Забур 37 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ СИЮ ҲАФТУМ Суруди тавбаи беморони сахт.

¹ Таронаи Довуд. Барои ёдоварӣ.

² Худовандо! Дар ғазаби Худ маро мазаммат накун, ва дар хашми Худ маро ҷазо надеҳ,

³ Зеро ки тирҳои Ту дар ман фурӯ рафтааст, ва дасти Ту бар ман фурӯд омадааст.

⁴ Дар ҷисмам аз ғазаби Ту ҷои сиҳате нест; дар устухонҳоям аз хатои худам саломатӣ нест,

⁵ Зеро ки гуноҳҳоям аз сарам гузаштааст, мисли бори гароне аз бардоштам вазнинтар аст;

⁶ Аз боиси беақлии ман ҷароҳатҳоям бадбӯй шудааст, фасод кардааст.

⁷ Бисьёр хамидақомат ва сархам шудаам, тамоми рӯз тирарӯ шуда мегардам;

⁸ Зеро ки суринҳоям пур аз варам аст, ва дар ҷисмам ҷои сиҳате нест.

⁹ Бағоят бемадор ва шалпар шудаам; аз дарди дили худ наъра мезанам.

¹⁰ Худовандо! Тамоми орзуям пеши назари Туст, ва оҳу фиғонам аз Ту пӯшида нест.

¹¹ Дилам метапад; қувватам аз ман рафтааст, ва нури чашмонам низ бо ман нест.

¹² Дӯстонам ва ёронам аз офати ман канор шудаанд, ва хешовандонам дур истодаанд.

¹³ Ва толибони ҷонам бар ман дом мегузоранд, ва бадхоҳонам суханони фитнаангез мегӯянд ва ҳар рӯз макрҳо меандешанд.

¹⁴ Валекин ман мисли кар намешунавам, ва мисли гунге ҳастам, ки даҳонашро намекушояд;

¹⁵ Ва монанди шахсе гардидаам, ки намешунавад, ва дар забонаш далеле нест.

¹⁶ Аммо ба Ту, эй Худованд, умед бастаам; Ту иҷобат намо, эй Худованд Худои ман.

¹⁷ Зеро ки гуфтаам: «Мабодо бар ман шодкомӣ ёбанд ва, агар пешпо хӯрам, бар ман такаббур кунанд».

¹⁸ Зеро ки ман ба афтодан наздик шудаам, ва дардам ҳамеша дар рӯ ба рӯи ман аст.

¹⁹ Зеро ки ба гуноҳи худ иқрорам, аз хатои худ ғамгинам.

²⁰ Валекин душманонам зинда ва пурзӯранд, ва онҳое ки ноҳақ бадхоҳи мананд, бисьёранд;

²¹ Ва онҳое ки ба ивази некӣ бадӣ мекунанд, барои он ба ман адоват доранд, ки некиро пайравӣ менамоям.

²² Маро тарк накун, эй Худованд Худои ман! Аз ман дур набош;

²³ Ба мадади ман шитоб кун, эй Худованд, эй наҷоти ман!