Забур 35 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ СИЮ ПАНҶУМ Мадҳ дар шаъни марҳамати Худо.

¹ Барои сардори муғанниён. Таронаи бандаи Худованд Довуд.

² Маъсияти шарир андаруни дилам мегӯяд: «Тарси Худо дар пеши чашми вай нест»;

³ Зеро ки вай ба худаш дар назари худ тамаллуқ мегӯяд ва барои худ гуноҳе пайдо мекунад, то ки пур аз адоват гардад;

⁴ Суханони забонаш талбис ва макр аст; аз рафтори оқилона ва некӯкорӣ даст кашидааст;

⁵ Дар ҷогаҳи худ талбис мебофад, роҳи нодурустро пеш гирифтааст, аз бадӣ нафрат намекунад.

⁶ Худовандо! Эҳсони Ту то осмонҳост, садоқати Ту то афлок аст!

⁷ Адолати Ту мисли кӯҳҳои муаззам аст, довариҳои Ту вартаи бузург аст! Одамизод ва ҳайвонро Ту наҷот медиҳӣ, эй Худованд!

⁸ Чӣ арҷманд аст эҳсони Ту, эй Худо! Банӣ‐одам дар сояи болҳои Ту паноҳ меёбанд;

⁹ Аз равғани хонаи Ту сер мешаванд, ва аз наҳри шарбатҳои Худ онҳоро менӯшонӣ,

¹⁰ Зеро ки чашмаи ҳаёт бо Туст; дар нури Ту нурро мебинем.

¹¹ Эҳсони Худро барои орифони Худ давом деҳ, ва адолати Худро барои ростдилон.

¹² Бигзор пои ғурур бар ман наояд, ва дасти шарирон маро бадар наронад.

¹³ Дар он ҷо бадкирдорон афтодаанд, сарнагун шудаанд ва хеста наметавонанд.