Забур 147 - Китоби Муқаддас 1992 1999

ТАРОНАИ САДУ ЧИЛУ ҲАФТУМ Ҳамд дар шаъни Худо, ки Довари Исроил аст.

¹ Худовандро, эй Ерусалим, ситоиш бикун; Худои худро, эй Сион, мадҳ намо;

² Зеро ки Ӯ ғалақаҳои дарвозаҳоятро мустаҳкам мекунад; фарзандонатро андаруни ту баракат мефармояд.

³ Дар ҳудуди ту сулҳу осоиштагӣ барқарор менамояд; туро аз мағзи гандум сер мегардонад.

⁴ Сухани Худро ба замин мефиристад: сухани Ӯ бағоят зуд паҳн мешавад.

⁵ Барфро мисли пашм меборонад; қиравро мисли хокистар мепошад.

⁶ Жолаи Худро мисли нонҳои майда мепартояд; кист, ки пеши сармои Ӯ истода тавонад?

⁷ Каломи Худро мефиристад ва онҳоро об мекунад; боди Худро мевазонад, ва обҳо ҷорӣ мешавад.

⁸ Каломи Худро ба Яъқуб баён намудааст, фароизи Худ ва дастурҳои Худро ба Исроил.

⁹ Ба ҳеҷ як халқ чунин накардааст, ва дастурҳоро онҳо намедонанд. Ҳалелуёҳ!