Забур 55 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ПАНҶОҲУ ПАНҶУМ Таваккал кардан ба Худо дар вақти таъқиботи душманон.

¹ Барои сардори муғанниён. Оид ба кабӯтари сокит дар мавзеи дур. Суруди Довуд, вақте ки фалиштиён ӯро дар Ҷот дастгир карданд.

² Ба ман марҳамат намо, эй Худо! Зеро ки одамизод мехоҳад маро поймол кунад; ҳар рӯз ҷангҷӯ маро фишор медиҳад.

³ Мухолифонам ҳар рӯз мехоҳанд маро поймол кунанд; зеро ки бисьёр касон бо ман меҷанганд, эй Ҳаққи Таоло!

⁴ Рӯзе ки ба ҳарос меафтам, ба Ту таваккал хоҳам кард.

⁵ Дар Худо каломи Ӯро мадҳ хоҳам кард; ба Худо таваккал кардаам, наметарсам; одамизод ба ман чӣ метавонад бикунад?

⁶ Ҳар рӯз суханонамро таҳриф мекунанд; ҳамаи андешаҳошон нисбат ба ман барои бадист.

⁷ Ҷамъ шуда, камин мегиранд, қадамҳоямро мепоянд, чунки қасди ҷонам доранд.

⁸ Наход ки онҳо аз мукофоти ҷафои худ мегурехта бошанд? Қавмҳоро дар ғазаби Худ вожгун бикун, эй Худо!

⁹ Оворагардии маро Ту ба ҳисоб гирифтаӣ; ашкҳоямро дар машки Худ биандоз, — оё ин дар дафтари Ту нест?

¹⁰ Он гоҳ, рӯзе ки Туро бихонам, душманонам ақиб хоҳанд гашт; инро медонам, зеро ки Худо бо ман аст.

¹¹ Дар Худо каломро мадҳ хоҳам кард, дар Худованд каломро мадҳ хоҳам кард.

¹² Ба Худо таваккал кардаам, наметарсам; одамизод ба ман чӣ метавонад бикунад?

¹³ Назрҳои Ту, эй Худо, бар ман аст; қурбониҳои шукронаро пеши Ту хоҳам овард,

¹⁴ Зеро ки ҷонамро аз мамот халосӣ додаӣ; оё пойҳоямро аз лағҷидан нигоҳ нахохӣ дошт, то ки дар нури ҳаёт пеши Худованд роҳ равам?