Забур 54 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ПАНҶОҲУ ЧОРУМ Дуо дар бораи наҷот додан аз хоинон.

¹ Барои сардори муғанниён бар созҳои торнок. Суруди таълимии Довуд.

² Ба дуоям, эй Худо, гӯш андоз, ва аз истиғосаи ман пинҳон нашав;

³ Ба ман диққат намо, ва маро иҷобат бикун; дар изҳори дарди дили худ менолам, ва оҳи ҷигарсӯз мекашам

⁴ Аз овози душман, аз зулми шарир; зеро ки дар ҳаққи ман ҷафо мекунанд, ва бо ғазаб ба ман адоват доранд.

⁵ Дилам андаруни ман сахт метапад, ва бимҳои мамот бар ман афтодааст.

⁶ Тарсу ларз бар ман ғолиб омадааст, ва даҳшат маро фаро гирифтааст.

⁷ Ва ман гуфтам: «Кошки ман мисли кабӯтар болу пар медоштам: парвоз карда, фароғат меёфтам;

⁸ Ба ҷойҳои дур парида мерафтам, дар биёбон маскан мегирифтам. Село.

⁹ Мешитофтам, то ки аз тундбод ва аз шамоли тӯфон паноҳ шавам».

¹⁰ Забонҳои онҳоро, эй Худованд, саргум ва аз ҳам ҷудо намо, зеро ки дар шаҳр зулм ва ҷангу ҷидол дидаам:

¹¹ Рӯзу шаб бар ҳисорҳои он мегарданд; ҷафо ва хабосат андаруни он;

¹² Фалокатҳо андаруни он; макру фиреб аз кӯчаҳои он дур намешавад.

¹³ Зеро ки на душман маро мазаммат мекунад, — ман ба ин тоқат меовардам; на бадхоҳам бар ман такаббур менамояд, — ман аз вай пинҳон мешудам;

¹⁴ Балки ту, эй марди ҳамвазни ман, эй ҳамдам ва ҳамроҳи ман,

¹⁵ Ки ба ҳамдигар рози дил мегуфтем, ва дар хонаи Худо бо ҳаяҷон мехиромидем.

¹⁶ Марги муфоҷот бар онҳо биёр: бигзор зинда ба зинда ба дӯзах раванд, зеро ки бадиҳо дар маскани онҳост, андаруни онҳост.

¹⁷ Ман сӯи Худо мехонам, ва Худованд маро наҷот хоҳад дод.

¹⁸ Шомгоҳ ва субҳ ва нимирӯзӣ шиква ва нолиш менамоям, ва Ӯ овози маро хоҳад шунид;

¹⁹ Ҷонамро аз ҷангу ҷидоли зидди ман ба саломатӣ раҳо кард, зеро ки бисьёр касон ба ман муқобил буданд.

²⁰ Худо маро хоҳад шунид, ва Ӯ, ки аз азал бар курсии доварӣ нишастааст, онҳоро фурӯ хоҳад нишонд. Село. Чунки дигаргуниҳо ба сари онҳо наомадааст, ва онҳо аз Худо наметарсанд.

²¹ Вай дасти худро бар зидди дӯстони худ дароз кардааст, аҳди худро шикастааст;

²² Забонаш хушомад мезанад, вале дилаш пур аз кина аст; суханонаш аз равған нармтар аст, валекин шамшерҳои бараҳна аст.

²³ Бори дилатро ба Худованд парто, ва Ӯ ба ту ғамхорӣ хоҳад кард. Ӯ ҳаргиз нахоҳад гузошт, ки одил фурӯ ғалтад.

²⁴ Ва Ту, эй Худо, онҳоро дар чоҳи ҳалокат хоҳӣ андохт; хунхӯрон ва маккорон ба нисфи умри худ нахоҳанд расид. Валекин ман ба Ту таваккал хоҳам кард.