Забур 3 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ СЕЮМ Умед бастан ба мадади Худо.

¹ Таронаи Довуд, вақте ки аз писари худ Абшолӯм гурехт.

² Худовандо! Адуёнам чӣ қадар зиёд шудаанд! Бисьёр касон бар зидди ман қиём мекунанд;

³ Бисьёр касон дар ҳаққи ман мегӯянд: «Ӯро дар Худо наҷот нест». Село.

⁴ Валекин Ту, эй Худованд, сипаре дар гирди ман, ҷалоли ман ва афрозандаи сари ман ҳастӣ.

⁵ Овозам Худовандро мехонад, ва Ӯ аз кӯҳи муқаддаси Худ маро иҷобат менамояд. Село.

⁶ Ман дароз мекашам, хоб меравам ва мехезам, зеро ки Худованд ба ман мадад мекунад.

⁷ Аз беварҳои мардум, ки маро муҳосира кардаанд, наметарсам.

⁸ Бархез, эй Худованд! Маро наҷот дех, эй Худои ман! Зеро ки Ту ҳамаи душманонамро торсакӣ мезанӣ, дандонҳои шариронро мешиканӣ.

⁹ Наҷот аз Худованд аст. Баракати Ту бар қавми Туст. Село.