Забур 73 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАФТОДУ СЕЮМ Дуо дар бораи ҳимоят кардан аз дасти шарирони харобкунанда.

¹ Суруди таълимии Ософ. Чаро, эй Худо, моро ба сурати абадӣ партофтаӣ? Ва ғазаби Ту бар гӯсфандони чарогоҳат аланга гирифтааст?

² Ҷамоаи Худро, ки аз қадим харидаӣ ва раҳо кардаӣ, то ки сибти мероси Ту гардад, ба ёд ор; кӯҳи Сионро низ, ки бар он сокин шудаӣ.

³ Пойҳои Худро сӯи харобаҳои абадӣ бардор: ҳар чиро, ки дар қудс буд, душман несту нобуд кардааст.

⁴ Хасмҳоят дар дохили маъбади Ту наъра мезананд; ливоҳои худро ҳамчун аломот гузоштаанд;

⁵ Монанди касоне буданд, ки табарҳоро бар шохаҳои ба ҳам печидаи дарахтон баланд мекунанд;

⁶ Ва ҳоло ҳамаи кандакориҳои онро бо табару тешаҳо шикастаанд;

⁷ Қудси Туро оташ задаанд; маскани исми Туро то ба замин ҳаром кардаанд;

⁸ Дар дили худ гуфтаанд: «Онҳоро аз як сар нест мекунем», — ва ҳамаи куништҳои Худоро дар замин сӯзондаанд.

⁹ Аломоти худро намебинем; дигар набие нест, ва дар миёни мо касе нест, ки бидонад, то ба кай чунин хоҳад буд.

¹⁰ То ба кай, эй Худо, аду мазаммат хоҳад кард? Ва душман исми Туро доим таҳқир хоҳад кард?

¹¹ Чаро дасти Худро, ва ямини Худро қафо гардондаӣ? Онро аз бағали Худ бароварда, кори онҳоро тамом кун!

¹² Ва Ту, эй Худо, аз қадим подшоҳи ман ҳастӣ; Ту андаруни замин наҷотҳо ба амал меовардӣ.

¹³ Ту бо қуввати Худ баҳрро пора кардаӣ, сарҳои тимсоҳҳоро дар об шикастаӣ.

¹⁴ Ту сарҳои аждарро кӯфтаӣ, онро барои хӯроки биёбоннишинон додаӣ.

¹⁵ Ту чашма ва селоб кушодаӣ; Ту дарьёҳои серобро хушконидаӣ.

¹⁶ Рӯз аз они Туст, шаб низ аз они Туст; Ту найир ва офтобро барқарор кардаӣ.

¹⁷ Ту тамоми ҳудуди заминро муқаррар намудаӣ; тобистон ва зимистонро Ту ба вуҷуд овардаӣ.

¹⁸ Инро ба ёд ор, ки душман Худовандро мазаммат менамояд, ва мардуми нокас исми Туро таҳқир мекунанд.

¹⁹ Ҷони фохтаи Худро ба дарранда насупор; ҳаёти мискинони Худро ба сурати абадӣ фаромӯш накун.

²⁰ Ба аҳди Худ назар андоз; зеро ки тамоми зулмоти замин аз воҳаҳои зулм пур шудааст.

²¹ Бигзор мазлум бо хиҷолат барнагардад; мискин ва камбағал исми Туро мадҳ кунанд.

²² Бархез, эй Худо, доди Худро бигир; ба ёд ор, ки нокасе ҳар рӯз Туро мазаммат мекунад.

²³ Овози хасмҳои Худро фаромӯш накун, ва ғавғои мухолифони Худро, ки доим баланд мешавад.