Забур 70 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАФТОДУМ Дуо дар бораи ҳимоят ва дастгирӣ кардан дар пирӣ

¹ Ба Ту, эй Худованд, паноҳ бурдаам; ҳаргиз хиҷил нахоҳам шуд.

² Аз рӯи адолати Худ маро халос кун ва маро раҳоӣ деҳ; гӯши Худро сӯи ман хам намо ва маро наҷот деҳ.

³ Барои ман кӯҳпораи паноҳ бош, то ки ҳамеша биёям; амри Ту буд, ки маро наҷот диҳӣ, зеро ки сахра ва қалъаи ман Ту ҳастӣ.

⁴ Эй Худои ман! Маро аз дасти шарир раҳоӣ деҳ, ва аз кафи ноинсоф ва золим.

⁵ Зеро ки Ту умеди ман ҳастӣ, эй Худованд Худо! Аз хурдсолиам пушту паноҳи ман ҳастӣ.

⁶ Аз батн бар Ту такья кардаам; аз шиками модарам Ту маро берун овардаӣ; ҳамду санои ман доимо дар бораи Туст.

⁷ Барои бисьёр касон намунаи ибрат будам, чунки Ту паноҳгоҳи пурзӯри ман будӣ.

⁸ Даҳонам аз ҳамду санои Ту пур аст, ва ҳар рӯз аз васфи ҷалолати Ту.

⁹ Маро дар замони пирӣ партоб накун; вақте ки қувватам кам шавад, маро тарк накун.

¹⁰ Зеро ки душманонам дар бораи ман сухан меронанд, ва каминварони ҷонам бо ҳамдигар маслиҳат мекунанд,

¹¹ Яъне мегӯянд: «Худо ӯро тарк кардааст; ӯро таъқиб намоед ва дастгир кунед, зеро ки халоскунандае нест».

¹² Худоё! Аз ман дур набош; эй Худои ман! Ба мадади ман шитоб кун.

¹³ Бигзор адуёни ҷонам хиҷил гарданд ва нест шаванд, ва бадхоҳонам пероҳани нанг ва расвоӣ дар бар кунанд!

¹⁴ Валекин ман доимо умедвор хоҳам буд, ва бар ҳамаи ҳамду санои Ту боз илова хоҳам намуд.

¹⁵ Забонам адолати Туро баён хоҳад кард, ва ҳар рӯз наҷоти Туро; зеро ки шумораи онҳоро намедонам.

¹⁶ Бо тавсифи қудрати Худованд Худо хоҳам омад; адолати Туро, ки дар Ту ҳасту бас, зикр хоҳам кард.

¹⁷ Худоё! Ту маро аз хурдсолиам таълим додаӣ, ва то ҳол корҳои аҷоиби Туро ҳикоят мекунам.

¹⁸ Ва маро, эй Худо, то вақти пирӣ ва мӯйсафедӣ низ тарк накун, то даме ки бозуи Туро ба ин насл, ва қудрати Туро ба ҳамаи ояндагон ҳикоят кунам,

¹⁹ Ва адолати Туро, эй Худо, ки то ба афроз мерасад, ва корҳои бузургеро, ки Ту кардаӣ; Худоё, кист монанди Ту?

²⁰ Ту бар сари ман бисьёр тангиҳо ва сахтиҳо овардаӣ, лекин боз маро зинда хоҳӣ кард, ва аз вартаҳои замин боз маро берун хоҳӣ овард.

²¹ Бузургии маро афзун хоҳӣ кард, ва боз маро тасаллӣ хоҳӣ дод.

²² Ман ҳам Туро бо уд ҳамд хоҳам гуфт, яъне ростии Туро, эй Худои ман! Туро, эй Қуддуси Исроил, бо барбат хоҳам сароид!

²³ Чун Туро бисароям, лабҳоям шод хоҳад шуд; ҷонам низ, ки Ту онро раҳоӣ додаӣ.

²⁴ Забонам низ ҳар рӯз адолати Туро ҳикоят хоҳад кард, зеро ки бадхоҳонам хиҷил ва расво шудаанд.