Забур 71 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАФТОДУ ЯКУМ Суруди пайғамбарона дар бораи сарватҳои салтанати осоишта.

¹ Таронаи Сулаймон. Худоё! Инсофи Худро ба подшоҳ деҳ, ва адолати Худро ба писари подшоҳ.

² Қавми Туро аз рӯи адолат додгарӣ хоҳад кард, ва мискинони Туро аз рӯи инсоф.

³ Кӯҳҳо ба қавм сулҳу осоиштагӣ хоҳанд овард, ва талҳо аз рӯи адолат.

⁴ Мискинони қавмро доварӣ хоҳад кард, фарзандони камбағалро наҷот хоҳад дод, ва ба истисморгар шикаст хоҳад расонд.

⁵ Аз Ту хоҳанд тарсид, то даме ки офтоб нурафшон аст, ва то даме ки моҳ тобон аст то абадуддаҳр.

⁶ Мисли борон бар алафзори даравшуда хоҳад фуромад, мисли қатраҳое ки заминро сероб мекунанд.

⁷ Дар айёми ӯ одил нумӯ хоҳад кард, ва сулҳу осоиштагӣ фаровон хоҳад буд, то даме ки моҳ фано нашавад.

⁸ Ва қаламрави ӯ аз баҳр то баҳр хоҳад буд; ва аз дарьё то ақсои замин.

⁹ Пеши ӯ биёбоннишинон зону хоҳанд зад; ва душманони ӯ хокро хоҳанд лесид.

¹⁰ Подшоҳони Таршиш ва ҷазираҳо ҳадия хоҳанд овард; подшоҳони Шабо ва Сабо инъомҳо пешкаш хоҳанд кард.

¹¹ Ва ҳамаи подшоҳон ба ӯ саҷда хоҳанд кард; ҳамаи халқҳо ба ӯ хизмат хоҳанд кард.

¹² Зеро мискинеро, ки истиғоса мебарад, ва мазлумеро, ки мададгор надорад, халос хоҳад кард.

¹³ Ба бенаво ва мискин шафқат хоҳад кард, ва ҷонҳои мискинонро наҷот хоҳад дод.

¹⁴ Аз макр ва зулм ҷонҳои онҳоро раҳо хоҳад кард; ва хуни онҳо дар назари ӯ гаронбаҳо хоҳад буд.

¹⁵ Ва ӯ зинда хоҳад буд, ва аз тиллои Шабо ба ӯ хоҳанд дод; ва доимо барои ӯ дуо хоҳанд гуфт, ҳар рӯз ӯро муборак хоҳанд хонд.

¹⁶ Ғалла дар замин то ба қуллаи кӯҳхо фаровон хоҳад шуд; ҳосили он мисли Лубнон шуввас хоҳад зад, ва мардуми шаҳр мисли алафи замин афзоиш хоҳанд ёфт.

¹⁷ Номи ӯ то абад хоҳад монд; то даме ки офтоб нурафшон аст, номи ӯ зикр хоҳад ёфт, ва дар ӯ баракат хоҳанд хост; ҳамаи халқҳо ӯро мадҳ хоҳанд кард.

¹⁸ Муборак аст Худованд Худо, Худои Исроил, ки танҳо Худаш корҳои аҷоиб мекунад.

¹⁹ Ва исми ҷалоли Ӯ то абад муборак аст, ва тамоми замин аз ҷалоли Ӯ пур хоҳад буд, — омин ва омин!

²⁰ Дуоҳои Довуд ибни Йисой ба охир расид.