Забур 88 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАШТОДУ ҲАШТУМ Суруди ҳамду сано дар шаъни Худо барои марҳамати Ӯ.

¹ Суруди таълимии Эйтони Эзроҳӣ.

² Ба эҳсонҳои Худованд то абад суруд хоҳам хонд; садоқати Туро бо даҳони худ то абадуддаҳр баён хоҳам кард.

³ Зеро ки мегӯям: «Эҳсон ба сурати абадӣ бино ёфтааст; садоқати Худро дар осмонҳо ба монанди онҳо барпо кардаӣ».

⁴ «Бо баргузидаи Худ аҳд бастаам, ба бандаи Худ Довуд қасам хӯрдаам:

⁵ Зурьёти туро то абад пойдор хоҳам сохт, ва тахти туро то абадуддаҳр бино хоҳам кард». Село.

⁶ Ва осмонҳо корҳои аҷоиби Туро, эй Худованд, ҳамд хоҳанд гуфт; садоқати Туро низ дар шӯрои муқаддасон.

⁷ Зеро кист дар фалак, ки ба Худованд баробар бошад? Кист аз фарзандони Худо, ки ба Худованд монанд бошад?

⁸ Худо дар шӯрои бузурги муқаддасон арҷманд аст, ва барои ҳамаи онҳое ки гирдогирди Ӯ ҳастанд, саҳмгин аст.

⁹ Худовандо, Худои лашкарҳо! Кист, ки мисли Ту, эй Худованд, тавоно бошад? Ва садоқати Ту гирдогирди Туст.

¹⁰ Ту бар ғалаёни баҳр ҳукмфармо ҳастӣ; вақте ки мавҷҳояш баланд шавад, Ту онҳоро сокит мекунӣ.

¹¹ Ту Раҳабро мисли шаҳиде фурӯ нишондаӣ; бо бозуи пурзӯри Худ душманонатро пароканда кардаӣ.

¹² Осмон аз они Туст, замин низ аз они Туст; дуньёро бо ҳар чӣ дар он аст, Ту буньёд кардаӣ.

¹³ Шимол ва ҷанубро Ту офаридаӣ; Тобӯр ва Ҳермӯн ба исми Ту тараннум хоҳанд кард.

¹⁴ Бозуи Ту соҳиби қудрат аст; дасти Ту пурқувват аст, ямини Ту боло.

¹⁵ Адолат ва инсоф асоси тахти Туст; эҳсон ва ростӣ пешопеши Ту мераванд.

¹⁶ Хушо қавме ки бонги шодиро медонанд! Худовандо, онҳо дар нури рӯи Ту қадамгузор мешаванд;

¹⁷ Ба исми Ту тамоми рӯз шодӣ мекунанд, ва ба адолати Ту сарафроз мегарданд,

¹⁸ Зеро ки ҷалолати қуввати онҳо Ту ҳастӣ; ва бо таваҷҷӯҳи Ту шохи мо баланд хоҳад шуд.

¹⁹ Зеро ки сипари мо аз они Худованд аст, ва подшоҳи мо аз они Қуддуси Исроил.

²⁰ Як вақте ба порсои Худ дар рӯъё сухан ронда, гуфтаӣ: «Ба зӯровар мадад кардам; баргузидаи қавмро боло бардоштам.

²¹ Бандаи Худ Довудро кофта ёфтам; бо равғани муқаддаси Худ ӯро тадҳин кардам,

²² Ки дасти Ман муттакои ӯ хоҳад буд; бозуи Ман низ ӯро қавӣ хоҳад кард.

²³ Душман ӯро фишор нахоҳад дод, ва ноинсофе ба ӯ осеб нахоҳад расонд.

²⁴ Ва адуёни ӯро пеши ӯ шикаст хоҳам дод, ва бадхоҳони ӯро иҳота хоҳам кард.

²⁵ Ва садоқати Ман ва эҳсони Ман бо ӯст, ва шохи ӯ ба исми Ман баланд хоҳад шуд.

