Забур 74 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАФТОДУ ЧОРУМ Дуои шукрона дар шаъни Худованд барои сарафроз гардонидани одилон.

¹ Барои сардори муғанниён. Нобуд накун. Таронаи Ософ. Суруд.

² Туро ҳамд мегӯем, эй Худо, ҳамд мегӯем; зеро ки исми Ту наздик аст; корҳои аҷоиби Туро ривоят мекунанд.

³ «Вақте ки мӯҳлате муқаррар намоям, Ман аз рӯи ростӣ доварӣ хоҳам кард.

⁴ Замин ва ҳамаи сокинонаш ба ларза омадаанд; Ман аркони онро барпо кардаам». Село.

⁵ Ба лофакиён гуфтам: «Лоф назанед», ва ба шарирон: «Шох набардоред,

⁶ Шохи худро бар афроз набардоред, бо гарданкашӣ суханони мутакаббирона нагӯед».

⁷ Зеро ки на аз машриқ наҷот меояд, ва на аз мағриб, ва на аз биёбони кӯҳсор,

⁸ Балки Худо довар аст: якеро сарнагун мекунад, дигареро сарафроз мегардонад.

⁹ Зеро ки коса дар дасти Худованд аст, шароби пур аз дорувор дар он ҷӯш мезанад; ва Ӯ аз он мерезад, ва дурди онро ҳамаи шарирони замин афшурда менӯшанд.

¹⁰ Валекин ман то абад ривоят хоҳам кард, Худои Яъқубро хоҳам сароид.

¹¹ Ва ҳамаи шохҳои шариронро хоҳам шикаст; шохҳои одил барафрошта хоҳад шуд.