Забур 77 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАФТОДУ ҲАФТУМ Садоқатмандии Худо дар идора кардани қавми беитоат.

¹ Суруди таълимии Ософ. Эй қавми ман, таълими маро бишнавед, гӯши худро сӯи суханони даҳонам хам кунед.

² Даҳонамро ба масал мекушоям, муаммоҳои замони қадимро баён менамоям.

³ Он чи шунидаем ва донистаем, ва падарони мо ба мо ҳикоят кардаанд,

⁴ Аз фарзандони онҳо пинҳон нахоҳем дошт: ҳамду санои Худовандро, ва қуввати Ӯро, ва корҳои аҷоиберо, ки Ӯ кардааст, ба насли оянда ҳикоят хоҳем кард.

⁵ Шаҳодате дар Яъқуб барпо кард, ва шариате дар Исроил муқаррар намуд, ва ба падарони мо амр фармуд, ки онҳоро ба фарзандони худ маълум кунанд,

⁶ То ки насли оянда, фарзандоне ки таваллуд хоҳанд шуд, бидонанд, ва бархезанду ба фарзандони худ ҳикоят кунанд;

⁷ Ва ба Худо таваккал намоянд, ва корҳои Худоро фаромӯш накунанд, ва аҳкоми Ӯро нигоҳ доранд;

⁸ Ва монанди падарони худ насли саркаш ва исьёнгар нашаванд, насле ки ростдил набуданд, ва рӯҳашон ба Худо садоқат надошт.

⁹ Банӣ‐Эфроим, ки мусаллаҳ ва камондор буданд, дар рӯзи корзор ақиб гаштанд;

¹⁰ Аҳди Худоро нигоҳ надоштанд, ва аз рафтан бо роҳи шариати Ӯ сар кашиданд;

¹¹ Ва корномаҳои Ӯро, ва корҳои аҷоиберо, ки ба онҳо нишон дод, фаромӯш карданд.

¹² Дар пеши назари падарони онҳо Ӯ дар замини Миср, дар саҳрои Сӯан корҳои аҷоиб кард.

¹³ Баҳрро аз ҳам ҷудо кард, ва онҳоро гузаронд, ва обҳоро мисли деворе барқарор намуд.

¹⁴ Ва рӯзона онҳоро бо абр бурд, ва тамоми шаб бо нури оташ.

¹⁵ Дар биёбон кӯҳпораҳоро шикоф кард, ва онҳоро гӯё аз вартаҳои азим нӯшонид.

¹⁶ Ва аз сахра селобҳоро берун овард, ва обҳоро мисли дарьёҳо ҷорӣ кард.

¹⁷ Ва боз пеши Ӯ хато карданд, ба Ҳаққи Таоло дар биёбон беитоатӣ нишон доданд.

¹⁸ Ва Худоро дар дили худ озмуда, ба муддаои нафси худ хӯрок хостанд.

¹⁹ Ва бар зидди Худо сухан ронда, гуфтанд: «Оё Худо дар биёбон суфра ороста метавонад?

²⁰ Инак, кӯҳпораро зад, ва обҳо ҷорӣ шуд, ва ҷӯйборҳо равон шуд. Оё нон ҳам дода метавонад? Оё барои қавми Худ гӯшт муҳайё карда метавонад?»

²¹ Худованд инро шунида, дар қаҳр шуд, ва оташ бар Яъқуб даргирифт, ва ғазаб бар Исроил аланга зад.

²² Зеро ки ба Худо имон наоварданд, ва ба наҷоти Ӯ таваккал накарданд.

²³ Ва афлокро аз боло амр фармуд, ва дарҳои осмонро воз кард,

²⁴ Ва маннро бар онҳо боронид, то бихӯранд, ва нони осмонро ба онҳо ато кард.

²⁵ Одамизод нони малоикро бихӯрд; тӯша барои онҳо фиристод, ки сер шаванд.

²⁶ Боди шарқиро дар осмон вазонид, ва бо қуввати Худ боди ҷанубиро бархезонид.

²⁷ Ва бар онҳо гӯштро мисли ғуборе боронид, ва мурғони болдорро мисли реги баҳр.

²⁸ Ва дар миёни бошишгоҳи онҳо, дар қарибии масканҳошон фурӯ ғалтонид.

²⁹ Ва хӯрданд ва хеле сер шуданд; ва мувофиқи ҳирсашон ба онҳо дод.

³⁰ Аз ҳирсашон даст накашиданд; ҳанӯз хӯрокашон дар даҳонашон буд,

³¹ Ва ғазаби Худо бар онҳо аланга зад, ва фарбеҳони онҳоро бикушт, ва ҷавонони Исроилро нест кард.

³² Бо вуҷуди ин боз хато карданд, ва ба корҳои аҷоиби Ӯ имон наоварданд.

³³ Ва рӯзҳои онҳоро дар оворагардӣ, ва солҳошонро дар тарсу ҳарос нобуд кард.

³⁴ Вақте ки онҳоро мекушт, талабгори Ӯ мешуданд, ва руҷӯъ намуда, Худоро меҷустанд.

³⁵ Ва ба ёд меоварданд, ки Худо кӯҳпораи онҳост, ва Худои Таоло раҳокунандаи онҳост.

