Забур 96 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ НАВАДУ ШАШУМ Одилон аз ҷалоли Худованд шод мегарданд.

¹ Худованд подшоҳӣ мекунад: бигзор замин ба ваҷд ояд, ва ҷазираҳои бисьёр хурсандӣ кунанд.

² Абр ва тирагӣ гирдогирди Ӯст; адолат ва инсоф асоси тахти Ӯст.

³ Оташ пешопеши Ӯ равон аст, ва адуёни Ӯро гирдогирд месӯзонад.

⁴ Барқҳои Ӯ дуньёро равшан мекунад; замин мебинад ва меларзад.

⁵ Кӯҳҳо аз хузури Худованд мисли мум гудохта мешавад, аз хузури Худованди тамоми замин.

⁶ Осмонҳо адолати Ӯро баён мекунанд, ва ҳамаи қавмҳо ҷалоли Ӯро мебинанд.

⁷ Ҳамаи санампарастон, ки ба бутҳо меболанд, хиҷил мешаванд; ба Ӯ саҷда кунед, эй ҳамаи худоён!

⁸ Сион шунид ва хурсандӣ кард, ва духтарони Яҳудо шод шуданд ба муносибати довариҳои Ту, эй Худованд.

⁹ Зеро ки Ту, эй Худованд, бар тамоми замин баланд ҳастӣ, аз ҳамаи худоён бағоят болотарӣ.

¹⁰ Эй дӯстдорони Худованд, аз бадӣ нафрат кунед! Ӯ ҷонҳои порсоёни Худро нигоҳдорӣ мекунад, онҳоро аз дасти шарирон халосӣ медиҳад,

¹¹ Нур барои одилон медурахшад, ва шодӣ барои ростдилон.

¹² Эй одилон, дар Худованд шодӣ кунед, ва зикри қудсияти Ӯро ҳамд гӯед.