Забур 94 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ НАВАДУ ЧОРУМ Суруди ҳамду сано дар шаъни Худо, ки Офаридагор ва Наҷотдиҳанда мебошад.

¹ Биёед, дар шаъни Худованд тараннум намоем, дар шаъни кӯҳпораи наҷоти худ бонги шодӣ занем.

² Пеши Ӯ бо шукрона ҳозир шавем, дар шаъни Ӯ бо сурудҳо бонги шодӣ занем.

³ Зеро ки Худованд Худои бузург аст, ва подшоҳи бузург бар ҳамаи худоён.

⁴ Умқҳои замин дар дасти Ӯст; ва қуллаҳои кӯҳҳо аз они Ӯст.

⁵ Баҳр аз они Ӯст, ва онро Ӯ ба вуҷуд овардааст; ва хушкиро дастҳои Ӯ офаридааст.

⁶ Биёед, саҷда намоем ва таъзим кунем; пеши Худованд, ки Офаридагори мост, зону занем.

⁷ Зеро ки Ӯ Худои мост, ва мо қавми чарогоҳи Ӯ ва гӯсфандони зери дасти Ӯ ҳастем. Имрӯз агар овози Ӯро бишнавед:

⁸ «Дилҳои худро мисли замони ошӯб сахт накунед, мисли рӯзи озмоиш дар биёбон,

⁹ Ки падарони шумо Маро озмуданд; Маро имтиҳон карданд, агарчи аъмоли Маро дида буданд.

¹⁰ Чил сол бар ин насл дарғазаб шудам, ва гуфтам: қавми гумроҳдил ҳастанд, ва роҳҳои Маро нафаҳмиданд,

¹¹ Ба тавре ки Ман дар ғазаби Худ қасам хӯрдам, ки онҳо ба оромии Ман дохил нахоҳанд шуд».