Забур 6 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ШАШУМ Дуои гуноҳкоре ки тавба кардааст.

¹ Барои сардори муғанниён бар сози ҳашттор. Таронаи Довуд.

² Худовандо! Дар ғазаби Худ маро мазаммат накун, ва дар хашми Худ маро ҷазо надеҳ.

³ Ба ман марҳамат намо, эй Худованд, зеро ки ман афсурдаҳолам; маро шифо бидеҳ, эй Худованд, зеро ки устухонҳоям ба ларза омадааст;

⁴ Ҷонам низ хеле ба ларза омадааст; пас Ту, эй Худованд, то ба кай?

⁵ Баргард, эй Худованд, ҷонамро бираҳон, ба хотири эҳсони Худ маро наҷот деҳ,

⁶ Зеро ки дар мамот зикри Ту нест: дар гӯристон кӣ Туро ҳамд мегӯяд?

⁷ Аз оҳу воҳи худ лакот шудаам; тамоми шаб ҷогаҳамро ғарқи об мекунам: бо ашки худ бистарамро тар мекунам.

⁸ Чашмам аз ғусса хаста шудааст, аз дасти ҳамаи хасмҳоям оҷиз гардидааст.

⁹ Аз ман дур шавед, эй ҳамаи бадкирдорон! Зеро ки Худованд овози гирьяи маро шунидааст.

¹⁰ Худованд истигосаи маро шунидааст; Худованд дуои маро иҷобат хоҳад кард.

¹¹ Бигзор ҳамаи душманонам шармсор ва бисьёр ҳаросон шаванд; дар як он хиҷил шуда, баргарданд.