²⁶ Ва дасти ӯро бар баҳр хоҳам гузошт, ва ямини ӯро бар дарьёҳо.

²⁷ Ӯ Маро хоҳад хонд: „Ту падари ман ҳастӣ, эй Худои ман ва кӯҳпораи наҷоти ман“.

²⁸ Ман низ ӯро нахустзодаи Худ хоҳам гардонд, баландтар аз подшоҳони замин.

²⁹ Эҳсони Худро ба ӯ то абад нигоҳ хоҳам дошт, ва аҳди Ман бо ӯ боэътимод хоҳад буд.

³⁰ Ва зурьёти ӯро то абад боқӣ хоҳам гузошт, ва тахти ӯро мисли рӯзҳои осмон.

³¹ Агар фарзандонаш шариати Маро тарк созанд, ва аз рӯи дастурҳои Ман рафтор накунанд;

³² Агар фароизи Маро поймол кунанд, ва аҳкоми Маро нигоҳ надоранд, —

³³ Ҷинояти онҳоро бо асо сазо хоҳам дод, ва гуноҳи онҳоро бо шаллоқ.

³⁴ Вале эҳсони Худро аз ӯ дур нахоҳам кард, аз садоқати Худ даст нахоҳам кашид.

³⁵ Аҳди Худро нахоҳам шикаст, ва он чиро, ки аз даҳонам баромадааст, тағьир нахоҳам дод.

³⁶ Як бор ба қудсияти Худ қасам хӯрдам, ки ба Довуд дурӯғ нахоҳам гуфт.

³⁷ Зурьёти ӯ то абад хоҳад буд, ва тахти ӯ мисли офтоб ба ҳузури Ман;

³⁸ Мисли моҳ то абад қоим хоҳад буд, ва шоҳиди амин дар фалак». Село.

³⁹ Валекин Ту тарк кардаӣ ва безор шудаӣ, ва бо масеҳи Худ дар қаҳр шудаӣ.

⁴⁰ Аҳди бандаи Худро хор дидаӣ, тоҷи ӯро ба замин задаӣ.

⁴¹ Ҳамаи ҳисорҳои ӯро рахна кардаӣ, қалъаҳои ӯро ба харобазор табдил додаӣ.

⁴² Ҳамаи роҳгузарон ӯро ғорат мекунанд; назди ҳамсояҳои худ нангин шудааст.

⁴³ Ямини адуёни ӯро боло бардоштаӣ, ҳамаи душманони ӯро шод кардаӣ.

⁴⁴ Дами шамшерашро низ гардондаӣ, ва ӯро дар ҷанг тақвият надодаӣ.

⁴⁵ Шавкати ӯро ботил кардаӣ, ва тахти ӯро ба замин андохтаӣ.

⁴⁶ Айёми навҷавонии ӯро кӯтоҳ кардаӣ; пероҳани хиҷолат бар ӯ пӯшондаӣ. Село.

⁴⁷ То ба кай, эй Худованд, доим ниҳон хоҳӣ буд? Ва ғазаби Ту мисли оташ аланга хоҳад зад?

⁴⁸ Ба ёд ор, чӣ гуна фонист умри ман? Чӣ гуна тамоми банӣ‐одамро ҳеҷу пуч офаридаӣ?

⁴⁹ Кист марде ки зиндагӣ карда, мамотро намедида бошад? Ва ҷонашро аз дасти қабр халос мекарда бошад? Село.

⁵⁰ Қуҷост эҳсонҳои пештараи Ту, эй Худованд, ки ба Довуд бо садоқати Худ қасам хӯрдаӣ?

⁵¹ Хории бандагони Худро, эй Худованд, ба ёд ор, ки онро аз ҳамаи қавмҳои бисьёр дар синаи худ бардошта мегардам;

⁵² Хорие ки душманони Ту, эй Худованд, расондаанд; хорие ки ба изҳои қадами масеҳи Ту расондаанд.

⁵³ Муборак аст Худованд то абад! Омин ва омин.