам сохт.

⁵ Ва мирони Яҳудо дар дили худ хоҳанд гуфт: „Сокинони Ерусалим дар Худованди лашкарҳо, Худои худ, қуввати ман мебошанд“.

⁶ Дар он рӯз Ман мирони Яҳудоро мисли манқали оташ дар миёни ҳезум ва мисли машъали сӯзон дар миёни бандҳои гандум хоҳам гардонид, ва онҳо ҳамаи қавмҳои гирду пешро аз тарафи рост ва чап фурӯ хоҳанд бурд, ва Ерусалим боз дар макони худ, яъне дар Ерусалим, маскун хоҳад гардид.

⁷ Ва Худованд аввал хаймаҳои Яҳудоро наҷот хоҳад дод, то ки шавкати хонадони Довуд ва шавкати сокинони Ерусалим бар Яҳудо фахр накунад.

⁸ Дар он рӯз Худованд сокинони Ерусалимро муҳофизат хоҳад намуд, ва заифтарини онҳо дар он рӯз мисли Довуд хоҳад буд, ва хонадони Довуд мисли Худо, мисли фариштаи Худованд пешопеши онҳо хоҳанд буд.

⁹ Ва дар он рӯз чунин воқеъ хоҳад шуд, ки Ман ҳамаи халқҳоеро, ки ба муқобили Ерусалим меоянд, маҳв хоҳам намуд.

Фурӯ рехтани рӯҳи марҳамат ва риққат.

¹⁰ Ва бар хонадони Довуд ва бар сокинони Ерусалим рӯҳи марҳамат ва риққатро фурӯ хоҳам рехт, ва онҳо бар Ман, ки найза задаанд, назар хоҳанд дӯхт, ва мисли он ки барои писари ягона навҳа мекунанд, барои Ӯ навҳа хоҳанд кард, ва мисли он ки барои нахустзода мотам мегиранд, барои Ӯ мотам хоҳанд гирифт.

¹¹ Дар он рӯз навҳагарии азиме дар Ерусалим хоҳад шуд, монанди навҳагарии Ҳададримӯн, ки дар водии Маҷидӯн шуда буд.

¹² Ва аҳли кишвар навҳагарӣ хоҳанд кард, — ҳар оила алоҳида: оилаи хонадони Довуд алоҳида, ва занони онҳо алоҳида; оилаи хонадони Нотон алоҳида, ва занони онҳо алоҳида;

¹³ Оилаи хонадони Левӣ алоҳида, ва занони онҳо алоҳида; оилаи Шимъӣ алоҳида, ва занони онҳо алоҳида.

¹⁴ Ҳамаи оилаҳои боқимонда — ҳар оила алоҳида, ва занони онҳо алоҳида.