Забур 53 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ПАНҶОҲУ СЕЮМ Дуо дар бораи наҷот додан аз душманон.

¹ Барои сардори муғанниён бар созҳои торнок. Суруди таълимии Довуд,

² Вақте ки зифиён назди Шоул омада, гуфтанд: «Оё Довуд назди мо пинҳон нашудааст?»

³ Худоё! Ба исми Худ маро наҷот деҳ, ва ба қудрати Худ маро дар доварӣ ҳимоят намо.

⁴ Худоё! Дуоямро бишнав; ба гуфтори забонам гӯш андоз,

⁵ Зеро ки бегонаҳо бар ман қиём кардаанд, ва ситамгарон қасди ҷонам доранд; Худоро пеши назари худ намеоваранд. Село.

⁶ Инак, Худо мададгори ман аст; Худованд ҷонамро тақвият медиҳад.

⁷ Бадиро бар мухолифонам хоҳад баргардонид; бо ростии Худ онҳоро маҳв намо.

⁸ Аз самими қалб ба Ту қурбониҳо меоварам; исми Туро, эй Худованд, ҳамд мегӯям, чунки некӯст;

⁹ Зеро ки аз ҳамаи тангиҳо Ту маро раҳо кардаӣ, ва чашми ман шикасти душманонамро дидааст.