Забур 67 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ШАСТУ ҲАФТУМ Суруди музаффарона дар шаъни Худованд Худо.

¹ Барои сардори муғанниён. Таронаи Довуд. Суруд.

² Худо хоҳад бархост, душманони Ӯ пароканда хоҳанд шуд, ва бадхоҳони Ӯ аз пеши Ӯ хоҳанд гурехт.

³ Мисли он ки дуд пароканда мешавад, Ту онҳоро пароканда намо; мисли он ки мум аз оташ гудохта мешавад, шарирон аз ҳузури Худо нест хоҳанд шуд.

⁴ Аммо одилон шодӣ хоҳанд кард, пеши Худо хурсанд хоҳанд шуд, ва аз шодмонӣ ба ваҷд хоҳанд омад.

⁵ Дар шаъни Худо суруд хонед, исми Ӯро бисароед; барои Ӯ, ки бар осмонҳо савор аст, роҳе тайёр кунед; исми Ӯ Худованд аст, ва пеши Ӯ ба ваҷд оед.

⁶ Падари ятимон ва довари бевазанон аст Худо дар маскани қудси Худ.

⁷ Худо оворагонро ба хонаашон бармегардонад, бандиёнро аз завлонаҳо берун меоварад; аммо исьёнгарон дар биёбони тафсон сокин хоҳанд шуд.

⁸ Худоё! Вақте ки Ту пеши қавми Худ берун омадӣ, вақте ки Ту дар биёбон қадамгузор шудӣ, село,

⁹ Замин ба ларза афтод, ҳатто осмон аз ҳузури Худо ба боридан даромад; ин Сино низ аз ҳузури Худо, ки Худои Исроил аст.

¹⁰ Борони пурфайз борондӣ, эй Худо; мероси Худро, ки лакот буд, пурзӯр гардондӣ.

¹¹ Қавми Ту дар он ҷо сокин шуданд; аз рӯи меҳрубонии Худ, эй Худо, хоҷати камбағалро раво кардӣ.

¹² Худованд амр мефармояд; мубашширзанон анбӯҳи азиманд.

¹³ Подшоҳони лашкаркаш гурезогурез мекунанд; ва зани хонанишин ғаниматро тақсим мекунад.

¹⁴ Агарчи байни оғилҳо фароғат доштед, болҳои кабӯтар бо нуқра пӯшида шуд, ва парҳояш бо зари холис.

¹⁵ Вақте ки Қодир подшоҳонро дар он пароканда намуд, кӯҳи Салмӯнро барф зер кард.

¹⁶ Кӯҳи худоён кӯҳи Бошон аст; кӯҳи сар ба фалак афрошта кӯҳи Бошон аст.

¹⁷ Чаро шумо, эй кӯҳҳои сар ба фалак кашида, бо ҳасад менигаред ба кӯҳе ки Худо онро маскани Худ ихтиёр кардааст? Худованд бар он то абад сокин хоҳад буд.

¹⁸ Аробаҳои Худо беҳадду ҳисоб аст, ҳазорон ҳазор аст; Худованд дар миёни онҳост, чунон ки дар қудсияти Худ бар Сино буд.

¹⁹ Ба афроз сууд намудаӣ, асиронро ба асирӣ бурдаӣ, аз байни одамон бахшишҳо гирифтаӣ, ва аз байни исьёнгарон низ, то ки Ту, эй Худованд Худо, бар он афроз сокин бошӣ.

²⁰ Муборак аст Худованд, ки ҳар рӯз бори моро мебардорад, Худое ки наҷоти мост, село,

²¹ Худое ки барои мо Худои наҷот аст; ва роҳҳои халосӣ аз мамот дар дасти Худованд Худост.

²² Ба яқин Худо сари душманони Худро хоҳад кӯфт; фарқи сари мӯйдори касеро, ки бо роҳи айбҳои худ як зайл равон бошад.

²³ Худованд гуфт: «Аз Бошон хоҳам баргардонд, аз қаъри баҳр хоҳам баргардонд,

²⁴ То ки пои ту дар хун ғӯта занад, ва забони сагони ту аз душманон баҳравар шавад».

²⁵ Намоишҳои Туро, эй Худо, дидаанд, намоишҳои Худои маро, Подшоҳи маро дар қудс.

²⁶ Пешопеш сарояндагон равон, аз ақиби онҳо — навозандагон, дар миёна — духтарони дафнавоз:

²⁷ «Дар ҷамъомадҳо Худоро муборак хонед, Худовандро аз манбаи Исроил!»

²⁸ Он ҷо Биньёмини ҷавон — пешоҳанги онҳо; мирони Яҳудо — анбӯҳи онҳо; мирони Забулун, мирони Нафтолӣ.

²⁹ Худои ту қувватро барои ту амр фармудааст. Он чиро, ки Ту, эй Худо, барои мо ба амал овардаӣ, тақвият намо!

³⁰ Аз қасри Ту, ки дар Ерусалим аст, подшоҳон ба Ту ҳадияҳо хоҳанд овард.

³¹ Даррандаи наистонро ром кун, галаи говмешонро низ дар миёни гӯсолаҳои қавмҳо, ки аз барои сихҳои нуқра косалесӣ мекунанд; қавмҳои ҷангҷӯро пароканда намо.

³² Олиҷоҳон аз Миср хоҳанд омад; Ҳабаш дастҳои худро сӯи Худо дароз хоҳад кард.

³³ Эй мамлакатҳои дуньё! Дар шаъни Худо суруд хонед, Худовандро бисароед, село,

³⁴ Ки Ӯ бар фалакулафлоки азалӣ савор аст. Инак, овози Худро медиҳад, ки овози пурқувват аст.

³⁵ Бузургии Худоро ҳамд гӯед! Ҷалоли Ӯ бар Исроил аст, ва қуввати Ӯ дар афлок.

³⁶ Ту, эй Худо, аз қудсҳои Худ саҳмгин ҳастӣ. Худои Исроил ба қавми Худ қувват ва қудрат мебахшад. Муборак аст Худо!