Забур 7 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ҲАФТУМ Худованд шариронро ҷазо медиҳад ва бегуноҳро мераҳонад.

¹ Суруди ҷонсӯзе ки Довуд ба Худованд оид ба суханони Куши Биньёминӣ хондааст.

² Худовандо, Худои ман! Ба Ту паноҳ мебарам; маро аз ҳамаи таъқибкунандагонам наҷот деҳ ва халос кун.

³ Мабодо вай, монанди шер, ҷонамро бидаронад, дар сурате ки халоскунандае набошад.

⁴ Худовандо, Худои ман! Агар ин корро кардаам, агар аз дастам ноинсофие ба амал омадааст,

⁵ Агар ба дӯстам бадӣ кардаам ва хасмамро тиҳидаст рондаам, —

⁶ Бигзор душман ҷонамро таъқиб намояд, ва маро дастгир кунад, ва ҳаётамро ба замин яксон кунад, ва ҷалоламро ба хок занад. Село.

⁷ Эй Худованд, дар ғазаби Худ бархез: бар зидди бадхашмии хасмҳоям қиём кун, барои ман ба доварие ки амр фармудаӣ, бедор шав.

⁸ Анбӯҳи қабилаҳо дар гирди Ту ҷамъ хоҳанд омад; бар онҳо ба афроз баргард.

⁹ Худованд қавмҳоро доварӣ хоҳад кард. Маро, эй Худованд, аз рӯи адолатам ва аз рӯи беайбиам доварӣ намо.

¹⁰ Бигзор бадии шарирон хотима ёбад, ва одилро тақвият намо; зеро ки Ту, эй Худои одил, имтиҳонкунандаи дилҳо ва ботинҳо ҳастӣ.

¹¹ Сипари ман дар Худост, ки Ӯ наҷотдиҳандаи ростдилон аст.

¹² Худо Довари одил аст, ва Худо ҳар рӯз ғазабнок аст.

¹³ Кас агар руҷӯъ накунад, Ӯ шамшери Худро тез мекунад, камони Худро кашида, ба нишон мегирад;

¹⁴ Барои вай олоти мамотро тайёр мекунад, тирҳои Худро сӯзон мегардонад.

¹⁵ Инак вай тухми бадиро кошт, ба хабосат ҳомила шуд, ва кизбро зоид.

¹⁶ Чуқурие канд, ва онро чуқур кард, ва ба чоҳе ки канд, худаш фурӯ ғалтид.

¹⁷ Хабосати вай бар сараш хоҳад баргашт, ва зулми вай бар фарқаш хоҳад афтод.

¹⁸ Худовандро аз рӯи адолати Ӯ ҳамд мегӯям, ва исми Худованди Таолоро месароям.