³⁶ Ва бо даҳони худ пеши Ӯ тамаллуқ мекарданд, ва бо забони худ ба Ӯ дурӯғ мегуфтанд,

³⁷ Аммо дилашон бо Ӯ рост набуд, ва ба аҳди Ӯ садоқат надоштанд.

³⁸ Валекин Ӯ, ки раҳим аст, гуноҳашонро кафорат намуда, онҳоро нест намекард, балки борҳо қаҳри Худро боздошта, тамоми ғазаби Худро барнаангехтааст.

³⁹ Ва дар хотир дорад, ки онҳо башаранд, боде ҳастанд, ки меравад ва гашта намеояд.

⁴⁰ Чандин бор дар биёбон Ӯро ба хашм оварданд, дар бодия Ӯро оташин карданд.

⁴¹ Ва гашта‐баргашта Худоро озмуданд, ва Куддуси Исроилро хорӣ доданд.

⁴² Дасти Ӯро дар хотир надоштанд, ва рӯзеро, ки аз тангӣ онҳоро раҳо кард,

⁴³ Яъне дар Миср аломоти Худро, ва дар саҳрои Сӯан мӯъҷизоти Худро нишон дод:

⁴⁴ Ва дарьёҳои онҳоро, ва селобҳои онҳоро ба хун табдил дод, то ки нӯшида натавонанд.

⁴⁵ Бар онҳо ҳашаротро фиристод, ки онҳоро газиданд; ғукҳоро низ, ки онҳоро нобуд карданд.

⁴⁶ Ҳосилоти онҳоро ба кирмак дод, ва меҳнати онҳоро ба малах.

⁴⁷ Токзори онҳоро бо жола кушт, ва дарахтони ҷумизи онҳоро бо яхча.

⁴⁸ Чорвои онҳоро ба жола супурд, ва рамаҳои онҳоро ба шӯълаҳои барқ.

⁴⁹ Бар онҳо оташи хашми Худро равона кард: қаҳр, ва ғазаб, ва мусибатро бо фиристодани малоики мусибат.

⁵⁰ Роҳе барои ғазаби Худ сохта, ҷони онҳоро аз мамот маҳфуз надошт, балки ҳаёташонро ба вабо супурд.

⁵¹ Ва ҳамаи нахустзодагонро дар Миср зарба зад, ибтидои қувватро дар хаймаҳои Ҳом.

⁵² Ва қавми Худро мисли гӯсфандон бурд; ва онҳоро мисли рамае дар биёбон роҳбарӣ мекард.

⁵³ Ва онҳоро дар осудагӣ ҳидоят менамуд, то. ки ҳаросон нашаванд; ва душманони онҳоро баҳр дар худ ниҳон кард.

⁵⁴ Ва онҳоро ба ҳудуди муқаддаси Худ овард, ба кӯҳе ки ямини Ӯ пайдо карда буд.

⁵⁵ Ва халқҳоро аз пеши онҳо бадар ронд, ва заминашонро ба таври мерос қуръа партофт, ва дар хаймаҳошон сибтҳои Исроилро сокин кард.

⁵⁶ Вале боз Худои Таолоро озмуданду ба хашм оварданд, ва шаҳодоти Ӯро риоя накарданд.

⁵⁷ Ва ақиб гашта, мисли падарони худ хиёнат карданд, мисли камони ҳилагар чаппа рафтанд.

⁵⁸ Ва дар теппаҳои худ Ӯро хашмгин карданд, ва бо бутҳои худ рашки Ӯро оварданд.

⁵⁹ Худо шунида, дар қаҳр шуд, ва аз Исроил хеле нафрат кард.

⁶⁰ Ва маскани Шилӯро тарк кард, яъне хаймаеро, ки дар миёни одамон дошт.

⁶¹ Ва қуввати Худро ба асирӣ дод, ва ҷалолати Худро ба дасти душман.

⁶² Ва халқи Худро ба шамшер таслим кард, ва аз мероси Худ дар қаҳр шуд.

⁶³ Ҷавонони варо оташ хӯрд, ва ба духтарони вай сурудҳои никоҳ намехонданд.

⁶⁴ Коҳинони вай дар ҷанг афтоданд, ва бевазанони вай навҳа намекарданд.

⁶⁵ Ва Худованд, мисли он ки дар хоб бошад, бедор шуд, мисли паҳлавоне ки аз шароб хурӯш мекунад,

⁶⁶ Ва душманони варо зарба зада, пас гардонд, ба нанги абадӣ онҳоро гирифтор кард.

⁶⁷ Ва аз хаймаи Юсуф нафрат кард, ва сибти Эфроимро интихоб накард,

⁶⁸ Балки сибти Яҳудоро баргузид, яъне кӯҳи Сионро, ки дӯст медошт.

⁶⁹ Ва қудси Худро мисли афрозҳо бино кард, мисли замине ки буньёди онро Ӯ ба сурати абадӣ ниҳодааст.

⁷⁰ Ва бандаи Худ Довудро баргузид, ва ӯро аз оғилҳои гӯсфандон гирифт;

⁷¹ Аз пеши мешҳои ширдеҳ ӯро овард, то ки қавми Ӯ — Яъқубро, ва мероси Ӯ — Исроилро чӯпонӣ кунад.

⁷² Ва ӯ онҳоро бо дили софи худ чӯпонӣ кард, ва бо маҳорати кафҳои худ ҳидоят намуд.