Забур 61 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ШАСТУ ЯКУМ Оромӣ танҳо дар Худо мебошад.

¹ Барои сардори муғанниён, Едутун. Таронаи Довуд.

² Танҳо дар Худо ҷонам ором меёбад; наҷотам аз Ӯст.

³ Танҳо Ӯст кӯҳпораи ман, наҷоти ман ва паноҳгоҳи ман: сахт фурӯ нахоҳам ғалтид.

⁴ То ба кай ба марде ҳамла мекунед, то ки ӯро ҳамаатон ба ҳалокат бирасонед, ба монанди девори хамида ва тавораи калавида?

⁵ Танҳо қасди он доранд, ки ӯро аз мартабааш сарнагун созанд; кизбро дӯст медоранд: бо забони худ баракат медиҳанд, вале андаруни худ лаънат мегӯянд. Село.

⁶ Танҳо дар Худо ором ёб, эй ҷонам! Зеро ки умедам аз Ӯст.

⁷ Танҳо Ӯст кӯҳпораи ман, наҷоти ман ва паноҳгоҳи ман: фурӯ нахоҳам ғалтид.

⁸ Наҷоти ман ва ҷалоли ман дар Худост; кӯҳпораи қуввати ман ва паноҳгоҳи ман дар Худост.

⁹ Ҳама вақт ба Ӯ таваккал кунед, эй қавм! Дилҳои худро ба ҳузури Ӯ холӣ кунед; Худо паноҳгоҳи мост. Село.

¹⁰ Банӣ‐одам чизи бекоранд, фарзандони инсон ба сони кизб: агар ба тарозу гузошта шаванд, ҳамаашон якҷоя аз ҳеҷ ҳам камтаранд.

¹¹ Ба истисмор таваккал накунед, ва бо тороҷ наболед; вақте ки сарват биафзояд, ба он дил набандед.

¹² Худо як карат гуфтааст, ва ду карат инро шунидаам, ки қувват дар Худост;

¹³ Ва эҳсон, эй Худованд, дар Туст, зеро ки Ту ба ҳар кас мувофиқи аъмолаш подош хоҳӣ дод.