Забур 49 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ ЧИЛУ НӮҲУМ Шукрона, мадҳ ва иҷрои аҳком қурбонии ҳақиқӣ барои Худо мебошад.

¹ Таронаи Ософ. Худои худоён, Худованд сухан меронад, ва заминро аз тулӯи офтоб то ғуруби он мехонад.

² Аз Сион, ки камоли зебоист, Худо таҷаллӣ менамояд.

³ Худои мо меояд, ва хомӯш нахоҳад буд: пеши Ӯ оташи сӯзон муҳайёст, ва гирдогирди Ӯ тӯфони дамон.

⁴ Аз боло осмон ва заминро мехонад, то ки қавми Худро доварӣ намояд:

⁵ «Порсоёни Маро назди Ман ҷамъ оваред, ки бо Ман ба қурбонӣ аҳд бастаанд».

⁶ Ва осмон адолати Ӯро баён хоҳад кард, зеро ки Худо Довар аст. Село.

⁷ Бишнав, эй қавми Ман, то сухан ронам, ва эй Исроил, то ба ту шаҳодат диҳам: Ман, Худо, Худои ту ҳастам.

⁸ На аз барои қурбониҳоят туро мазаммат хоҳам кард; қурбониҳои сӯхтании ту доимо пеши назари Ман аст.

⁹ На гӯсолае аз хонаи ту хоҳам гирифт, на такае аз оғили ту,

¹⁰ Зеро ки тамоми ҳайвоноти ҷангал аз они Ман аст, ва чорпоёне ки бар ҳазорҳо кӯҳҳо ҳастанд;

¹¹ Ҳамаи мурғони кӯҳсорро мешиносам, ва ҷонварони саҳро дар дасти Ман аст.

¹² Агар гурусна мемондам, ба ту намегуфтам, зеро ки дуньё ва ҳар чи дар он аст, аз они Ман аст.

¹³ Оё гӯшти говмешонро мехӯрам, ва хуни такаҳоро менӯшам?

¹⁴ Ба Худо қурбонии шукронаро забҳ намо, ва ба Ҳаққи Таоло назрҳои худро адо бикун.

¹⁵ Ва дар рӯзи тангӣ Маро бихон; туро халосӣ хоҳам дод, ва ту Маро мадҳ хоҳӣ кард.

¹⁶ Вале ба шарир Худо мегӯяд: «Ту чӣ ҳақ дорӣ, ки фароизи Маро ривоят намоӣ, ва аҳди Маро ба забони худ оварӣ,

¹⁷ Дар сурате ки худат аз хулқу одоб нафрат дорӣ, ва суханони Маро пушти по мезанӣ?

¹⁸ Чун дуздро дидӣ, ҳамроҳи вай медавӣ, ва бо зинокорон шарик мешавӣ;

¹⁹ Даҳони худро барои бадгӯӣ мекушоӣ, ва забонат макр мебофад;

²⁰ Нишаста, дар ҳаққи бародари худ сухан меронӣ, ба писари модари худ бӯҳтон мезанӣ.

²¹ Чунин рафтор кардӣ, ва Ман хомӯш мондам; гумон кардӣ, ки Ман мисли ту ҳастам. Бинобар ин туро мазаммат хоҳам кард, ва доварии туро пеши назари ту ба амал хоҳам овард.

²² Инро, эй фаромӯшкунандагони Худо, фаҳм кунед: мабодо шуморо бидарам, ва раҳокунандае набошад.

²³ Ҳар кӣ шукронаро қурбонӣ намояд, вай Маро мадҳ мекунад, ва ҳар кӣ роҳи дурустро пеш гирад, ба вай наҷоти Худоро нишон хоҳам дод».