Забур 51 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ПАНҶОҲУ ЯКУМ Мазаммати ғурури шарирон.

¹ Барои сардори муғанниён. Суруди таълимии Довуд,

² Вақте ки Дӯэги Адӯмӣ омада, ба Шоул хабар дода гуфт, ки Довуд ба хонаи Аҳималик омадааст.

³ Чаро ба бадӣ фахр мекунӣ, эй зӯровар? Эҳсони Худо ҳамеша бо мост.

⁴ Забонат суханони фитнаангез мебофад; он мисли покуи тез аст, эй маккор!

⁵ Бадиро аз некӣ бештар дӯст медорӣ, ва дурӯғро аз ҳақгӯӣ бештар. Село.

⁶ Ҳар гуна суханони фосидонаро дӯст медорӣ, эй забони ҳилагар!

⁷ Худо низ туро ба сурати абадӣ вожгун хоҳад намуд, туро бе беху буньёд карда, аз хаймаат бадар хоҳад ронд, ва решаи туро аз замини зиндаҳо. Село.

⁸ Ва одилон инро дида, ҳаросон хоҳанд шуд, ва ба ҳоли вай хоҳанд хандид:

⁹ «Ин аст марде ки Худоро истеҳкоми худ надонист, балки ба фаровонии сарвати худ таваккал кард ва дар ҳирси худ қоим буд».

¹⁰ Валекин ман мисли зайтуни сабзу хуррам дар хонаи Худо ҳастам, ва ба эҳсони Худо таваккал менамоям то абад.

¹¹ Туро ҳамеша ҳамд хоҳам гуфт, зеро ки инро Ту ба амал овардаӣ; ва ба исми Ту умед хоҳам баст, зеро ки он ба ҳузури порсоёни Ту некӯст.