Забур 93 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ НАВАДУ СЕЮМ Дуо дар бораи халосӣ додани қавми мазлум.

¹ Худованд Худои интиқомҳост; эй Худои интиқомҳо, таҷаллӣ намо!

² Бархез, эй Довари замин, подоши мағруронро бидеҳ.

³ То ба кай шарирон, эй Худованд, то ба кай шарирон шод бошанд?

⁴ Лоф мезананд, ҳавобаландона сухан меронанд; ҳамаи бадкирдорон калонигарӣ мекунанд.

⁵ Қавми Туро, эй Худованд, поймол месозанд, ва бар мероси Ту зулм мекунанд.

⁶ Бева ва ғарибро мекушанд, ва ятимонро қатл мекунанд.

⁷ Ва мегӯянд: «Худованд намебинад, ва Худои Яъқуб сарфаҳм намеравад».

⁸ Бифаҳмед, эй ҷоҳилони қавм! Ва эй бехирадон, кай ба ақл меоед?

⁹ Он ки гӯшро шинондааст, оё намешунавад? Он ки чашмро офаридааст, оё намебинад?

¹⁰ Он ки халқҳоро танбеҳ медиҳад, оё мазаммат намекунад? — Он ки одамро ақл меомӯзад.

¹¹ Худованд фикрҳои одамро медонад, ки онҳо ботил аст.

¹² Хушо марде ки ӯро Ту, эй Худованд, танбеҳ мекунӣ, ва аз шариати Худ ӯро таълим медиҳӣ,

¹³ То ки ӯро аз рӯзҳои бад фароғат бахшӣ, то даме ки чоҳе барои шарир канда шавад.

¹⁴ Зеро ки Худованд қавми Худро рад нахоҳад кард, ва мероси Худро тарк нахоҳад намуд.

¹⁵ Зеро ки доварӣ сӯи адолат хоҳад баргашт, ва ҳамаи ростдилон онро пайравӣ хоҳанд кард.

¹⁶ Кист, ки барои ман бар зидди бадкешон қиём кунад? Кист, ки барои ман бар зидди бадкирдорон истодагӣ намояд?

¹⁷ Агар Худованд мададгори ман намебуд, кам монда буд, ки ҷонам дар олами хомӯшӣ сокин шавад.

¹⁸ Вақте ки мегуфтам: «Пои ман мелағҷад», — эҳсони Ту, эй Худованд, маро дастгирӣ мекард.

¹⁹ Вақте ки андешаҳоям андаруни ман биафзояд, тасаллиҳои Ту ҷонамро осудагӣ мебахшад.

²⁰ Оё курсии фасодҳо метавонад бо Ту рафоқат дошта бошад, ки он аз номи қонун ноинсофиро ба вуҷуд меоварад?

²¹ Бар ҷони одил тӯда мешаванд, ва хуни бегуноҳро маҳкум мекунанд.

²² Валекин Худованд қалъаи ман аст; ва Худои ман кӯҳпораи паноҳгоҳи ман аст.

²³ Ва ҷафои онҳоро бар онҳо хоҳад баргардонид, ва онҳоро ба ивази бадиашон нест хоҳад кард; Худованд Худои мо онҳоро нест хоҳад кард.