Забур 64 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ШАСТУ ЧОРУМ Шукрона барои атоҳои осмон ва замин.

¹ Барои сардори муғанниён. Таронаи Довуд. Суруд.

² Туро, эй Худо, дар Сион ҳамду сано мунтазир аст, ва назрҳо ба Ту адо карда хоҳад шуд.

³ Азбаски дуоро мешунавӣ, тамоми навъи башар назди Ту хоҳанд омад.

⁴ Гуноҳкориҳо бар ман ғолиб омадааст: ҷиноятҳои маро Ту кафорат хоҳӣ кард.

⁵ Хушо касе ки Ту ӯро баргузидаӣ ва муқарраби Худ гардондаӣ, то ки ба саҳнҳои Ту сокин шавад. Аз неъматҳои хонаи Ту, аз қудсияти қасри Ту сер хоҳем шуд.

⁶ Бо корномаҳои саҳмгин аз рӯи адолат моро иҷобат хоҳӣ намуд, эй Худои наҷоти мо, ки Ту паноҳи тамоми ақсои замин ва ҷазираҳои дурдасти баҳр ҳастӣ;

⁷ Кӯҳҳоро бо қуввати Худ барпо кардаӣ; бо қудрат камар бастаӣ;

⁸ Талотуми баҳрҳоро — талотуми мавҷҳои онҳоро, ва ошӯби қабилаҳоро сокит мекунӣ.

⁹ Ва сокинони ақсои замин аз аломоти Ту ҳаросонанд; баромадгоҳҳои субҳ ва шомро шод мегардонӣ.

¹⁰ Ба замин назар карда, онро сероб намудаӣ, онро бисьёр сарватдор кардаӣ; ҷӯйбори Худо пур аз об аст; ғаллаи онҳоро муҳайё менамой, зеро ки онро чунин тайёр кардаӣ.

¹¹ Чӯякҳои онро обшор, дӯнгиҳои онро ҳамвор мекунӣ, бо боронҳо онро нарм месозӣ, набототи онро баракат медиҳӣ.

¹² Бо файзи Худ солро тоҷ мебахшӣ, ва аз қадамгоҳи Ту равған мечакад;

¹³ Аз чарогоҳҳо низ равған мечакад, ва талҳо ба шодмонӣ камар мебандад.

¹⁴ Марғзорҳо бо рама ва водиҳо бо ғалла пӯшида шудаанд; бонги шодӣ мезананд ва суруд мехонанд.