Забур 59 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ПАНҶОҲУ НӮҲУМ Дуо дар бораи мадад расонидани Худо дар вақти ҷанги нобарор.

¹ Барои сардори муғанниён бар сози шушан‐эдут. Суруди таълимии Довуд,

² Вақте ки ӯ бо Арам‐Наҳрайн ва бо Арам‐Суба меҷангид, ва Юоб баргашта, дувоздаҳ ҳазор адӯмиёнро дар водии Намак кушт.

³ Худоё! Моро партофтаӣ, моро рахна кунондаӣ, бар мо ғазабнок шудаӣ; сӯи мо баргард.

⁴ Заминро ба ларзиш овардаӣ, кафондаӣ: шикастапораҳои онро шифо деҳ, зеро ки ба нокомӣ дучор шудааст.

⁵ Ба сари қавми Худ душвориҳо овардаӣ, моро шароби заҳролуд нӯшондаӣ.

⁶ Ба тарсгорони Худ байрақ додаӣ, то ки онро барои ростӣ барафрозанд. Село.

⁷ Барои он ки дӯстони Ту халосӣ ёбанд, бо ямини Худ наҷот деҳ, ва маро иҷобат намо.

⁸ Худо дар қудси Худ гуфтааст: «Хурсанд хоҳам шуд, Шакемро тақсим хоҳам кард, ва водии Суккӯтро чен хоҳам намуд.

⁹ Ҷилъод аз они Ман аст ва Менашше аз они Ман; Эфроим хӯди Ман аст, Яҳудо чӯбдасти салтанати Ман;

¹⁰ Мӯоб тоси шустушӯи Ман аст; бар Адӯм кафши Худро хоҳам партофт. Барои Ман фарьёд зан, эй замини Фалиштӣ!»

¹¹ Кист, ки маро ба шаҳри ҳисордор дарорад? Кист, ки маро то ба Адӯм ҳидоят намояд?

¹² Оё на Ту, эй Худо, моро партофтаӣ, ва бо лашкарҳои мо, эй Худо, берун намеоӣ?

¹³ Ба мо аз дасти аду ёварӣ намо, зеро ки мадади одамизод ҳеҷ аст.

¹⁴ Бо Худо комьёб хоҳем шуд, ва Ӯ адуёни моро хоку туроб хоҳад кард.